آشنایی با زیردریایی‌های پیشرفته‌ی آلمانی Type 212
Type 212 گونه‌ای از زیردریایی‌های غیراتمی پیشرفته‌ی آلمانی است که توسط شرکت Howaldtswerke-Deutsche Werft AG " HDW" و جهت استفاده در نیروی دریایی آلمان طراحی و ساخته‌شده‌است. ویژگی بارز این زیردریایی پیشران آن است که دارای دو بخش دیزلی و یک بخش الکتریکی مستقل از هوا AIP است. سامانه‌ی AIP زیردریایی از سلول‌های سوختی پیشرفته‌ی هیدروژنی شرکت زیمنس استفاده می‌کند؛ باتریهای مورد استفاده از تکنولوژی تبادل غشای پروتونی PEM بهره می‌برند. این زیردریایی قادر است با استفاده از موتور دیزلی خود به سرعت‌های بالا برسد و در گشت‌های با سرعت پایین از موتور الکتریکی خود استفاده کند. این زیردریایی بدون اگزوز قادر است تا مدت سه هفته بدون نیاز به صعود به سطح در زیر آب بماند. گفته میشود این زیردریایی بدون لرزش، فوق‌العاده ساکت و جدا غیرقابل کشف است.
این زیردریایی اولین زیردریایی از دو زیردریایی مجهز به پیشران یاد شده در جهان است. گونه‌ی دیگری که از این سامانه استفاده می‌کند زیردریایی روسی کلاس لادا یا پروژه‌ی 677 است که توسط شرکت روسی Rubin Design Bureau طراحی شده‌است.
توسعه
حوالی سال 1990 نیروی دریایی آلمان به فکر جایگزینی زیردریایی‌های Type 206 خود افتاد، بر این اساس تحقیقات بر روی پروژه‌ای مشابه زیردریایی‌های Type 209 و با قابلیت AIP آغاز شد. این پروژه Type 212 نام گرفت.
کار بر روی پروژه در سال 1994 و با همکاری نیروی دریایی آلمان و ایتالیا آغاز شد. این زیردریایی باید به گونه‌ای طراحی می‌شد که بتواند در آب‌های کم عمق دریایی بالتیک و آب‌های عمیق دریای مدیترانه حرکت کند. ویژگی‌ها و احتیاجات مورد نیاز برای این دو وضعیت متفاوت با هم آمیخته شد و پس از آن به علت بروزرسانی‌های و تغییرات مختلف نام پروژه به Type 212A تغییر یافت.
در سال 1996 قرارداد همکاری ساخت بین نیروی دریایی دو کشور به امضا رسید.
دولت آلمان در سال 1988تصمیم به ساخت چهار فروند Type 212A گرفت. کنسرسیومی متشکل از شرکت‌های مختلف ساخت زیردریایی‌ها را در حوضچه‌های شرکت‌های HDW و TNSW آغاز کرد. همزمان قسمت‌های مختلف زیردریایی در دو کارخانه ساخته شدند و کار مونتاژ در دو حوضچه انجام گرفت به طوری در هر کدام از کارخانه‌ها یک زیردریایی ساخته‌شد.
در همان سال دولت ایتالیا تصمیم به سرمایه‌گذاری جهت ساخت دو فروند زیردریایی گرفت. کار ساخت توسط شرکت Fincantieri در کارخانه‌ی کشتی‌سازی Muggiano آغاز شد.
در سال 2006 دولت آلمان تصمیم به ساخت دو فروند دیگر از گونه‌ی بهینه‌سازی شده‌ی گرفت که تا سال 2012 ساخته‌خواهند شد. این گونه 1.2 متر طویل‌تر است و علت آن استفاده از سامانه‌های اکتشافی جدید است.
در 21 آپریل سال 2008 دولت ایتالیا ساخت دو فروند دیگر از همان نوع اولیه را در دستور کار قرار داد. البته بعضی بهینه‌سازیها در این زیردریایی‌ها وجود خواهند داشت که از جمله‌ی آن میتوان به نرم‌افزارها و مواد جدید اشاره کرد. هدف از این بهنه‌سازی‌ها کاهش هزینه‌ها با حفظ پیکربندی قبلی اعلام شده‌است.
