کاربر فعال
می خواهم بمیرم
نه اینکه قلبم از کار بایستد
و تنم سرد شود
و با خاک یکسان شوم
میخواهم بمیرم
نه اینکه هیچ صدایی به گوشم نرسد
و هیچ خورشیدی بر من نتابد
و از دیدن ماه و ستارگان
کور باشم
میخواهم به مرگی کاملا غیر عادی بمیرم
مرگی شبیه بخار شدن آن
روییدن دانه
غروب خورشید
ابری شدم آسمان
می خواهم نیست شوم
تا در دنیای دیگر ظاهر شوم
دنیایی که هنوز آن را ننامیده ام
دنیایی که مزه ی آن را کاملا نچشیده ام
دنیایی شبیه عالم خیال
که در آن همه چیز عادی باشد
جز وحشت از نیستی
جز درماندگی
جز تنهایی......
کاربر فعال
آی نی زن ، که تو را آوای نی برده است دور از ره ، کجایی؟
خانه ام ابری است اما
ابر بارانش گرفته است .
در خیال روزهای روشنم کز دست رفتندم .
من به روی آفتابم
می برم در ساحت دریا نظاره .
و همه دنیا خراب و خرد از باد است ،
و به ره ، نی زن که دایم می نوازد نی ، در این دنیای ابر اندود
راه خود را دارد اندر پیش.
/نیما/
کاربر فعال
آخه چه جور دلت اومد ، تنهام بذاری و بری
آخه مگه حرفی زدم ، زخم زبونی من زدم
آره همش بهونه بود ، مسئله یار دیگه بود
دلت هوایی شده بود ، کارم از کار گذشته بود
برو با یارت عزیزم ، رها کن این تن منو
الهی صد ساله بشه ، عشق قشنگت عزیزم
اما یه قول بهم بده ، یارتو تنها نذاری
که مثل من اسیر بشه ، آواره از خونه بشه
منم یه قول بهت میدم ، یه روز فراموشت کنم
قلبمو سنگیش بکنم ، عشقتو خاکستر کنم
اگه یه روز خواستی گلم ، کسیو نفرینش کنی
بگو که مثل من بشه ، زجر جدایی بکشه ......................
کاربر فعال
با پای برهنه از دریا می آمدم
تا انتهای غروب
وقتی که کفش هایم پر از دانه های شن بود
وقتی که صدف ها را به ارمغان تو عاشقانه چیدم
دریا پر از مهتاب بود
وقتی که چشم منتظرم ستاره ها را بدرقه میکرد
سپیده ی اندوه سر زد
و تنها مرغان سپید عاشق مرا می خواندند
وقتی که تو را میان خلوت ساحل
و
دریای مسافر
گم کردم..............
کاربر فعال
نمیدانم
این که اهل سرزمینت نبودم
این که از برکه نگاهت نمیبریدم
مرا از تو دور کرد
یا آن صاعقه
که رد نگاهم را پاک کرد
با تو حاضرم
تمام صحرا ها را دوست بدارم
و در حسرت قاصدکها
بین تمام ثانیه ها
مکث را از یاد ببرم
با تو
بی باک از تردید
شاید
ثانیه ای درنگ
اما با تو بیراه ام
بی کمان
راه به سوی آبادی دارد.
کاربر فعال
من از تو دل نمی برم اگرچه از تو دلخورم
اگرچه گفتی تو رو به خاطرات بسپارم
هنوز هم خیال کن کنار تو نشسته ام
منی که در جوانی ام به خاطرت شکسته ام
تو در سراب آینه شبانه خنده میکنی
منه شکست داده را خودت برنده می کنی
رفیق روزهای خوب رفیق خوب روزها
همیشه ماندگار من همیشه در هنوزها
صدا بزن مرا شبی به غربتی که ساختی
به لحظه ای که عشق را بدون من شناختی
کاربر فعال
وقتی نیستی ، خونمون با من غریبی میکنه
دل اگه میگه صبورم ، خودفریبی میکنه
صدای قناری محزون و غم آلود میشه
واسه من هرچی که هست و نیست نابود میشه
وقتی نیستی گل هستی ، خشک و بی رنگ میشه
نمیدونی چقدر دلم برات تنگ میشه
وقتی نیستی گلای باغچه نگاهم می کنند
با زبون بسته محکوم به گناهم می کنند
گلا می گن ، که با داشتمن یه دنیا خاطره
چرا دیوونگی کردی و گذاشتی که بره..
