تاريخچه جام جهاني

[sorna]

اولين دوره جام جهاني فوتبال در سال 1930 به ميزباني کشور اروگوئه برگزار شد. تصميم به برگزاري اين نوع بازي فوتبال در سطح جهاني، دو سال قبل از اجراي اولين دوره آن، يعني در سال 1928 در کنفرانس سالانه فيفا در شهر آمستردام هلند گرفته شد. اين تصميم ايده اي از سومين رييس فيفا يعني ژول ريمه (Jules Rimet) فرانسوي بود. ژول ريمه سالها قبل از اين نشست، بفکر افتاده بود تا تورنمنتي حرفه اي در سطح جهاني راه اندازي کند تا تيمهاي فوتبال کشورهاي عضو سازمان فيفا قادر به شرکت در آن باشند. چون تا آن زمان مهمترين رويداد فوتبال جهان بازيهاي فوتبال المپيک بودند و اين بازيها در سطح حرفه اي برگزار نمي شدند.

اما پس از کنفرانس آمستردام، فيفا سال بعد يعني 1929 در بارسلونا تشکيل جلسه داد و تصميم بر آن گرفت که اولين دوره بازيهاي جام جهاني را يکسال بعد در کشور اروگوئه که قهرمان فوتبال المپيک 1924 بود، برگزار کند. 1930، يکصدمين سالگرد استقلال اروگوئه بود و اين باعث شد تا به همين مناسبت اولين دوره اين تورنمت در اين سال در اروگوئه ابرگزار شود.

جام
جامي که به برنده اين رقابتها اهدا مي شد را يک مجسمه ساز فرانسوي بنام آلبل لافلور (Abel Lafleur) ساخت. اين جام بنام جام ژول ريمه (Jules Rimet Trophy) شهرت داشت. اين نام بخاطر رييس فيفا آن زمان يعني ژول ريمه، که در اصل بنيانگذار جام جهاني بود، بروي جايزه اين رقابتها گذاشته شده بود.


Jules Rimet Trophy جام ژول ريمه کاملا از طلا بود، 30 سانتي متر ارتفاع و 1.82 کيلوگرم وزن داشت. نماد اين جام يک فرشته بود که بالاي سر خود کاپي را نگه داشته بود. اين فرشته همان الهه پيروزي در افسانه هاي يونان باستان بود.

جام ژول ريمه را برزيل در سال 1970 پس از سه دوره قهرماني اين جام را براي هميشه به خانه خود برد. پس از اينکه تيم ملي فوتبال برزيل براي هميشه جام ژول ريمه را تصاحب کرد، جام بعدي در سال 1971 از ميان 53 طرح و توسط يک مجسمه ساز ايتاليايي ساخته و در سال 1974 رسما” در جام جهاني 1974 آلمان معرفي شد.

[sorna]

سرانجام، نخستين جام جهاني فوتبال روز سيزدهم جولاي 1930 در اروگوئه برگزار شد. گرچه اروگوئه به تيمهاي اروپايي پيشنهاد داده بود که هزينه سفر آنها را به عهده مي گيرد، ولي تنها چهار تيم از اين قاره، يعني فرانسه، يوگسلاوي، روماني و بلژيک بودند که حاضر به انجام يک سفر طولاني با کشتي به کشور اروگوئه شدند. از قاره آمريکا نه تيم در اين جام شرکت کردند.

در سيزدهم جولاي 1930، اولين بازي جام جهاني با حضور 13 تيم در چهار گروه برگزار شد. ديدار افتتاحيه بين دو تيم فرانسه و مکزيک برگزار شد که در اين ديدار فرانسه 4 بر 1 مکزيک را درهم کوبيد. بازيها در 4 گروه که در گروه يک آن 4 تيم حضور داشتند و در گروههاي ديگر، 3 تيم، برگزار شد.

تيمهاي آمريکا، آرژانتين، يوگسلاوي و اروگوئه به عنوان سرگروه گروهاي خود، موفق به رسيدن به مرحله نيمه نهايي شدند. در اين مرحله آرژانتين برابر آمريکا قرار گرفت و اوروگوئه به ديدار يوگسلاوي رفت. آرژانتين و اروگوئه هر دو توانستند با نتيجه مشابه 6 به 1 حريفان خود را شکست دهند تا به مرحله فينال (پاياني) اولين دوره جام جهاني راه يابند.

