باتو...بی تو...

[mehraboOon]

دستان کوچکت که پر از یاس عشق بود
دستان کوچکت که جنون مرا نوشت
این واژه های غرق به خون مرا نوشت
هرجا که رد پای شما هست می روم
فکری بکن به حال من از دست می روم
قلبم شکسته است و هی سرد می شوم
بگذار بشکند عوضش مرد می شوم
دستان خسته ام به شقایق نمی رسد
فریاد من به گوش خلایق نمی رسد
این ,دست ها ,همیشه پر از بوی یاس نیست
یا مثل چشم های شما با کلاس نیست
این رسم زندگی ست بزرگ و بزرگ تر
هر چه بزرگ تر و سپس هرچه گرگ تر
بین خودم و آینه دیوار می کشم
هرشب که پشت پنجره سیگار می کشم
شاید هنوز فرصت عصیان و مرگ هست
در ذهن ابرهای درونم تگرگ هست
بانوی دشت های قشنگی که سوختی
عشق مرا به رهگذران می فروختی
چشمانتان پر از هیجان نیست نازنین
این دست ها همیشه جوان نیست نازنین
شاید کسی که بین غزل های من گم است
در فصل های زندگی ام فصل پنجم است
یا نه درست مثل خودم لاابالی است
از مردمان غمزدهء این حوالی است
حالا ببین علیه خودم غرق می شوم
در منتها الیه خودم غرق می شوم
دلشوره های سرخ دلم ناتمام ماند
احساس می کنم غزلم ناتمام ماند

[mehraboOon]

سه نقطه های تو گاهی هزار واژه ومن
هنوز در تب یك نقطه از لبت بی تاب

همیشه معنی صد اضطراب , ,... ,من، بی تو
همیشه دیدن بی پرده , ی شما در خواب ,

,چه عاشقانه ی ,پوچی! ,تو خوب می دانی
,میان این همه رویا , , ، فقط تویی كمیاب

و من چه خسته تو را چون سراب می جویم
چه فصل خالی و تلخی ست سهم من زین خواب! ,
...






,كجاست آنكه ز من آتشی بگیراند
بسازد از تن من , قطعه قطعه های مذاب

و یا حضور تو را قصّه قصّه ، فصل به فصل... , ,
,بخواند از تو غزل های نابِ بی پایاب
, , ,... ,
خدا کند که غزلهای آخرم باشد
خدا کند که شوم در غمت خراب،خراب

چه روزگار غریبی ست نازنین، آری
,نه حرف مانده برایم ، ,نه عشق های مجاب

,بیا... تمام کن این انتظار را در من
,بدون شرح و سه نقطه ... پر از حکایت ناب
...





یکی نبود و یکی بود و او نبود ... و من
,هنوز در تب یک نقطه از لبت بی تاب

[mehraboOon]

بگذار سر به سینه ی من، تا که بشنوی
آهنگ اشتیاق دلی دردمند را
شاید که بیش از این نپسندی به کار عشق
آزار این رمیده ی سر در کمند را

بگذار سر به سینه ی من تا بگویمت:
اندوه چیست، عشق کدام است، غم کجاست؟
بگذار تا بگویمت این مرغ خسته جان
عمری است در هوای تو از آشیان جداست

دلتنگم آنچنان که اگر بینمت به کام
خواهم که جاودانه بنالم به دامنت
شاید که جاودانه بمانی کنار من

ای نازنین که هیچ وفا نیست با مَنت
تو، آسمان آبی آرام و روشنی
من چون کبوتری که پرم در هوای تو
یک شب ستاره های تو را دانه چین کنم!
با اشک شرم خویش بریزم به پای تو

بگذار تا ببوسمت ای نوشخند صبح
بگذار تا بنوشمت ای چشمه ی شراب
بیمار خنده های توام ، بیشتر بخند!
خورشید آرزوی منی، گرم تر بتاب!

[mehraboOon]

مخواه از رخ ماهت نگاه بردارم
مخواه چشم بپوشم ,، ,مخواه بردارم


اگر به یـُمن ِ ,قدمهای مهربانت نیست
بگو که سجده از این قبله گاه بردارم

مگر بهشت نگاه تو عاشقم بکند
که دست از سر ِ ,نقد , ِ گناه بردارم


گناه , ِ هرچه دلم بشکند به گردن توست
گناه , ِ هر قدمی اشتباه بردارم


تو قرص ماهی ,و , من کودکی که می خواهم
به قدر کاسه ای از حوض ِ ,ماه بردارم


بیا که چشم ,ِ جهانی هنوز منتظر است
بیا که دست از این اشک و آه بردارم

[mehraboOon]

گفتی که پــَر بکش ، برو از آسمان من
باشـد ، قبـول ، کفتر ِ ,نا مهربان من
هر بار گفته ام که : تو را دوست دارمت
پـُر می شود از آتش ِعشقت دهان من
این جمله که برای بیانش به چشم تو
افتـاده است باز به لکنـت ، ,زبان من
آنقدر عاشقـم که تو عاشـق نبوده ای
دیگر رسیـده کارد , ، بر این ,استـخوان من
نه ، شاهنامه نیست که تو پهلوان شوی
این یک تراژدی ست ـ غم , ِداستان من
یک شب بیا و ضامن , ِ من باش , نازنین ,!
وقتی دخیـل , ، بستـه به تو آهوان ِ ,من
دل بــرکن و به شهـرِ دل , ِ من بیا عزیز!
زخـم زبان مردم , ِ چشـمت , ، به جان ِ من
باید که باز با تو خـدا حا فظـی کنـم
آخر رسیـده است به پایـان , ، زمان من

[mehraboOon]

امشب همه چیز رو به راه است همه چیز آرام.....آرام ... باورت می شود ؟


دیگر یاد گرفته ام شبها بخوابم " با یاد تو " تو نگرانم نشو !
,
همه چیز را
یاد گرفته ام ! راه رفتن در این دنیا را هم بدون تو یاد گرفته ام !