گونه‌ی صادراتی این زیردریایی با عنوان Type 214 شناخته میشود که از جمله متصدیان آن میتوان به پرتقال، کره، یونان و ترکیه اشاره کرد. گفته میشود پاکستان نیز درصدد خریداری سه فروند از این زیردریایی‌ها می‌باشد.
طرح
به علت بهرمندی از تیغه‌ی X شکل، زیردریایی قادر است گامهایی 17 متری بردارد که این مقدار بسیار کمتر از سایر زیردریایی‌هاست. این ویژگی باعث میشود زیردریایی بتواند به راحتی به لبه‌ی ساحل نزدیک شده و کماندوهای دریایی را در نقاط مورد نظر پیاده کند بنابراین زیردریایی را میتوان در عملیات‌های ضربتی به کار گرفت.
نکته‌ی دیگری که میتوان به آن اشاره کرد بدنه‌ی منشوری و صیقلی زیردریایی است که باعث افزایش ویژگی‌های پنهان‌کار زیردریای شده‌است. در ضمن در ساخت بدنه از مواد غیرمغناطیس استفاده شده که این امر زیردریایی را در برابر سامانه‌های کشف مغناطیسی و یا مین‌های مغناطیسی ایمن می‌سازد.
سامانه‌ی فرماندهی و کنترل آتش
Type 212 مجهز به یک سامانه‌ی مجتمع فرماندهی و کنترل آتش پیشرفته‌است که بین حسگرها، تسلیحات و سیستم ناوبری رابطه برقرار می‌کند. این سامانه از یک کامپیوتر شبکه‌ای قدرتمند بهره‌می‌برد. سامانه‌ی یاد شده MSI-90U نام دارد و توسط شرکت نروژی Konsberg پشتیبانی میشود.
در دو زیردریایی بعدی آلمان از سامانه‌ی ارتباطی Callisto B، تحت پشتیبانی شرکت Gabler Maschinenbau استفاده خواهد شد.
تسلیحات
Type 212 دارای تعداد شش مقر 533 میلیمتری در دماغه است که از آناه میتوان جهت شلیک اژدرهای DM2A4، WASS A184 Mod. ، EuroTorp BlackShark استفاده‌کرد. همچنین این مقرها قادر به شلیک موشک‌های کوتاه برد نیز می‌باشند. گفته میشود زیردریایی‌های بعدی توان شلیک موشک‌های کروز را نیز دارند.
اژدر DM2A4 Seehecht گونه‌ی صادراتی اژدر Seahake Mod 4 است. این اژدر دارای پیشران الکتریکی بوده و هدایت‌شونده است که این امر آنرا در مقابل اقدامات الکترونیکی دشمن مقاوم می‌سازد.
این اژدر دارای 4 باتری است. برد آن 27 مایل دریایی (50 کیلومتر) است و سرعت آن به 50 گره (92.6 کیلومتر بر ساعت) می‌رسد. همچنین از این اژدر میتوان به عنوان روبات جهت زیرنظرگرفتن تحرکات دشمن استفاده کرد.
این اژدر مسلح به یک سر جنگی 250 کیلوگرمی حاوی ماده‌ی PBX (هکسوژن/آلومینیوم) است که قدرت انفجاری آن معادل 460 کیلوگرم تی ان تی است. فیوز مورد استفاده مغناطیسی و تماسی است.
اژدر DM2A4 Seehecht
اژدر WASS A184 Mod
اژدر BlackShark
موشک مورد استفاده در زیردریایی IDAS (ساخته‌شده بر اساس (IRIS-T نام دارد، این موشک دارای برد 20 کیلومتر است و از آن میتوان جهت هدف قراردادن بالگردهای دشمن، شناورهای سبک و اهداف ساحلی استفاده‌کرد. در هر مقر یک خزانه حاوی چهار موشک قرار می‌گیرد. گفته میشود این موشک در سال 2014 به نیروی دریایی آلمان تحویل داده خواهد شد.
موشک IDAS
خزانه که حاوی چهار فروند موشک است.