در اين جام، بازي رده بندي وجود نداشت.

فينال
ديدار پاياني که در سي ام جولاي 1930 در شهر “سنتناريو” اروگوئه بين تيمهاي هم قاره اي آرژانتين و اروگوئه (ميزبان جام) بود، شش گل دربر داشت. اروگوئه موفق شد تا 4 بر 2 آرژانتين را شکست دهد.

از اين ديدار حدود 8 هزار نفر در ورزشگاه ديدن کردند.

گلزنان برتر
استيبل (آرژانتين) – 8 گل
سيا (اروگوئه) – 5 گل
پاتناود (آمريکا) – 4 گل

تيمهاي شرکت کننده
فرانسه، يوگسلاوي، روماني و بلژيک (اروپا)
اروگوئه، آرژانتين، شيلي، پرو، برزيل، مکزيک و بوليوي (آمريکاي جنوبي)
ايلات متحده (آمريکاي شمالي)

[sorna]

فرانسه به عنوان ميزبان سومين جام جهاني فوتبال از سوي فيفا انتخاب شد. در اين جام 15 تيم شرکت داشتند که مانند جام گذشته سهم تيمهاي اروپايي بيشتر بود: 12 تيم از اروپا، 2 تيم از قاره آمريکا و يک تيم از آسيا. نکته جالب اين بازيها اين بود که علاوه بر تيم ملي هلند، تيم “هند شرقي هلندي” (اندونزي کنوني) که مستعمره هلند به شمار مي رفت نيز در بازيها حضور داشت.

آرژانتين و اروگوئه و به نشانه اعتراض بخاطر اينکه ميزباني بازهم به يک تيم اروپايي داده شده بود، از شرکت در اين بازيها انصراف دادند که اين امر کار را براي تيمهاي اروپايي آسانتر کرد. از قاره آمريکا فقط برزيل و کوبا در اين دوره شرکت داشتند. برزيل توانست تا نيمه پاياني صعود کند که در آن مرحله مغلوب ايتاليا شد.

براي نخستين بار در تاريخ جام جهاني، در اين دوره، قهرمان جام قبلي (ايتاليا) به همراه ميزبان (فرانسه) مي توانستند بدون شرکت در مرحله راهيابي در مراحل پاياني شرکت کنند.

اين آخرين جام جهاني بود که پيش از جنگ جهاني دوم برگزار مي شد. با شروع جنگ جهاني، 12 سال بين دو دوره جام جهاني وقفه ايجاد شد.

فينال
ديدار پاياني فرانسه 1938 در شهر پاريس بين تيمهاي ايتاليا و مجارستان برگزار شد. ايتاليا با نتيجه 4 بر 2 مجارستان را شکست داد و فاتح جام شد.

ايتاليا در اين ديدار، با سرعتي که داشت توانست نيمه اول را 3 به 1 به نفع خود به پايان رساند. در دقيقه 70 بازي “ساروسي” از مجارستان گل دوم اين تيم را وارد دروازه ايتاليا کرد. اما فقط 12 دقيقه بعد، پيولا که در آن زمان ستاره ايتاليا بود، گل چهارم تيمش را بثمر رساند تا ايتاليا دومين جام را به خانه برد.

گلزنان برتر
لئونيداس دا سيلوا (برزيل) – 8 گل
شينگلر (مجارستان) – 7 گل
پيولا (ايتاليا) – 5 گل

[sorna]

جنگ جهاني دوم که با رهبري “آدولف هيتلر” همراه بود، وقفه اي 12 ساله در برگزاري دوره اي بزرگترين رويداد فوتبال جهان، يعني جام جهاني انداخت.

يکي از دلايلي که ميزباني جام به برزيل رسيد اين بود که، اين کشور از مصيبتها و صدمات جنگ جهاني دوم بدور بود و قابليت ميزباني مهمانان را از سراسر جهان داشت.

