نمیدانی مگر عشـــق است و راهی که صــــــــد ها گرگ آدمخوار دارد
نمیدانی مگر چشــــــــــمان سرخی کــــه ماند تا ســــــــــحر بیدار دارد
نمیدانی مگر عشـــق است و دردی که کــــوه بیستون را جا به جا کرد
مگر جز عشــــــق اندوهی دگر بود که مجنون را ز شهر خود جدا کرد
کجا در سرنوشت عاشــــــقان است کــــــه بی غم جرعه آبی بنوشند ؟
بنــــــــام عشـــــــــق از اول لباسی مهیا شــــــــد که بر عاشق بپوشند
کجا دانی کـــــــه روزی همچو فردا به کام این دل غمگین نباشـــــــد ؟
نمیـــــــــــــدانی مگر نادیده هجران وصــــــال عاشقان شیرین نباشد ؟
سخن بی پرده گفتــــــــــم، باز گفتم من از صـــــــــد رنگی چرخ زمانه
نه شیرین بود، گـــــــاهی هم کلامم ترا آزرده میــــــــــــــکرد آن میانه
گمانم هــــــــــــر کلامم مرحمی بود کـــــــــــــه بر زخم دل تنگت نهادم
گمانم رفتــــــــــــــه رفته گام تا گام دلت را ندکــــــــــــــــــــی آرام دادم
ترا کم کم ز غم ها دور کـــــــــــردم اگــــر خود در دلم غوغای غم بود
اگــــــــــــر چه زیر بار عشق یاری ســــــــــرم پیش دل دیوانه خم بود
تو دریای غم و من صـــــخره بودم ره امواج غم های تو بســــــــــــتم
به آرامش رســـــیدی صـاف و آبی اگر چه از میان خودرا شـــــکستم
ندانستی کــــــه خود از درد عشقی دلـــــــی ویران تر از ویرانه دارم
ندانستی کـــــه شـــــــبها با خیالش چــــــــــــه حالی با دل دیوانه دارم
ندانستی کــــه پر پر میـــــــــزند دل میان کوره تنـــــــــــــــــــهائی من
صــدای هق هق شب گــــریه هایم شده وقت ســـــــــــــحر لالائی من
عزیزم هر کــــــــــــه مینالد ز یاری من و تو هــر دو از یک درد بودیم
من و تو هر دو ســـرگردان عشقی کـه با ما بدتر از بد کــــــــرد بودیم
اگر سنگ صبورت بودم ای دوست ترا همـــــــــــدرد خود دیدم عزیزم
همــــــــــه درد خودم بود از لب تو که میگفتی و بشــــــــــنیدم عزیزم
بخواب آســـــــــوده ای دریای آرام کــــــــــه ایکاش آشنای من نبودی
تو آزادی و من پابنــــــــــــــد خاکم خدا را شــــــــــکر جای من نبودی
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)