J-20 جنگنده رادار گریز نسل پنجم چین J-20 جنگنده رادار گریز نسل پنجم چین


انتشار اولین عکسها از یک جنگنده پیشرفته رادارگریز چین در وب لاگ اینترنتی دفاع چین در 80 دی 1389 و سپس انجام اولین پرواز ان در 21 دی 1389 ، مقامات دفاعی کشورهای جهان و بویژه امریکا را غافلگیر کرد و با اینکه اطلاعاتی در مورد تلاشهای چین در زمینه طراحی و ساخت جنگنده پیشرفته نسل پنجم از سالها پیش منتشر شده بود ؛ با اینحال مقامات عالی رتبه امریکا تایید کردند که پنتاگون در تخمین سرعت پکن در به خدمت گرفتن تکنولوژی های نو ، اشتباه کردند.



در همین رابطه ، دریابان " دیوید جی دورست " ، معاون رییس عملیات و مدیر اطلاعات نیرو دریایی امریکا گفت : چیزی که هست ، ان هست که در حقیقت ما کاملا سرعت پیشرفته و به خدمت گرفتن سیستم های تسلیحاتی با تکنولوژی های پیشرفته و به خدمت گرفتن سیستم های تسلیحاتی با تکنولوژی های پیشرفته را در چین دست کم گرفتیم که دو نمونه از انها جنگنده J-20 و دیگری ، موشک بالستیک ضد ناو " DF-21D " هستند . به علاوه ، شواهد حاکی از پیشرفت های چین در زمینه موتورها و موشکهای پیشرفته است که سطح تازه ای از تکنولوژی و بلوغ فنی را به نمایش می گذارند .



جنگنده جدید چین که عقاب سیاه نامیده می شود و تنها یک سال پس از جنگنده نسل پنجمی روسیه ، موسوم به T-50 به پرواز درامد، یکی از چند برنامه جنگنده استیلت این کشور بود که تحت عنوان" J-XX" در اواخر دهه 90 میلادی اغاز شد . تا پایان سال 2010 میلادی ، 2 نمونه اولیه ، ظاهرا با شماره سریالهای 01-2001 و 02-2001 ساخته شده اند .


ویژگی های طراحی :


جنگنده جدید چینی که بزرگتر و سنگین تر از جنگنده های F-22 وt-50 روسی است ، یک هواپیمای دو موتوره تک نفره می باشد . تخمین زده می شود که طول این هواپیما در حدود 23 متر و پهنای بال ان 14 متر باشد . انتظار می رود که وزن برخاستن این هواپیما در حدود 36000-34 کیلوگرم ، فقط با سلاح های داخل بدنه باشد .


نمونه های ازمایشی این هواپیما ، احتمالا به موتورهای روسی " Saturn 117 S " ، هر یک با نیروی رانش 14512 کیلوگرم معادل 142.2 کیلونیوتن مجهز باشد . منابع چینی ادعا کرده اند که هواپیمای تولیدی به دو موتور "WS-10 " مجهز به سیستم تغییر زاویه رانش موتور ساخت این کشور ، با نیروی رانش 29100پوند و یا حتی پیشرفته تر " WS-15 " با نیروی رانش 37500 پوند مجهز خواهد بود . گفته می شود که نمونه اولیه شماره یک این هواپیما از موتور روسی و نمونه شماره دو از موتور WS-10 با اگزوز استیلت ، برای کاستن از سطح مقطع راداری ان از پشت ، استفاده می کند .


به نظر می رسد که J-20 داغرای مقدورات پروازی سوپر کروز و چابکی کمتری نسبت به رقیب امریکایی خود باشند ؛ ولی در عوض ، دارای مخزن سلاح داخلی بزرگتر بوده و سوخت بیشتری حمل می کند . این هواپیما دارای بدنه پهن و دراز ، با ورودی های هوا در طرفین بدنه و پایین تر از بال ، بال دلتا مجهز به کانارد ، کابین خلبان حبابی و اگزوز موتور متعارف گرد و سکان عمودی کاملا متحرک است .



شکل کلی این هواپیما – که اشکارا به استفاده J-20 از تکنولوژی استیلت دارد – شبیه به جنگنده های F-22 و F-35 است و شامل یک خط برجسته ممتد است که از دماغه هواپیما شروع شده ، از بالای ورودی های هوای موتور و محل اتصال کانارد به بدنه ، عبور می کند . لبه های حمله بال و کانارد با هم موازی هستند و همین طور ، لبه فرار هر کانارد با لبه فرار بال سمت مخالف ، موازی است . همین فلسفه پایه در مطالعات و طرح های جنگنده های رادار گریز انگلیسی / سوئدی و ژاپنی دیده شده است .
با استفاده از ورودی های هوای مافوق صوت ، بدون صفحه جدا کننده لایه مرزی – که از جنگنده F-35 اقتباس شده است – از مشکلات ناشی از بازتاب های راداری ناخواسته توسط این صفحه ، اجتناب شده است . به عنوان مثال ؛ ورودی های هوای موتور رپتور که دارای صفحه جدا کننده لایه مرزی است ، نیازمند استفاده گسترده از RAM در این قسمت می باشد . گفته می شود که J-20 مجهز به سیستم پیشرفته " پرواز با سیم " کاملا یکپارچه با سیستم کنترل اتش و موتور است . انتظار می رود که رادار کنترل اتش ان از نوع AESA ( ارایه کاوش فعال الکترونیکی ) ساخت چین احتمالا از نوع " تیپ 1475/KLJ-5" باشد . این هواپیما در ضمن ، دارای کابین تماما شیشه ای ( فقط شامل صفحات نمایشگر ) رنگی کریستال مایع و یک نمایشگر HUD با زاویه دید وسیع می باشد . گزارش شده که بسیاری از زیر سیستم های این هواپیما ، پیش از این در یک فروند جنگنده J-10B ازمایش شده اند .


با انتشار اولین عکس ها از J-20 ، برخی از تحلیل گران اشاره کرده اند که این جنگنده ممکن است یک هواپیمای تهاجمی برد بلند و کمابیش نسخه استیلت هواپیمای F-111 و یا یک رهگیر سنگین باشد که برای انهدام هواپیمای اواکس و یا هواپیمای سوخت رسان طراحی شده است .
در هر حال ، چینی ها انتظار دارند که این هواپیما تا سال 19-2017 ( 98-1396) وارد خدمت شوند و با اینکه مقامات امریکا ادعا می کنند جنگنده های نسل پنجم امریکایی دستکم تا سال 2025 (1404( برتری خود را در مقابل رقبای روسی و چینی خود حفظ خواهند کرد ، با اینحال نیرو هوایی و دریایی این کشور مطالعات خود را در زمینه طراحی و ساخت جنگنده های نسل ششم که قرار است تا سال 2030 ( 1409 ) وارد خدمت شوند ، اغاز کرده اند .