جام جهاني چهارم در روز 24 جون 1950 در برزيل افتتاح شد. اين بار سيستم بازيها نسبت به دوره هاي قبل تاحدي تغيير کرده بود. در دور مقدماتي 13 تيم شرکت کننده در چهار گروه بازي کردند که تيمهاي نخست گروه ها به مراحل نيمه نهايي راه يافتند. در گروه چهار البته فقط تيمهاي اروگوئه و برزيل وجود داشتند، چون فرانسه در آخرين لحظات از حضور در جام منصرف شد. از ديدارهاي جالب توجه اين مرحله مي توان به شکست انگلستان برابر آمريکا با نتيجه يک بر صفر اشاره کرد.

تيمهاي برزيل، اروگوئه، سوئد و اسپانيا به عنوان برندگان چهار گروه به مرحله بعد صعود کردند. برزيل که از شرايط ميزباني بهره مي برد توانست تيمهاي سوئد و اسپانيا را به ترتيب 7-1 و 6-1 شکست دهد. از طرفي اروگوئه نيز اين دو تيم را شکست داد تا به ديدار پاياني برسد.

فينال
فينال جام جهاني 1950 در 16 جولاي همان سال در شهر “ريو دو ژانيرو” برگزار شد. جايي که تماشاگران زيادي که عمدتا برزيلي بودند از اين بازي ديدن مي کردند. اين تماشاچيان صرفا بخاطر يک چيز به ورزشگاه آمده بودند و آن قهرماني برزيل بود. وقتي که “فرياکا” در دقيقه 45 بازي اولين گل بازي را به نفع برزيل وارد دروازه کرد، تماشاگران تا حد زيادي مطمئن شدند که جام را در خانه نگه خواهند داشت. ولي اين دلخوشي تا دقيقه 66 ادامه داشت. “اسکيافينو” بازيکن اروگوئه اي اولين گل تيمش را بثمر رساند تا بازي مساوي شود. 11 دقيقه بعد، همبازي او “گيگيا” گلي ديگر براي اروگوئه زد تا ديدار پاياني را براي تماشاگران برزيلي به کابوسي تلخ تبديل کند. اين بازي با همان نتيجه 2 بر 1 به سود اروگوئه تمام شد و اين تيم براي دومين مرتبه قهرمان جام شد.

گلزنان برتر
اديمر (برزيل) – 9 گل
شيلفينو (اروگوئه) – 6 گل
زارا (اسپانيا) – 5 گل

تيمهاي شرکت کننده:
انگلستان، ايتاليا، سوئد، سوئيس، يوگسلاوي، اسپانيا (اروپا)
بوليوي، شيلي، برزيل، مکزيک، اروگوئه، پاراگوئه، ايلات متحده (آمريکا)

[sorna]

جام جهاني 1954 به تصميم فيفا مي بايست در کشور سويس برگزار مي شد. اين تصميم ناشي از دو دليل بود: نامزد اروپايي ديگر براي ميزباني جام جهاني فيفا وجود نداشت. سال 1954، پنجاهمين سالگرد تاسيس فيفا بود و چون مقر اين سازمان در شهر زوريخ سوييس بود، ترجيحا اين کشور مناسبتر براي ميزباني بود.

پنجمين دوره از بازيهاي جام جهاني فيفا بازهم تغييراتي را به خود ديده بود. تيمها در دور مقدماتي در گروه هاي چهارتايي قرار داشتند. دو تيم اول هر گروه به مرحله يک چهارم نهايي راه پيدا مي کرد. در سوئيس 1954، از 45 تيمي که در مرحله راه يابي به ميدان رفتند، 16 تيم به مراحل پاياني جام جهاني راه يافتند. تيمهاي ترکيه، کره جنوبي و اسکاتلند براي نخستين بار در اين بازيها حضور پيدا کردند. آلمان غربي پس از جنگ جهاني دوم و جدا شدن از آلمان شرقي براي اولين بار تحت نام آلمان غربي در اين بازيها شرکت مي کرد.

پيش از اين جام کارشناسان پيش بيني مي کردند تا تيم مجارستان که قبلا در بازيهاي فوتبال المپيک 1952 قهرمان شده بود و آنروزها خيلي خوب فوتبال بازي مي کرد، بسادگي فاتح اين جام شود.

