کاربر فعال
سوز قلبم جاودانی، سيل اشکم ارغوانی
ای تو ماه آسمان، ثابت سيارگان
ما من اي ماه من، دوست ندارم جز تو
چشمان تو ستاره ام، در عشق تو بيچاره ام
ای تو قلب اين چمن، بلبل اين انجمن
ماه من ای ماه من ، دوست ندارم جز تو
من آن نيم که تو دانی، چو برگ های خزانی
ای تو قلب اين چمن، بلبل اين انجمن
ماه من ای ماه من، دوست ندارم جز تو
کاربر فعال
شادی کنيد ای دوستان، من شادم و آسوده ام
بوی جوانی بشنويد، از پيکر فرسوده ام
شادم کنون، شادم کنون، از بند آزادم کنون
فريادی شادی ميکشد، قلب خود را دادم کنون
ای کودکان رهگذر، من چون شما آسوده ام
هر چند راه عمر را، بيش از شما پيموده ام
بازی کنيد ای کودکان، بازيست کار زندگی
من هم خزان را ديده ام، هم نو بهار زندگی
در کلبه ی ياران من، آرامش و شادی بود
گر مرهمی خواهد دلم، گل بانگ آزادی بود
کاربر فعال
شب ظلمانيم امشب سياه از ديشب است، امشب
اگر گويم شب يلدای عمرم امشب است، امشب
بيا ساقی شرابم ده، شراب بی حسابم ده
به رغم شيخ خوش آبم ده که جانم بر لب است امشب
کاربر فعال
شب چو در بستم و مست از می نابش کردم
ماه اگر حلقه بدر کوفت جوابش کردم
ديدی آن ترک ختا دشمن جانست مرا
گر چه عمری به خطا دوست حسابش کردم
منزل مردم بيگانه چو شد مردم چشم
آن قدر گريه نمودم که خرابش کردم
شرح داغ دل پروانه چو گفتم با شمع
آتشی در دلش افگنده و آبش کردم
غرق خون بود و نمی مُرد زحسرت فرهاد
خواندم افسانه شيرين و خوابش کردم
دل که خونابه ی غم بود و جگر گوشه ی دهر
بر سر آتش جور تو کبابش کردم
زندگی کردن من مردن تدريجی بود
آنچه جان کند تنم عمر حسابش کردم
کاربر فعال
شبهاي ظلمانی، ميان طوفان ها
آواره قلب من در دشت و بيابانها
با صد ارمان ها
ابر ها سياه، بر رخ اختران
اشک از چشم من روان شد چو بارانها
با صد ارمان ها
شور تو در سر من، عشق تو در دل من
نقش تو جاودانی
شبهاي تار بی تو، ريزم سرشک غم
سرشک ارغوانی
شام فراق سر رسيد، صبح اميد تيره شد
به دل ستاره های شب، ز يأس و رنج خيره شد
آرزو خاک شد، چشم در انتظار، در اميد وصال
شرح جان سوز من بلند شد به آسمانها
با صد ارمان ها
ای خوش آن شبهای مهتاب که در کنار من بودی
يا به گلزار و بستان ها، در اختيار من بودی
گذشت آن زمانها، خزان شد آن بهار ها، به دل بماند داغ ها
آرزو خاک شد، چشم در انتظار، در اميد بهار،
زار شد پيکرم
اشک از چشم روان شد چو باران ها
با صد ارمان ها
کاربر فعال
شبهای روشن تنها نشينيم
در پهلوی هم در نور مهتاب
تا باد خيزد نالنده از کوه
تا نور افتد لرزنده بر آب
در کوه پيچد دلکش صدايی
از دور آيد گلبانگ نايی
غمهای دل را با هم بگوييم
من با نيازی تو با ادايی
زين آب خندان آئينه بندم
تا صبح بينی روی چو ماهت
از شاخ سنبل شب شانه سازم
تا بر فشانی موی سياهت
اين خلوت عشق اين شام زيبا
اين لرزش موج اين رقص اختر
من ديده پر خون تو گل بدامن
من شعر بر لب تو شور بر سر
باد بهاران از بعد مردن
بر تربت من زين گل بکاری
ای ابر نيسان بر مدفن من
در پای اين کوه اشکی بباری
با ناله زار با صوت محزون
بر روی آن قبر بلبل تو هم باز
چندان بنالی کاندر دل خاک
از ناله تو نالم به آواز
کاربر فعال
شبی را با من ای ماه سحرخيزان سحر کردی
سحر چون آفتاب از آشيان من سفر کردی
هنوزم از شبستان وفا بوی عبير آید
که چون شمع عبيرآگين شبی با من سحر کردی
صفا کردی و درويشی بميرم خاک پايت را
که شاهی محشتم بودی و با درويش سر کردی
چو دو مرغ دلاويزی به تنگ هم شديم افسوس
همای من پريدی و مرا بی بال و پر کردی
مگر از گوشه‌ی چشمی وگر طرحی دگر ريزی
که از آن يک نظر بنياد من زير و زبر کردی
به ياد چشم تو انسم بود با لاله‌ی وحشی
غزال من مرا سرگشته‌ی کوه و کمر کردی
به گردشهای چشم آسمانی از همان اول
مرا در عشق از اين آفاق گرديها خبر کردی
به شعر شهريار اکنون سرافشانند در آفاق
چه خوش پيرانه سر ما را به شيدائی سمر کردی
کاربر فعال
شبی ز شبها، من و تو تنها
به موج دريا، خيره ميديديم
تو زيبا، فريبی در صحرا
من با تمنا، بی رنج و سودا
آنشب که رفتی از من چه ديدی
دلم شکستی، از من بريدی
رفتی کجا تو، ای ديده جادو
از من رميدی مانند آهو
کجا؟
شبی دگر هم، من و دل و هم
به پای گلها، قصه ميکرديم
چه شبها بيمار و تنها
ناله سر دادم ، گريه ها کردم
شبی سيه بود، نه نور ماه بود
شبی که يارم ز من جدا بود
چون او خبر شد، غمم بسر
ستاره ها مرد، شبم سحر شد
خدا!
شبی ز شبها، من و تو تنها
به موج دريا خيره می ديديم
تو زيبا ، ای ديده شهلا
من با تمنا، بی رنج و سودا
کاربر فعال
شد ابر پاره پاره، چشمک بزن ستاره
کردی دل مرا شاد، تابان شدی دوباره
ديدی که دارمت دوست، کردی به من اشاره
در شب چراغ راهی، روشن به مثل ماهی
تابنده و قشنگی، الماس تاج شاهی
به به چی خوش نمايی، زيبا و خوش ادايی
شد ابر پاره پاره، چشمک بزن ستاره
من خوابم و تو بيدار، من بيخبر تو هشيار
وقتی که راحتم من، تو کار ميکنی کار
با هر اشاره خود، داری تو ناز بسيار
شد ابر پاره پاره، چشمک بزن ستاره
کاربر فعال
شنيدم از اينجا سفر می کنی
تو آهنگ شهری دگر می کنی
خيال من از سر بدر می کنی
همان لحظه ی آشنايی تو
گمان برده بودم جدايی تو
تو عشق آفرين بلبل گلشنی
جدا از من و روز و شب با منی
ز دوری بجانم شرر می زنی
همان لحظه ی آشنايی تو
گمان برده بودم جدايی تو
بپاس صفاي سرشکم بيا
حذر از سفر کن برای خدا
کجا می روی آرزويم؟ کجا؟
همان لحظه ی آشنايی تو
گمان برده بودم جدايی تو
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)