کاربر فعال
شعری زیبا از فروغ فرخزاد - ای شب است رویای تو رنگین شده
ای شب است رویای تو رنگین شده
سینه از عطر توام سنگین شده
ای به روی چشم من گسترده خویش
شادی ام بخشیده از اندوه بیش
همچو بارانی که شوید جسم خاک
هستی ام زآلودگی ها کرده پاک
ای تپش های تن سوزان من
آتشی در سایه ی مژگان من
ای مرا با شور شعر آمیخته
این همه آتش به شعرم ریخته
چون تب عشقم چنین افروختی
لاجرم شعرم به آتش سوختی
ای دو چشمانت چمن زاران من
داغ چشمت خورده بر چشمان من
بیش از اینت گرکه در خود داشتم
هر کسی را تو نمی انگاشتم
کاربر فعال
تو که عاشق نشدی
معنی عشق ندانی تو که عاشق نشدی
گویمت با چه زبانی تو که عاشق نشدی
از فرامین خداوند و فرآورده ی عشق
دور مانده به بیانی تو که عاشق نشدی
بند آید چو زبان و نفس از پای فتد
گو خدا را به چه خوانی تو که عاشق نشدی
راهب دِیر نشینی و دلت معبد غم
بلکه افسون روانی تو که عاشق نشدی
حاشالِلَه که در صومعه ی زهد تو را
بزند یار زمانی تو که عاشق نشدی
بگمانم که در اندیشه ی آئینه شدن
مات و مبهوت بمانی تو که عاشق نشدی
ای حسادت زده کز عاطفه دور فتادی
چه کنی ذمّ فلانی تو که عاشق نشدی
عاشقی کار نه هر منعم و سودا زده ای است
دفتر سود و زیانی تو که عاشق نشدی
نی که معبود و نه معشوق و نه یار و نه نگار
بار و محموله ی جانی تو که عاشق نشدی
به یقینِ همه یِ مردم آزاده ی دهر
برده ی ظنّ و گمانی تو که عاشق نشدی
به بهار دل پرم و غمخانه ی عمر
زوزه ی باد خزانی تو که عاشق نشدی
پس فرو بند لب اَرنه، و له فریاد کشم
پیر گشتی به جوانی تو که عاشق نشدی
کاربر فعال
در وصل هم، ز عشق تو ای گل در آتشماین کار تست من همه جور تو می کشم
عاشق نمی شوی که ببینی چه می کشم
با عقل،آب عشق به یک جو نمی رود
بیچاره من که ساخته از آب و آتشم
دیشب سرم به بالش ناز وصال و باز
صبحست و سیل اشک به خون شسته بالشم
پروانه را شکایتی از جور شمع نیست
عمریست در هوای تو میسوزم و خوشم
خلقم به روی زرد بخندند و باک نیست
شاهد شو ای شرار محبت که بی غشم
باور مکن که طعنه طوفان روزگار
جز در هوای زلف تو دارد مشوشم
سروی شدم به دولت آزادگی که سر
با کس فرو نیاورد این طبع سرکشم
دارم چو شمع سر غمش بر سر زبان
لب میگزد چو غنچه خندان که خامشم
هر شب چو ماهتاب به بالین من بتاب
ای آفتاب دلکش و ماه پری وشم
لب بر لبم بنه بنوازش دمی چونی
تا بشنوی نوای غزلهای دلکشم
ساز صبا به ناله شبی گفت شهریار
کاربر فعال
اسم من چیست؟ خدایا چه کنم؟ یادم نیست !
امشب آماده شدم تا چه کنم ؟ یادم نیست !
این نوشته اثر کیست؟ که من می خوانم
اسم او چیست؟ خدایا چه کنم ؟ یادم نیست !
من که همسایه نزدیک شقایق بودم
پا شدم آمدم اینجا چه کنم؟ یادم نیست !
کاربر فعال
نمی دانم پس از مرگم چه خواهد شد
نمی خواهم بدانم کوزه گر از خاک اندامم چه خواهد ساخت!!!
و لی آنقدر مشتاقم که از خاک گلویم سوتکی سازد
گلویم سوتکی باشد به دست کودکی گستاخ و بازیگوش
و او یکریز و پی در پی
دم گرم خودش را در گلویم سخت بفشارد
و خواب خفته گان خفته را آشفته سازد
بدینسان بشکند دائم سکوت مرگبارم را
کاربر فعال
عشق يعني سالهای عمر سخت
عشق يعني زهر شيرين بخت تلخ
عشق يعني خواستن له له زدن
عشق يعني سوختن پر پر زدن
عشق يعني جام لبریز از شراب
عشق يعني تشنگی يعني سراب
عشق يعني لایق مریم شدن
عشق يعني با خدا همدم شدن
عشق يعني لحظه های بي قرار
عشق يعني صبر يعني انتظار
عشق يعني از سپیده تا سحر
عشق يعني پا نهادن در خطر
عشق يعني لحظه ي ديدار يار
عشق يعني دست در دست نگار
عشق يعني آرزو يعني امید
عشق يعني روشني يعني سپيد
عشق يعني غوطه خوردن بین موج
عشق يعني رد شدن از مرز اوج
کاربر فعال
گلی خوشبو در حمام روزی رسید از دست محبوبی به دستم
بدو گفتم مشکی یا عبیری که از بوی دل آویز تو مستم
بگفتا من گلی ناچیز بودم ولیکن مدتی با گل نشستم
کمال همنشین در من اثر کرد وگرنه من همان خاکم که هستم
کاربر فعال
دوست دارم بروم سربه سرم نگـــذارید
گریه ام را به حســاب سفرم نگـــذارید
دوست دارم که به پابوسی باران بروم
آسمان گفته که پا روی پرم نگـــذارید
این قدر آینه ها را به رخ من نکشیــد
این قدر داغ جنون بر جگرم نگـــذارید
چشمی آبی تر از آیینه گرفتارم کرد
بس کنید این همه دل دور وبرم نگذارید
آخرین حرف من این است،زمینی نشوید
فقط از حال زمین..... بی خبرم نگــذارید
کاربر فعال
روز اول پیش خود گفتم دیگرش هرگز نخواهم دید
روز دوم باز می گفتم لیک با اندوه و با تردید
روز سوم هم گذشت اما بر سر پیمان خود بودم
های های زندان مرا می کشت باز زندانبان خود بودم
کاربر فعال
مـردم از درد و نـمـي آيـي به با لـيــنــم هــنـــوز
مرگ خود مي بينم و رويت نمي بينم هنوز
بر لـب آمــد جــان و رفـتـنـد آشــنـا‌يــان از سرم
.شــمـع را نـازم كه مـي گـريد به بالينم هنوز
آرزو مرد و جواني رفت و عشق از دل گريخت
غم نمي گردد جدا از جان مــسـكـيـنـم هنوز
روزگـــاري پـــا كــشــيـد آن تـازه گل از دامـنــم
.گل به دامن مي فشاند اشـك خونـيـنـم هـنـوز
گر چه سر تا پاي من مـشت غـبـاري بيش نيست
در هوايش چون نسيم از پـاي نـنـشـينم هنوز
سيمگون شد موي و غفـلت همچنان بر جاي ماند
صبحدم خنديد و من در خواب نوشـينم هنوز
خــصــم را از ســاده لــوحـي دوست پندارم رهي
طفلم و نـگـشوده چشم مـصلحت بـينـم هنوز
<رهی معیری>
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)