مجارستان با آلمان غربي در يک گروه بود. بازي گروهي اين دو تيم با نتيجه 8 به 3 به نفع مجارستان به پايان رسيده بود. از اين گروه مجارستان و آلمان صعود کردند.

در ديداري که تيم مجارستان با برزيل در چارچوب اين جام انجام داد، موفق شد اين تيم را 4 به 2 شکست دهد. اين بازي در آخر به جدال کشيده شد طوريکه پليس سوئيس براي جدا کردن بازيکنان وارد ميدان شد. از اين بازي به عنوان “جنگ برن” ياد مي شود.

از طرفي آلمان غربي هم که بدليل جنگ سالها از فوتبال دور بود، در اين جام خوب ظاهر شده بود. ديدار فينال بين تيمهاي مجارستان و آلمان غربي انجام شد.

سوئيس 54 آخرين جام جهانيي بود که ژول ريمه، بنيانگذار جام جهاني در آن حضور داشت. ژول ريمه که براي 33 سال رياست فيفا را بر عهده داشت، دو سال بعد در سن 83 سالگي در گذشت.

مجسمه جام جهاني تا سال 1970 با شکلي متفاوت با شکل امروزي جام ژول ريمه نام داشت که برزيل با قهرماني در سال 1970 به عنوان نخستين تيمي که سه بار جام ژول ريمه را بدست آورده، براي هميشه اين جام را به خانه برد.

فينال
در بازيي که بين آلمان غربي و مجارستان به عنوان آخرين بازي جام برگزار شد، مجارستان در اوايل بازي قدرتمند ظاهر شد. 2 گل در 8 دقيقه نخستين بازي آنها را دلگرم براي فتح جام کرد. اما آلمانها نيز اجازه ندادند که مجارستاني ها براحتي کارشان را انجام دهند. آنها تا دقيقه 15 بازي 2 گل خورده خود را تسويه کردند. در 65 دقيقه باقي مانده بازي، مجارستان دروازه آلمان را به توپ بست، اما آلمانها شگفت آور بازي کردند و اجازه دريافت گل را به خود ندادند.

در 5 دقيقه آخر، اين آلمانها بودند که همه را با يک گل متحير کردند. همين گل باعث پيروزي آلمان غربي و فتح جام براي اولين بار توسط اين کشور شد. آلمانها از اين بازي با نام “معجزه برن” (Wunder von Bern) ياد مي کنند.

گلزنان برتر
کاسيس (مجارستان) – 11 گل
مرلوک (آلمان غربي) – 8 گل
پراسبت (اتريش) – 6 گل

تيمهاي شرکت کننده
اتريش، آلمان غربي، بلژيک، انگلستان، فرانسه، مجارستان، ايتاليا، اسکاتلند، سوئيس، ترکيه، يوگسلاوي، چک (اروپا)
برزيل، مکزيک، اروگوئه، شيلي (آمريکا)
کره جنوبي (آسيا)

[sorna]

ميزبان جام 1958 بازهم ميزباني اروپايي بود. اين دومين مرتبه بود که بطور پياپي جام در کشور اروپايي برگزار مي شد.در اين دوره از جام جهاني، بيشترين تيمها براي راه يابي به مراحل نهايي شرکت کرده بودند. تعداد تيمها 55 بود که البته فقط 16 تيم از آنها مي توانست اجازه ورود را کسب کند.

ايتاليا و اروگوئه که جز مدعيان جام بودند، اصلا نتوانستند به مراحل پاياني صعود کنند. آرژانتين که به جام بازگشته بود، در شروع، بازيهاي خوبي را از خود به نمايش نگذاشت. اما برزيل از همان ابتدا خوب شروع کرد.

در اين جام نيز چهار گروه حضور داشتند. دو تيم برتر هر گروه به مرحله حذفي صعود مي کردند. تيمهاي برزيل، آلمان غربي، فرانسه و سوئد با شکست حريفان خود به مرحله نيمه نهايي راه يافتند. برزيل 5 به 2 فرانسه را شکست داد. سوئد نيز که از امتياز ميزباني سود مي برد، مدافع قهرماني (آلمان غربي) را 3 به 1 شکست داد. بدين صورت برزيل و سوئد به ديدار نهايي رسيدند.