یاد
گرفته ام که چگونه بی صدا بگریم ! یاد گرفته ام که هق هق گریه هایم را با
بالشم ..بی صدا

کنم ! تو نگرانم نشو !!

همه چیز را یاد گرفته ام !

یاد
گرفته ام چگونه با تو باشم بی آنکه تو باشی !

یاد گرفته ام ....نفس بکشم
بدون تو......و به یاد تو !

یاد گرفته ام که چگونه نبودنت را با رویای با
تو بودن... و جای خالی ات را با خاطرات با تو بودن پر کنم !
تو
نگرانم نشو ! همه چیز را یاد گرفته ام ! یاد گرفته ام که بی تو بخندم.....
یاد گرفته ام بی تو

,گریه کنم...و بدون شانه هایت....! یاد گرفته ام ...که
دیگر عاشق نشوم به غیر تو !

یاد گرفته ام که دیگر دل به کسی نبندم
.... و مهمتر از همه یاد گرفتم که با یادت زنده باشم و

,زندگی کنم !
,اما
هنوز یک چیز هست ...که یاد نگر فته ام ... که چگونه.....! برای همیشه
خاطراتت را از

,صفحه دلم پاک کنم ... و نمی خواهم که هیچ وقت یاد بگیرم
.... تو نگرانم نشو !!
,
"فراموش کردنت" را هیچ وقت یاد نخواهم گرفت ...

[mehraboOon]

کجای این جنگل شب
پنهون میشی خورشیدکم
پشت کدوم سد سکوت
پر می کشی چکاوکم؟

گریه نمی کنم
مرو
آه نمی کشم
بشین
حرف نمی زنم
بمون،

حرف نمی زنم
بمون...

[mehraboOon]

تو با من نیستی اما

صدایت هست ، یادت هست

درون قلب من عشقت

به گوش آوای شادت هست

تو با من نیستی اما

به یادت این جهان زیباست

به یادت خانه‌ام گرم است

به یادت جامه‌ام دیباست

تو با من نیستی اما

به یادت، طفل دل شادست

سکوتم هم خوش‌آهنگ است

بساط غصه بر بادست

تو با من نیستی اما

به هر جا بنگرم هستی

تو ای بی مَثَل ، بی مانند

تو ای شور و شر هستی

تو با من نیستی اما

صدایت هست ، یادت هست

به قلبم شوری از عشقت

به گوش ، آهنگ شادت هست

[mehraboOon]

خبر به دورترین نقطه‌ی جهان برسد
نخواست او به من خسته –بی گمان- برسد
شکنجه بیش‌تر از این؟ که پیش چشم خودت
کسی که سهم تو باشد به دیگران برسد
چه می‌کنی؟ اگر او را که خواستی یک عمر
به راحتی کسی از راه ناگهان برسد...
رها کنی برود، از دلت جدا باشد
به آن که دوست‌ترش داشته به آن برسد
رها کنی بروند و دو تا پرنده شوند
خبر به دورترین نقطه‌ی جهان برسد
گلایه‌ای نکنی، بغض خویش را بخوری
که هق‌هق تو مبادا به گوششان برسد
خدا کند که... نه! نفرین نمی‌کنم... نکند
به او –که عاشق او بوده‌ام- زیان برسد
خدا کند فقط این عشق از سرم برود
خدا کند که فقط زود آن زمان برسد

[mehraboOon]

مرا پرسی که چونی بين که چونم
خرابم بيخودم مست جنونم
مرا از کاف و نون آورد در دام
از آن هيبت دوتا چون کاف و نونم
پری زاده مرا ديوانه کرده ست
مسلمانان که می داند فسونم
پری را چهره ای چون ارغوان است
بنالم کارغوان را ارغنونم
مگر من خانه ماهم چو گردون
که چون گردون ز عشقش بی سکونم
غلط گفتم مزاج عشق دارم
ز دوران و سکونت ها برونم
درون خرقه صدرنگ قالب
خيال بادشکل آبگونم
چه جای باد و آب است ای برادر
که همچون عقل کلی ذوفنونم
وليک آنگه که جزو آيد به کلش
بخيزد تل مشک از موج خونم
چه داند جزو راه کل خود را
مگر هم کل فرستد رهنمونم
بکش ای عشق کلی جزو خود را
که اين جا در کشاکش ها زبونم
ز هجرت می کشم بار جهانی
که گويی من جهانی را ستونم
به صورت کمترم از نيم ذره
ز روی عشق از عالم فزونم
يکی قطره که هم قطره ست و دريا
من اين اشکال ها را آزمونم