این زیردریایی همچنین مجهز به یک توپ 30 میلیمتری به نام Muräne است که گفته میشود از آن جهت پشتیبانی از غواصان و یا علامت دادن به یگان‌های خودی استفاده میشود. این توپ در قسمتی جمع‌شدنی قرار دارد و برای استفاده از آن نیازی به صعود به سطح وجود ندارد. همچنین این زیردریایی می‌تواند از پهبادهای Aladin جهت شناسایی دشمن استفاده‌کند. این پهباد دارای سنسورهای ویدئویی جهت انجام عملیات در شب و روز است. از ویژگی‌های جالب آن قابلیت پرتاب دستی، برد 15 کیلومتری و آثار راداری کم است. در ضمن Type 212توان حمل تا 24 مین را داراست.
پهباد Aladin
پیشران
پیشران زیردریایی متشکل از یک ژنراتور دیزلی، باتریهای اسیدی و سامانه‌ی مستقل از هوا AIP مجهز به سلول‌های سوختی است. سامانه دارای تعداد نه سلول سوختی است که هر کدام توان 30 تا 50 کیلووات را تولید می‌کنند.
جهت دستیابی به سرعت‌های بالاتر باتریهای پرقدرت اسیدی نیز وارد چرخه‌ی حرکتی می‌شوند و ژنراتور دیزلی MTU 16V-396 نیز شروع به شارژ کردن این باتری‌ها می‌کند. باتریهای اسیدی در قسمت تحتانی دماغه‌ی زیردریایی نصب شده‌اند.
ژنراتور دیزلی با دو واسطه‌ی کشسان در قسمت انتهای زیردریایی نصب شده‌است. ژنراتور کاملا ایزوله است بنابراین لرزش و صدای آن کنترل میشود.
پیشینه‌ی استفاده از پیشران هیدروژنی/اکسیژنی به زمان جنگ جهانی اول باز می‌گردد اما مشکلاتی نظیر انفجار باعث عدم موفقیت این طرح می‌شد. در Type 212 برای جلوگیری از چنین اتفاقاتی، دو گاز هیدروژن و اکسیژن در دو مخزن خارج از محل رفت‌و‌آمد خدمه و در بین بدنه‌ی فشار و بدنه‌ی سبک قرار گرفته‌است. گازهای ذکر شده در طول بدنه‌ی فشار پمپ می‌شوند و به سلول‌های سوختی منتقل می‌شوند بنابراین تنها مقدار کمی از این دو گاز در فضای زیردریایی وجود دارد.
موتور اصلی که در انتهای زیردریایی قرار دارد مستقیما توسط یک محور شفت به پروانه‌ا‌ی هفت تیغه‌ای متصل است.
موتور
چگونگی عملکرد سلول‌های سوختی در تصویر زیر قابل مشاهده‌است. همانطور که می‌بینید دو مولکول هیدروژن وارد سلول شده و یونیزه میشود بنابراین تعداد 4 الکترون و چهار اتم یونیزه‌ی هیدروژن آزاد می‌شوند. از سوی دیگر اتم‌های یونیزه شده‌ی هیدروژن با اکسیژن وارد واکنش می‌شوند و آب تولید میشود، که این امر نیازمند ورود چهار الکترون به قسمت واکنش‌دهنده‌ها است تا توازن دو طرف معادله برقرار شود، این الکترون‌ها قبلا از طریق یونیزه کردن هیدروژن به دست آمده بود؛ بنابراین مدار زیر برقرار شده و جریان الکتریسیته در آن به راه می‌افتد.
مدل سلول
سلول سوختی زیمنس
اقدام متقابل
شرکت‌های EADS Systems & Defence Electronics و Thales Defence Ltd با همکاری یکدیگر سامانه‌ی جنگ الکترونیک FL1800U را برای زیردریایی‌های آلمانی و ایتالیایی تدارک دیده‌اند. این سامانه در واقع گونه‌ی زیرسطحی سامانه‌ی FL1800 S-II است که در ناوهای محافظ آلمانی کلاس Brandenburg و Bremen مورد استفاده قرار گرفته‌است.
سامانه‌ی ضد اژدر زیردریایی TAU 2000 نام دارد و توسط کنسرسیوم شرکت‌های ATLAS Elektronik و ELAC ساخته شده‌است. TAU 2000 دارای چهار مقر است که در هرکدام حداکثر 10 عملگر قرار دارد.