در ديدار رده بندي، فرانسه 6 بر 3 آلمان غربي را برد و به مقام سوم رسيد.

فينال
با بارش باراني که در استکهلم هنگام بازي فينال صورت گرفت، همگان بر اين باور بودند که جام در سوئد باقي خواهد ماند. سوئد نيز از اين وضعيت استفاده کرد و در دقيقه چهارم اولين گل بازي را به ثمر رساند. اما واوا از برزيل در دقايق پاياني نيمه اول دو گل زد تا تيمش با خيال راحت به رختکن برود.

نيمه دوم بازي، نيمه پله بود. جوان 17 ساله اي که با حرکات خيره کننده خود سومين گل تيمش را بثمر رساند. دقايقي بعد، زاگالو نتيجه را 4 بر 1 کرد. در دقيقه 89 پله جوان بازهم خوش درخشيد و بازي را 5 به 1 کرد. لحاظاتي بعد، سيمونسن سوئدي يکي از گلهاي خورده تيمش را جبران کرد اما اين براي قهرماني کافي نبود.

بدين صورت برزيل بازي را 5 بر 2 برد تا اولين تيمي باشد که جام را خارج از قاره خود به خانه مي برد. همچنين برزيل بواسطه اين جام، يکي از پديده هاي جوان فوتبال را به جهان معرفي کرد که او فردي جز پله نبود.

گلزنان برتر
فونتن (فرانسه) – 13 گل
پله (برزيل) – 6 گل
ران (آلمان غربي) – 6 گل
واوا (برزيل) – 5 گل تيمهاي شرکت کننده
اتريش، آلمان غربي، چک، فرانسه، مجارستان، ايرلند شمالي، اسکاتلند، شوروي، سوئد، انگلستان، يوگوسلاوي، ولز (اروپا)
آرژانتين، برزيل، پاراگوئه، مکزيک (آمريکا)

[sorna]

بالاخره با تلاشهايي که رييس فدراسيون فوتبال شيلي، کارلوس ديتبورن در فيفا انجام داد، ميزباني جام جهاني به يک کشور غير اروپايي رسيد.

اما زلزله بزرگي که در سال 1960 بخش اعظمي از شيلي را ويران کرد، مردم اين کشور را از برگزار جام نااميد کرده بود، تا اينکه ديتبورن دريکي از سخنراني هاي خود، سخني گفت که انگيزه تمام شيليايي ها را براي برگزاري جام بيدار کرد: “ما چيزي نداريم، به همين خاطر بايد جام جهاني را داشته باشيم!”. اما خود ديتبورن متاسفانه نتوانست اين جام را ببيند، چون وي يک ماه قبل از برگزاري جام، جان سپرد.

در اين جام هم تيمها از قاره آمريکا و اروپا بودند. تيمهاي آسياي و آفريقايي در دور راه يابي شکست خوردند. تيمهاي بلغارستان و کلمبيا اولين حضور خود در جام جهاني را تجربه مي کردند.

در مرحله نيمه نهايي اين جام تيمهاي يوگسلاوي، چک اسلواکي، برزيل و شيلي حضور داشتند. چک اسلواکي 3 به 1 يوگسلاوي را شکست داد. برزيل نيز 4-2 شيلي ميزبان را شکست داد، تا ديدار نهايي را برابر چک اسلواکي در شهر سنتياگو برگزار کند.

فينال
چک اسلواکي تيمي با خط دفاع قوي بود، ولي مهاجمان اين تيم قدرتمند نبودند. اما برزيل تقريبا عکس اين تيم بود. آنها گرچه نابغه جوان خود يعني “پله” را به علت مصدوميت از دست داده بودند، اما “گارينشا”، “واوا” و “زيتو” جز بازيکنان ستاره اين تيم محسوب مي شدند.

تيم چک اسلواکي کمي بازي را هيجان زده شروع کرد. در دقيقه 16 آنها خوب عمل کردند و موفق شدند گل نخست بازي را بثمر رسانند. دو دقيقه بعد، با اشتباهي که “اسکرويف”، دروازه بان چک اسلواکي انجام داد، “آماريلدو” که جانشين “پله” شده بود، بازي را به تساوي کشاند. پس از نيمه دوم، در دقيقه 69 “زيتو” گل دوم برزيل را زد. در دقيقه 78، “واوا” همه چيز را تمام کرد و با زدن گل سوم برزيل، کار را براي چک اسلواکي تمام شده جلوه داد. تا برزيل براي دومين بار فاتح جام شود.