وقتی نیستی گل هستی ، خشک و بی رنگ میشه
نمیدونی چقدر دلم برات تنگ میشه
وقتی نیستی همه ی پنجره ها بسته میشن
با سکوت تو خونه قناریا خسته میشن
روز واسم هفته میشه ، هفته برام ماه میشه
نفسم به یاد تو یکی یکی آه میشه
وقتی نیستی گل هستی ، خشک و بی رنگ میشه
نمیدونی چقدر دلم برات تنگ میشه
وقتی نیستی گلای باغچه نگاهم می کنند
با زبون بسته محکوم به گناهم می کنند
گلا می گن ، که با داشتمن یه دنیا خاطره
چرا دیوونگی کردی و گذاشتی که بره..
.................................................. .............
(افسوس )
کاربر فعال
شاید اونجوری که باید قدرتو من ندونستم
حرفایی بود توی قلبم ، من نگفتم ، نتونستم
من به تو هرگز نگفتم با تو بودم آرزومه
نقش اون چشمای معصوم لحظه لحظه روبرومه
نیومد روی زبونم که بگم بی تو چی هستم
که بگم دیوونتم من زندگیمو به تو بستم
تو رو دیدم مثل آـینه توی تنهایی شکستی
من کلامی نمی گفتم که برام زندگی هستی
نمیدونستی که چون گل توی قلبم شکفتی
چشم تو پر از گلایه اما هرگز نمی گفتی...
من به تو هرگز نگفتم با تو بودم آرزومه
نقش اون چشمای معصوم لحظه لحظه روبرومه
شاید اونجوری که باید قدرتو من ندونستم
کاربر فعال
خدا يا بشكن اين آئينه ها را
كه من از ديدن تو آئينه سيرم
مرا روي خوشي از زندگي نيست
ولي از زنده ماندن نا گزيرم
از آن روزيكه دانستم سخن چيست ـــ
همه گفتند: اين دختر چه زشت است
كدامين مرد ، او را مي پسندد؟
دريغا دختري بي سرنوشت است.
***
چو در آئينه بينم روي خود را
در آيد از درم، غم با سپاهي
مرا روز سياهي دادي ،اما
نبخشيدي به من چشم سياهي
***
به هر جا پا نهم ، از شومي بخت ـــ
نگاه دلنوازي سوي من نيست
از اين دلها كه بخشيدي به مردم ـــ
يكي در حلقه گيسوي من نيست
***
مرا دل هست ، اما دلبري نيست
تنم دادي ولي جانم ندادي
بمن حال پريشان دادي، اما ـــ
سر زلف پريشانم ندادي
***
به هر ماه رويان رخ نمودند ـــ
نبردم توشه اي جز شرمساري
خزيدم گوشه اي سر در گريبان
به درگاه تو ناليدم بزاري
***
چو رخ پوشم ز بزم خوب رويان ـــ
همه گويند : كه او مردم گريز است
نميدانند، زين درد گرانبار ـــ
فضاي سينه من ناله خيز است
***
به هر جا همگنانم حلقه بستند ـــ
نگينش دختر ي ناز آفرين بود
ز شرم روي نا زيبا در آن جمع ـــ
سر من لحظه ها بر آستين بود
***
چو مادر بيندم در خلوت غم ـــ
ز راه مهرباني مينوازد
ولي چشم غم آلوده اش گواهست
كه در اندوه دختر مي گدازد
***
ببام آفرينش جغد كورم
كه در ويرانه هم ، نا آشنايم
نه آهنگي مرا ،تا نغمه خوانم ـــ
نه روشن ديده اي ، تا پرگشايم
***
خدايا ! بشكن اين آئينه هارا
كه من از ديدن آئينه سيرم
مرا روي خوشي از زندگي نيست
ولي از زنده ماندن ناگزيرم
***
خداوندا !خطا گفتم ، ببخشاي
تو بر من سينه اي بي كينه دادي
مرا همراه روئي نا خوشايند ـــ
دلي روشنتر از آئينه دادي
***
مرا صورت پرستان خوار دارند ـــ
ولي سيرت پرستان ميستايند
به بزم پاكجانان چون نهم پاي
در دل را به رويم مي گشايند
***
ميان سيرت وصورت ،خدايا ! ـــ
دل زيبا به از رخسار زيباست
بپاس سيرت زيبا ، كريما! ـــ
دلم بر زشتي صورت شكيباست.
مذاهب و ادیان الهی
تقصیر هیچکس دیگه نیست ،
قصه ما تموم شده ، حیف همه خاطره ها ،
به پای کی حروم شده.
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)