::. دفاتر اشعار فرخ تمیمی .::

[R A H A]

شفاعت
نفخه ای اگر بدمد در شیپوری سخت رسا
که استخوانم بر استخوان بایستد
به مدد مفصل ها
از شرم نگاه تو وام می گیرم
به شفاعت عشقی
که در چشم شهرتاشان تو ، به گناه آلوده بود .
شفیع من کوهی است که بر عدالت خود می ایستد
میان جماعتی که دست بوسی را
خمیده زاده اند .

[R A H A]

طرحشبگیر
وقتی که
سرریز می شود ،
از جام خوش تراش بنات النعش
شیپوری بنفش ،
می خواند
در گوش نیم - بسته ی مرداب .
در گوش باز شاعر شب زنده دار
تور بزرگ صید
اما ،
خالی ست
از واژه های یک غزل ناب

[R A H A]

خاکستر تا بیدارتر شوم
بنشین و بنشان
کبوتران دستت را بر زخم شانه هام .
اگر استواری بر این باور
که
نان از سنگ نمی روید *
و صلیب سکوی آسمان هاست
پس ، پیشانی بلندت را
تا روشنی گیرد از این اخگر
بسپار به صلیب خاکستر .

در این مثلث به یقین گام بسپار
گونه ی چپت را پیش آر
تعمید کن به شرف کلام
همچون ،
وجدان بیدار ِتیغ خفته در نیام ،
که عشق به انسان
پاداش آنان که
از مرگ نمی هراسند
و تنها
به مرگ می اندیشند .

[R A H A]

شب
شب از مسیر هر شبه اش با شتاب رفت
تا ،
زان پیشتر که خون سیاهش
بر آستان صبح بریزد
از جوی ماهتاب
یک جرعه ی زلال بنوشد

[R A H A]

بید و باد با دست ها اشارت باد است و بید ها
وقتی که باد ، حادثه ی دشت تفته را
در گوش بید گفت
لرزید بید .

فانوس مرده
بر خیمه های سوخته ،
باری
یاد آفرین سوگ شهید قبیله بود .

[R A H A]

یاد
میدان تهی است
و قهرمانان خسته اند
مردان خوب
بر اسبهای خوب ازین پهنه رفته اند .

[R A H A]

سعد
هژده ستاره طالع در برج جدی

پایان سیه فام شب انتظارهاست
وقتی که می خندی

[R A H A]

سالنما
خورشید ،
در اعتدال ربیعی است .
امروز ، روز اول سال مار ،
سال زهر ،
سال دندان و
سال نیش ......

[R A H A]

تازه ها
شبگیر

چابک سوار در شنل زرد آفتاب
از مرز شب گذشت
و
بر نرده های نقره یی صبح
تکیه داد.

[R A H A]

یاران

اما
در روزگار ما
آنان که درد را تنها نقابی
بر چهره داشتند
بر عشق
راهی نیافتند .
شمشیر باورم
دویار این نباید و ُ هرگز را
چندان شکافت تا
یاران سرنوشت
از آن گذر کنند .
●
من
تاریخ این قبیله را، باری
زان پیشتر که نامی شایسته برگزیند
از بَر می دانستم
در این قبیله آیین قربانی را
در مسلخ بزرگ گرامی می دارند
صف های سجده انبوهست و
فواره ها رنگین
●
وقتی که خنجر
خم شد در استخوانم ، گفتم
پس مرزهای حنجره ات اینک
تا دورهای دور گذر کرده ست
و فریادت
در سرزمین باور ناباوران
سفر
●
در معبر زمان
یاران چراغ بیفروزید
تا مردی که در خیال پناهیده
راهی به سوی نور گشاید
و زندگی
زن را و عشق را
همراه زندگان بسراید .