گلزنان برتر
گارينچا (برزيل) – 4 گل
واوا (برزيل) – 4 گل
سانچز (شيلي) – 4 گل

تيمهاي شرکت کننده
آلمان غربي، انگلستان، مجارستان، چک اسلواکي، ايتاليا، شوروي، سوئِس، يوگسلاوي، بلغارستان، اسپانيا (اروپا)
آرژانتين، برزيل، شيلي، کلمبيا، اروگوئه (آمريکا)

[sorna]

به روايتي گفته مي شود که فوتبال در انگلستان متولد شده است. تيم ملي انگليس با قهرماني در جام 66 توانست جام را به مهد فوتبال ببرد. در آن جام رقيباني سرسخت مانند آلمان غربي و اسپانيا براي فاتح جام، يعني انگليس وجود داشتند. 74 تيم در مرحله راهيابي شرکت کردند تا 16 تيم از آنها در مراحل پاياني جام جهاني با يکديگر به رقابت بپردازند. آسيا تنها يک نماينده در اين جام داشت.

کره شمالي که براي بار نخست در جام جهاني شرکت مي کرد، تيمي شگفتي ساز بود. اين تيم توانست از گروه خود به عنوان تيم دوم بالا بيايد. کره در مرحله يکچهارم پاياني برابر تيم پرتغال قرار گرفت. پرتغال نيز اولين جام جهاني را تجربه مي کرد. اين تيم نيز همه را غافلگير کرده بود. اوزه بيو، ستاره افسانه اي پرتغال با زدن 9 گل تيمش را تا مرحله نيمه نهايي بالا کشيد.

از ديدار بين تيمهاي کره شمالي و پرتغال مي توان به عنوان يکي از مهيجترين ديدارهاي تاريخ جام جهاني ياد کرد. تا نيم ساعت اول بازي کره 3 بر 0 پيش بود، اما در ادامه پرتغال 4 گل زد تا بازي را 4-3 برنده شود.

مدافع قهرماني، يعني تيم ملي برزيل يکي از بدترين جامهاي خود را تجربه کرد. اين تيم در گروه خود سوم شد و نتوانست به مراحل پاياني صعود کند. گرچه “پله” بازهم مصدوم شد، اما ستارگان ديگر برزيل مي توانستند در باخت مقابل مجارستان و پرتغال بهتر بازي کنند.

مرحله نيمه نهايي مرحله اي بود که در آن تمام تيمها، تيمهاي اروپايي بودند: انگلستان، آلمان غربي، پرتغال و شوروي. در اين مرحله، آلمان غربي 2-1 شوروي را برد و انگلستان نيز با همين نتيجه پرتغال را شکست داد. آلمان غربي و انگلستان به ديدار نهايي رسيدند. اين ديدار براي اين دو کشور فقط يک نبرد در چارچوب ورزش فوتبال نبود.

در بازي رده بندي، پرتغال 2 به 1 اتحاديه جماهير شوروي را شکست داد تا تيم سوم جام باشد.

فينال
فينالي که در شهر لندن برگزار شد با تساوي 2 بر 2 در وقت قانوني به پايان رسيد. در يک بازي بسيار نزديک، اين آلمانيها بودند که در دقيقه 12 توسط “هالر” گل اول بازي را بثمر رساندند. اما ميزبان جام توسط مهاجم خود، “هورست” در دقايق پاياني نيمه اول بازي را مساوي کرد.

در دقيقه 77 “پيترز” گل دوم انگليسي ها را بثمر رساند. همه فکر مي کردند که کار آلمان غربي در دقايق قانوني بازي تمام شده، تا اينکه در ثانيه هاي آخر “وبر” گل مساوي را براي آلمان غربي زد.

