منوچهر آتشی
منوچهر آتشی (۲ مهر، ۱۳۱۰، دهرود شهرستان دشتستان بوشهر - ۲۹ آبان، ۱۳۸۴، تهران) شاعر و مترجم معاصر و از آخرین شاگردان مستقیم نیما یوشیج.
زندگی
این شاعر و مترجم در ۲ مهر سال ۱۳۱۰ در بخش دهرود شهرستان دشتستان استان بوشهر متولد شد. او پس از این‌که دوره دانشسرای مقدماتی را در شیراز گذرانید، چندسالی به آموزگاری پرداخت و در سال ۱۳۳۹ به تهران آمد و در دانشسرای عالی ، به تحصیل پرداخت و در مقطع کارشناسی رشته‌زبان و ادبیات‌انگلیسی فارغ‌التحصیل شد.
آتشی در روز یکشنبه ۲۹ آبان ۱۳۸۴ درسن ۷۴ سالگی در بیمارستان سینا در تهران بر اثر ایست قلبی درگذشت ودر زادگاهش بوشهر به خاك سپردند.همچنين او چند روز قبل از مرگش درمراسم چهره هاي ماندگار به عنوان چهره ماندگار ادبيات معرفي شد.
سبک شعری
وی که همواره در دهه‌های چهل و پنجاه و شصت به سبک نیمایی شعر می‌سروده در دو دهه اخیر با گرایش به شعر سپید به طرح دیدگاه‌های جدیدی در شعر پرداخته‌است.
ای دریغا عمر ماهمچو نیلوفر مپیچ ای‌دل به شاخ نسترنره‌نشین چون لاله شو، فصل هم‌آغوشی گذشتدر غزل هم «آتشی» نقش مجزا می‌زندگرچه عمر ما همه در شیوه «یوشی» گذشت
قامت سرو توقامت سرو تو در گلشن شیراز یکی استسرو در شهر زیاد است ولی ناز یکی استطالبان رخ خوب تو فراوان باشندلیکنت عاشق شوریدهٔ جانباز یکی استسر، سرانجام نثار قدمت خواهم کردسخن آخر سرباز، از آغاز یکی استشاعرانند در این ملک فراوان اماشیوهٔ زندهٔ «سرنا»ی غزلساز یکی است
سخن از سینه برآیدمرا ز حشر مترسان که روز رستاخیزچو خاک پس بزنی لاله در کفن بینیچه جای ِ سایهٔ بال هما بود «سورنا»«در آن دیار که طوطی کم از زغن» بینی
فعالیت‌ها
وی همچنین از نادر شاعرانی است که پیوستگی را با نسلهای جدیدتر همواره و به طور موکد حفظ کرده‌است و در به اختیار گذاشتن بار دانسته‌های خود به دانشجویان و شاعران حتی بسیار نوپا در سرایش شعر اغماض نکرده‌است. تالیفات متعدد آتشی به دلیل تجدید چاپ در زمینه تحلیل و نقد و تفسیر و مجموعه‌های شعر همواره در دسترس افراد علاقمند است.
آثار
- آهنگ دیگر ۱۳۳۹
- آواز خاک ۱۳۴۷
- دیدار در فلق ۱۳۴۸
- برانتهای آغاز
- گزینه اشعار ۱۳۶۵
- وصف گل سوری ۱۳۷۰
- گندم و گیلاس ۱۳۷۰
ترجمه
- فانتامارا، اثر «اینیاتسیو سیلونه»
- جزیره دلفین‌های آبی‌رنگ
- مهاجران
- دلاله
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)