ناو هواپیمابر
ناو هواپیمابر عبارت است از یک پایگاه هوایی کامل شناور که معمولاً برای انجام عملیات جنگی و تسلط بر دریاها و اقیانوس ها و منهدم کردن اهداف دریایی و ساحلی و انجام ماموریت های محاصره ی دریایی و حمایت راه ها ، گذرگاه هاوترابری دریایی وتامین امنیت عملیات پیاده سازی نیرو وحرکت آنها در ساحل استفاده می شود.
تاریخچه
اولین کشتیی که برای به پرواز درآوردن هواپیما استفاده شد اساساً برای این کار ساخته نشده بود بلکه یک کشتی جنگی معمولی بوده که اولین آزمایش پرواز هواپیما در سال1910 درحالیکه سرعت آن 14 گره دریایی بود از روی آن با موفقیت انجام گردید .
درآغاز جنگ جهانی دوم آمریکا دارای 5 ناو هواپیمابر بود ، ولی از سال 1939 تا سال 1945 تعداد آنها به 143 رسید که 28 عدد ازآنها سنگین وبقیه ی آنها سبک بودند .
درسال 1961 با آغاز ساخت ناوهای هواپیمابری که با انرژی هسته ای کار می کنند تحولی در این زمینه ایجاد گردید و اولین این ناوها ناو هواپیمابر اینترپرایز بود که در سال 1968 وارد خدمت گردید.
در سال 1971 ساخت اولین ناو هواپیمابر چند منظوره وعظیم از سری نیمیتز با نام cnv – 68 آغاز گردید واین ناو در سال 1975 وارد خدمت گردید. پس از آن وبا فواصل زمانی 8 قطعه از این نوع به خدمت نیروی دریایی ارتش آمریکا در آمده وستون اصلی این نیرو را تشکیل می دهند که آخرین آنها در سال 2002 وارد اقیانوس ها گردید.
یک ناو هواپیمابر از این قسمت ها تشکیل می شود :
کشتی : شامل بدنه وبخش های مربوط به پرسنل ، مخازن ، انبارها ، رستورانها ، وتمام بخشهای جانبی.
اتاقهای کنترل وعملیات .
هواپیماهای جنگنده ، پشتیبانی الکترونیکی پشتیبانی نزدیک ، شناسایی وهلیکوپتر.
واحدهای دفاع هوایی.
تفنگداران دریایی با تمام تجهیزاتشان.
ژنراتورهای برق.
موتوهای محرک .
واحد های ناو
یک ناو هواپیما بر توسط ناخدای آن اداره می گردد که یک معاون ارشد دارد ونیز معاونینی که واحد- های زیر را اداره می کنند :
واحد عملیات
واحد تسلیحات
واحد پرواز
واحد دفاع هوایی
واحد ناوبران
واحد مخابرات
واحد موتور خانه
واحد الکترومکانیک
واحد امداد و امور پزشکی
واحد تعمیرات فنی
واحد اداری
ناو هواپیمابر هسته ی اصلی یک ناوگان تهاجمی است که علاوه بر این ناو دارای چند کشتی جنگی و دو یا چند زیر دریایی می باشد.
قسمتهای مختلف ناو
منبع انرژی ناو هواپیمابر هسته ای (به عنوان مثال نیمیتز) متشکل از دو رآکتور هسته ای که تامین کننده ی انرژی برای تولید بخار جهت به حرکت درآوردن توربینهای موتور کشتی ونیز ژنراتورهای برق آن می باشند .
موتورهای این ناو غول پیکر آنرا تا سرعت 30 گره دریایی می توانند به پیش برانند.
این ناوها می توانند تا 78 هواپیما ، 4 واحد سیستم موشکی از نوع سی اسپارو ،4 واحد سیستم توپ از نوع ولگان ، 3 ایستگاه راداری ، 4 ایستگاه هدایت پرواز و ناوبری ،ایستگاه های ارتباط ماهواره ای و نیز ایستگاه های ایجاد پارازیت وجنگ الکترونیک و همچنین ایستگاه های هدایت موشکی .
بدنه
بخش اصلی از بدنه کشتی که در داخل آب قرار می گیرد ، باشند . بخش بدنه در زیر خط آب بصورت قوس دار ونسبتا باریک است . بخش بالای خط آب به طرف بیرون گسترده می شود تا عرشه پروازی را تشکیل دهد . بخش زیری نیز از دو قسمت تشکیل یافته است که در واقع دو لایه مجزا بوده که در صورت اصابت اژدر به پوسته بیرونی ، پوسته داخلی بعنوان محافظ از درهم شکستن و غرق شدن کشتی جلوگیری می کند .