بازي به دقايق اضافه کشيده شد. در اين دقايق “هورست” شوتي به سمت دروازه آلمان زد، اين توپ به تير افقي اثابت کرد و به زمين خورد. به نظر نمي رسيد که توپ به داخل دروازه نرفته است اما داور بازي اعتقاد به گل داشت و گلي را براي انگليسي ها ثبت کرد. آلماني ها به اين تصميم اعتراض کردند اما بي فايده بود. درحاليکه آلمانيها بازي را سرد و با نا اميدي دنبال مي کردند، “هورست” گل ديگري زد تا انگلستان 4-2 آلمان راشکست دهد و فاتح جام هشتم شود.

گلزنان برتر
اوزه بيو (پرتغال) – 9 گل
هالر (آلمان غربي) – 5 گل
بکن باوئر (آلمان غربي) – 4 گل

تيمهاي شرکت کننده
آلمان غربي، انگلستان، ايتاليا، پرتغال، فرانسه، مجارستان، سوئيس، اسپانيا، بلغارستان، شوروي (اروپا)
برزيل، آرژانتين، شيلي، اروگوئه، مکزيک (آمريکا)
کره شمالي (آسيا)

[sorna]

انتخاب مکزيک به عنوان ميزبان جام جهاني، اولين جام جهاني بود که به يک کشور آمريکاي جنوبي داده مي شد. البته برخي از اعضا به اين موضوع شکايت داشتند، چون اين کشور بويژه در فصل تابستان بسيار گرم بود و کشورهاي اروپايي که معمولا بيشترين سهميه را در جام داشتند، عادت به بازي در آب و هواي گرم نداشتند و معتقد بودند که اين دور از جام جهاني به همين دليل از کيفيت خوبي برخوردار نخواهد بود.

اما با آمدن هواداران بسيار به ورزشگاهها در هر ديدار و حساستر شدن بازيها، گرما باعث افت کيفيت فوتبال اين جام نشد.

اکثر کارشناسان و هواداران انتظار داشتند تا انگلستان، قهرمان دوره قبل از مقام خود دفاع کند و بازهم جام را به خانه برد. اما آلمان غربي که فينال جام پيش را فراموش نکرده بود، به فکر انتقام از انگليس بود تا سرانجام در يک چهارم نهايي موفق شد اين تيم را 3 بر 2 (در وقتهاي اضافه) شکست دهد.

در جام نهم، تيمهاي فرانسه، آرژانتين، مجارستان و اسپانيا حضور نداشتند. السالوادور و مراکش اولين حضور خود در مراحل نهايي جام جهاني را تجربه مي کردند.

در ديدار رده بندي، آلمان غربي برابر اروگوئه قرار گرفت که موفق شد يک به صفر اين تيم را شکست دهد و سوم جام شود.

فينال
ديدار فينال جام جهاني 1970 مکزيک را ايتاليا و برزيل برگزار کردند. برزيل در اين جام نشان داد که اين تيم تکنيکي ترين تيم دنياست. پله که آخرين دوره شرکت در جام جهاني خود را تجربه مي کرد، ثابت کرد که او نه فقط براي فوتبال برزيل، بلکه براي فوتبال جهان اسطوره اي تاريخي است.

در دقيقه 17 بازي، اين “پله” بود که اولين گل را وارد دروازه ايتاليا کرد. اما اشتباهي که خط دفاعي برزيل انجام داد باعث شد تا بازي مساوي شود. در نيمه دوم برزيل بهتر بازي کرد و با سه گلي که بثمر رساند کار را براي ايتاليايي ها بسيار دشوار کرد. و سرانجام بازي 4 به 1 به نفع برزيل تمام شد تا براي سومين بار جام را برنده شود و جام ژول ريمه را به خانه ببرد.

برزيل اولين تيمي بود که سه بار قهرمان جام مي شد و مي توانست جام ژول ريمه را به خانه برد. “ژول ريمه” که نامش را از بنيانگذار جام جهاني گرفته تا سال 1970 تنديس جام جهاني بود و از آن پس شکل و نامش تغيير يافت.

