ديوان اشعار ابوسعید ابوالخیر

[sorna]

یاد تو شب و روز قرین دل ماست

سودای دلت گوشه نشین دل ماست


از حلقهٔ بندگیت بیرون نرود

تا نقش حیات در نگین دل ماست

[sorna]

گردون کمری ز عمر فرسودهٔ ماست

دریا اثری ز اشک آلودهٔ ماست


دوزخ شرری ز رنج بیهودهٔ ماست

فردوس دمی ز وقت آسودهٔ ماست

[sorna]

دوزخ شرری ز آتش سینهٔ ماست

جنت اثری زین دل گنجینهٔ ماست


فارغ ز بهشت و دوزخ ای دل خوش باش

با درد و غمش که یار دیرینهٔ ماست

[sorna]

عصیان خلایق ارچه صحرا صحراست

در پیش عنایت تو یک برگ گیاست


هرچند گناه ماست کشتی کشتی

غم نیست که رحمت تو دریا دریاست

[sorna]

آن آتش سوزنده که عشقش لقبست

در پیکر کفر و دین چو سوزنده تبست


ایمان دگر و کیش محبت دگرست

پیغمبر عشق نه عجم نه عربست

[sorna]

از ما همه عجز و نیستی مطلوبست

هستی و توابعش زما منکوبست


این اوست پدید گشته در صورت ما

این قدرت و فعل از آن بمامنسو بست

[sorna]

گویند دل آیینهٔ آیین عجبست

دوری رخ شاهدان خودبین عجبست


در آینه روی شاهدان نیست عجب

خود شاهد و خود آینه‌اش این عجبست

[sorna]

گر سبحهٔ صد دانه شماری خوبست

ور جام می از کف نگذاری خوبست


گفتی چه کنم چه تحفه آرم بر دوست

بی‌درد میا هر آنچه آری خوبست

[sorna]

پیوسته ز من کشیده دامن دل تست

فارغ ز من سوخته خرمن دل تست


گر عمر وفا کند من از تو دل خویش

فارغ‌تر از آن کنم که از من دل تست

[sorna]

دل کیست که گویم از برای غم تست

یا آنکه حریم تن سرای غم تست


لطفیست که میکند غمت با دل من

ورنه دل تنگ من چه جای غم تست