کاتاپولت
برای اینکه به پرواز در آمدن هواپیماها از روی سطح ناو ساده تر انجام گیرد ، ناو هواپیمابر در خلاف جهت باد و با سرعت زیادی حرکت می کند . با این کار به دلیل عبور جریان های هوا از روی بال نیروی لیفت بیشتری ایجاد شده و به میزان کمی موجب کاهش سرعت تیک آف هواپیما می شود . اما این سرعت برای به پرواز در آوردن هواپیماهای سنگین نظامی ناکافی است بنابراین از وسیله ی دیگری بنام کاتاپولت ( منجنیق ) برای شتاب دادن به هواپیما در مسافت کوتاه استفاده می کنند . هر کدام از این کاتاپولت ها که تعداد آن روی عرشه ناوهای هواپیمابر کلاس نیمیتز به چهار دستگاه می رسد تشکیل یافته از دو پیستون درون دو سیلندر موازی در زیر عرشه که هر کدام طولی برابر با یک زمین فوتبال دارند . پیستون ها هر یک دارای برجستگی هایی هستند که از سیلندرها توسط بخار پر فشار تولید شده در راکتور ناو پر می شوند . این بخار نیروی پیش رانشی برای کاتاپولت کردن هواپیما و ادامه پرواز با سرعت ایمن را تأمین می کند .
ناوهایی که فاقد سیستم کاتاپولت هستند انتهای باند آنها دارای شیب به سمت بال هستند که به آن اسکای جامپ می گویند.
فرود
فرود روی عرشه ای که فقط حدود 150 متر باند برای نشستن هواپیما دارد آن هم با سرعتی که جنگنده های سریع نیروی دریایی دارند یکی از سخت ترین کارهای خلبان است . برای فرود بر روی عرشه ناو هر هواپیما باید دارای قلاب دم باشد . خلبان هواپیما با تقرب و فرود دقیق سعی خواهد کرد یکی از چهار کابل نگهدارنده هواپیما روی عرشه ناو را با قلاب دم بگیرد . این کابل های فولادی که در عرض باند فرود و بموازات یکدیگر قرار گرفته اند ، به سیلندرهای هیدرولیکی زیر عرشه فرود متصلند که وقتی قلاب دم هواپیما با یک از این کابل ها در گیر می شود کابل مذکور بیرون آمده در نتیجه سیلندر هیدرولیکی انرژی هواپیما را جذب می کند. چنین سیستمی می تواند هواپیمایی با 24 تن وزن و 241 کیلومتر در ساعت سرعت را در مسافت حدود 96 متر متوقف کند.
آشیانه ی هواپیما
روی عرشه پروازی تعداد کمی هواپیما پارک می شوند و هواپیماهایی که مورد نیاز نیستند به آشیانه فرستاده می شوند . آشیانه هواپیماها دو طبقه پایین تر از عرشه پروازی قرار گرفته است که با 209 متر طول ، 34 متر عرض و 8 متر ارتفاع امکان جا دادن به بیشتر انواع هواپیماها و هلیکوپترها را دارد . آشیانه می تواند حدود 60 فروند هواپیما ، مخازن سوخت و قطعات یدکی را در چهار بخش خود جای دهد . برای انتقال هواپیماها به عرشه پروازی از چهار بالابر سریع استفاده می شود که نیرو هیدرولیکی کافی برای بالا بردن دو هواپیمای 35 تنی را دارند.
تسلیحات تدافعی و تجهیزات راداری
موشک های زمین به هوای سی پارو و موشک های ضد موشک رم ؛ چهار توپ چرخان 20 میلیمتری با سرعت تیر اندازی 3000 تیر در دقیقه و برد یک و نیم کیلومتر ؛ سیستم های چف و فلر برای منحرف کردن انواع موشک ها و اژدرها ؛ سیستم های جنگ الکترونیک و سیستم های پیشرفته راداری باندهای سی و جی و همچنین شناسایی دوست از دشمن.
کشور های دارای ناو هواپیمابر در جهان :
1- ایالات متحده آمریكا: 11 ناو هواپیمابر فعال
2- بریتانیا: (6 ناو هواپیمابر، 4 در خدمت و 2 در حال ساخت )
3- فرانسه: یك ناو شارل دوگل
4- ایتالیا: كاووردر حال ساخت
5- روسیه: یك ناو فعال آدمیرال كوزنتسف
6- هند: یك ناو (آدمیرال كورشكوف) خریداری شده از روسیه
7- چین: (Varyag) غیرفعال، خریداری شده از اوكراین
8- اسپانیا: دو ناو هواپیمابر، یكی در حال خدمت و یكی در حال ساخت
9- برزیل (S?o Paulo) : خریداری شده از فرانسه
10- تایلند :: (HTMS Chakri Nareubet) خریداری شده از اسپانیا
همچنین كشورهای كره جنوبی، بریتانیا، كانادا، چین، هند، ژاپن، استرالیا، شیلی، سنگاپور و فرانسه از جمله كاربران ناوهای هلیكوپتربر به شمار میروند.
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)