این عملگرها در واقع ابزار‌هایی زیرسطحی‌اند که در ظاهر به اژدر شباهت دارند. عملگرها دارای دو کارکرد Jmmer (ایجاد تداخل و منحرف کننده) و Decoy (فریب‌دهنده‌ی تسلیحات) بوده و دارای هیدروفون (وسیله‌ی کسب صدا در زیر آب) و امیتر‌های صوتی (ساتع کننده‌ی صوت) هستند.
حسگرها
سوئیت سوناری زیردریایی DBQS نام دارد و از بخش‌های زیر تشکیل شده‌است:
سونار غیرفعال آرایه‌ای استوانه‌ای جهت کشف در فرکانس متوسط، سونار زنجیره‌ای آرایه‌ای TAS-3 با کارکرد در فرکانس کم، سونار آرایه‌ای FAS-3 نصب‌شده در بدنه جهت کشف در فرکانس کم و متوسط، سونار مسافت یاب غیرفعال، سامانه‌ی سوناری hostile intercept. سامانه‌ی سوناری مین‌یاب زیردریایی در بسامد زیاد کار می‌کند و از گونه‌ی Atlas Elektronik MOA 3070 است.
پریسکوپ جست‌وجوی زیردریایی از گونه‌ی Zeiss Optronik SERO 14 است که مجهز به جی پی اس، مسافت‌یاب نوری و تصویرساز گرمایی است. پریسکوپ آفند زیردریایی Zeiss SERO 15 است و مجهز به یک مسافت‌یاب لیزری است.
پریسکوپ‌ها
پروژکتو� � سوناری
قسمت‌های مختلف زیردریایی به روایت تصویر
خصوصیات
●متصدیان: آلمان، ایتالیا
●ساخته‌شده: 6 فروند
●در دست ساخت: 4 فروند
●تناژ جابجایی: در سطح 1450 تن، غوص کامل 1830 تن
●طول: 56 متر
●قطر: 7 متر
●آبخور: 6 متر
●سرعت: در سطح 20 گره (37 کیلومتربرساعت)، زیر سطحی 12 گره
●حداکثر عمق غوص: بیش از 700 متر (منبع برنامه‌ای تلویزیونی در رابطه با نیروی دریایی آلمان)
●برد: 8000 مایل دریایی (1480 کیلومتر)، 9196 مایل دریایی در سرعت 8 گره
●پایداری در دریا: 12 هفته، سه هفته در غوص کامل
●خدمه: 27 نفر (5 افسر)
●تسلیحات:
شش مقر 533 میلیمتری با قابلیت
شلیک اژدرهای DM2A4، WASS A184 Mod. ، EuroTorp BlackShark
شلیک موشک‌های برد کوتاه IDAS
حمل تا 24 مین
توپ 30 میلیمتری Muräne
●کنترل آتش و فرماندهی: سامانه‌ی MSI-90U
●اقدام متقابل:
سامانه‌ی جنگ الکترونیک FL1800U
ضد اژدر TAU 2000 دارای 40 عملگر با عملکرد Jmmer/Decoy
●حسگرها:
سوئیت سوناری DBQS40 شامل
سونار زنجیره‌ای آرایه‌ای TAS-3 با کارکرد در فرکانس کم
سونار آرایه‌ای FAS-3 نصب‌شده در بدنه جهت کشف در فرکانس کم و متوسط
سوناری مین‌یاب بسامد زیاد گونه‌ی Atlas Elektronik MOA 3070
پریسکوپ‌ها شامل
پریسکوپ جست‌وجوی Zeiss Optronik SERO 14
پریسکوپ آفند Zeiss SERO 15
رادار ناوبری باند I از گونه‌ی Kelvin Hughes
●پیشران:
یک موتور دیزلی از گونه‌ی MTU 16V 396
باتریهای اسیدی
9 سلول سوختی HDW/Siemens PEM هر کدام با توان 30 تا 50 کیلووات
موتور الکتریکی با قدرت 1700 کیلوات
یک محور شفت متصل به پروانه‌ی 7 تیغه‌ای
لیست
این تصویر کوچکتر شده است. برای مشاهده با سایز اصلی روی این نوار کلیک کنید. سایز تصویر اصلی 746x380
تصاویر
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)