گلزنان برتر
گرد مولر (آلمان غربي) – 9 گل
جرجينيو (برزيل) – 7 گل
پله (برزيل) – 4 گل

تيمهاي شرکت کننده
آلمان غربي، بلژيک، انگلستان، ايتاليا، بلغارستان، چک اسلاواکي، روماني، شوروي، سوئد (اروپا)
برزيل، پرو، اروگوئه، مکزيک، ال سالوادور (آمريکا)
مراکش (آفريقا)

[sorna]

آلمان غربي براي انتخاب به عنوان ميزبان جام جهاني، گزينه خوبي بود چرا که اين کشور دو سال قبل ميزبان بازيهاي المپيک بود. گرچه تروريستها چهره بازي هاي المپيک مونيخ را خراب کرده بودند اما آلمان غربي نشان داده بود که چنين رويدادهاي ورزشي را خوب اداره مي کند. به هرحال دهمين دوره از بازيهاي جام جهاني تحت کنترلهاي شديد امنيتي انجام مي شد.

در اين دوره از جام جهاني، 99 تيم در مرحله راهيابي شرکت داشتند. فرانسه، اسپانيا و انگلستان در مرحله راه يابي حذف شده بودند و نتوانستند به آلمان غربي سفر کنند. لهستان انگليس را حذف کرده بود و تيمي قدر بشمار مي رفت.

زئير، آلمان شرقي، هائيتي و استراليا (از آسيا) براي نخستين بار به جام جهاني راه پيدا کرده بودند. نکته جالب توجه در اين جام، همگروه شدن آلمان شرقي و آلمان غربي بود که اتفاقا بازي اين دو تيم به نفع آلمان شرقي (1-0) تمام شد.

بار ديگر سيستم برگزاري بازيها در اين جام تغيير کرده بود. شانزده تيم حاضر در چهار گروه چهار تيمي بازي مي کردند که تيمهاي اول و دوم هر گروه به دور بعد راه مي يافتند. تيمهاي راه يافته به دور بعد دوباره در دو گروه چهار تيمي تقسيم مي شدند که دو تيم نخست دو گروه مستقيما به فينال و دو تيم دوم به بازي رده بندي راه پيدا مي کردند.

پس از انجام اين مرحله، آلمان غربي و هلند به فينال رفتند و برزيل و لهستان براي بازي رده بندي مقابل هم قرار گرفتند.

در مرحله رده بندي لهستان 1 بر 0 مدافع قهرماني، يعني برزيل را شکست داد و به مقام سوم رسيد.

فينال
از ديداري که در استاديوم المپيک شهر مونيخ برگزار مي شد، 75 هزار نفر ديدن مي کردند. يک دقيقه پس از سوت آغاز بازي، در حاليکه پاي آلمانيها حتي يکبار هم به توپ نخورده بود، اسطوره فوتبال هلند، “يوهان کرايف” در محوطه جريمه آلمان سرنگون شد و داور نقطه پنالتي را نشان داد. “نيکنر” هلندي پشت اين ضربه پنالتي قرار گرفت و اولين گل بازي را به سود هلند رقم زد.

اما آلمان غربي پس از اين گل بيدار شد و شروع به حمله کرد تا اينکه در دقيقه 25 آنها نيز يک پنالتي را از هلنديها گرفتند. “پل برايتنر” اين پنالتي را گل کرد تا بازي مساوي شود.

“گرد مولر” قبل از نيمه اول گلي را بثمر رساند تا آلماني ها را براي فتح جام اميدوار کند. در نيمه دوم آلماني ها خوب دفاع کردند و با حذف نتيجه توانستند بازي را با همان نتيجه 2-1 برنده شوند تا براي اولين بار فاتح جلم جهاني باشند. بدين صورت اولين جام جديد اين بازي هاي به آلمان غربي رسيد.

در اين بازي “گرد مولر” با تک گلي که زد توانست تعداد گلهاي جام جهاني خود را به 14 برساند که از اينرو در صدر گلزنان کلي جام هاي جهاني فوتبال قرار گرفت.

گلزنان برتر
لاتو (لهستان) – 7 گل
نيکنر (هلند) – 5 گل
ژارماق (لهستان) – 5 گل

تيمهاي شرکت کننده
آلمان غربي، اتريش، لهستان، اسکاتلند، سوئد، آلمان شرقي، يوگوسلاوي، سوئد، بلغارستان (اروپا)
آرژانتين، برزيل، اروگوئه، شيلي، هايتي (آمريکا)
زيير (آفريقا)