.:: اشعار و زندگینامه زنده یاد حسین پناهی ::.

[R A H A]

شعر مادر بزرگ


مادر بزرگ

گم کرده ام در هیاهوی شهر

آن نظر بند سبز را

که در کودکی بسته بودی به بازوی من

در اولین حمله ی ناگهانی تاتار عشق

خُمره ی دلم

بر ایوان سنگ و سنگ شکست

دستم به دست دوست ماند

پایم به پای راه رفت

من چشم خورده ام

من چشم خورده ام

من تکه تکه از دست رفتم

در روز روز زندگانیم

[R A H A]

شعر بهانه

بی تو

نه بوی خاک نجاتم داد

نه شمارش ستاره ها تسکینم

چرا صدایم کردی؟

چرا؟

سراسیمه و مشتاق

سی سال بیهوده در انتظار تو ماندم و نیامدی

نشان به آن نشان

که دوهزار سال از میلاد مسیح می گذشت

و عصر

عصر والیوم بود

و فلسفه بود

و ساندویچ دل و جگر

[R A H A]

این شعر پناهی خیلی خداسسسسسسسس

کودکی ها


به خانه می رفت

با کیف

و با کلاهی که بر هوا بود

چیزی دزدیدی؟

مادرش پرسید


دعوا کردی باز؟

پدرش گفت


و برادرش کیفش را زیر و رو میکرد

بدنبال آن چیز

که در دل پنهان کرده بود


تنها مادر بزرگش دید

گل سرخی را در دست فشرده


کتاب هندسه اش

و خندیده بود

[R A H A]

دل خوش



جا مانده است

چیزی جایی

که هیچگاه دیگر

هیچ چیز

جایش را پُر نخواهد کرد

نه موهای سیاه و

نه دندانهای سفید

[R A H A]

ساده دل

دل ساده
برگرد و در ازای یک حبه کشک سیاه شور
گنجشک ها را
از دور و بر شلتوک ها کیش کن
که قند شهر
دروغی بیش نبوده است

[R A H A]

کاکل



با تو
بی تو
همسفر سایه ی خویشم و به سوی تو می آیم
معلومی چون ریگ
مجهولی چون راز
معلوم دلی و مجهول چشم
من رنگ پیراهن دخترم را به گل های یاد تو سپرده ام
و کفش های زنم را در راه تو از یاد برده ام
ای همه من
کاکل زرتشت
سایه بان مسیح
به سرد ترین ها
مرا به سرد ترین ها برسان

[R A H A]

گفتگوی من و نازی زیر چتر

نازی : بیا زیر چتر من که بارون خیست نکنه
می گم که خلی قشنگه که بشر تونسته آتیشو کشف بکنه
و قشنگتر اینه که
یادگرفته گوجه را
تو تابه ها سرخ کنه و بعد بخوره
راسی راسی ؟ یه روزی
اگه گوجه هیچ کجا پیدانشه
اون وقت بشر چکار کنه ؟
من : هیچی نازی
دانشمندا تز می دن تا تابه ها را بخوریم
وقتی آهنا همه تموم بشه
اون وقت بشر
لباسارو می کنه و با هلهله
از روی آتیش می پره
نازی : دوربین لوبیتل مهریه مو
اگه با هم بخوریم
هلهله های من وتو
چطوری ثبت می شه
من : عشق من
آب ها لنز مورب دارند
آدمو واروونه ثبتش می کنند
عکسمون تو آب برکه تا قیامت می مونه
نازی : رنگی یا سیاه سفید ؟
من : من سیاه و تو سفید
نازی : آتیش چی ؟ تو آبا خاموش نمی شن آتیشا
من : نمی دونم والله
چتر رو بدش به من
نازی : اون کسی که چتر رو ساخت عاشق بود
من : نه عزیز دل من ‚ آدم بود

[R A H A]

شعر خورشید

مجموعه ی ستاره ها


خورشید جاودانه می درخشد

در مدار خویش

ماییم که پا جای پای خود می نهیم

و غروب می کنیم ، هر پسین

آن روشنای خاطر آشوب

در افق های تاریک دور دست

نگاه ساده فریب کیست که همراه با زمین

مرا به طلوعی دوباره می کشاند

ای راز

ای رمز

ای همه روزهای عمر مرا اولین و آخرین

[R A H A]

عشق را چگونه می شود نوشت
در گذر این لحظات پرشتاب شبانه
که به غفلت آن سوال بی جواب گذشت
دیگر حتی فرصت دروغ هم برایم باقی نمانده است
وگرنه چشمانم را می بستم و به آوازی گوش میدادم که در آن دلی می خواند
من تو را
او را
کسی را دوست می دارم

[R A H A]

نه

بر می گردم
با چشمانم
که تنها یادگار کودکی منند
ایا مادرم مرا باز خواهد شناخت ؟