پژوهشگران نروژی می گویند : ممکن است تنفس دهان به دهان احتمال نجات افراد دچار ايست قلبی را كاهش مي‌دهد

تنفس دهان به دهان، شانس نجات بيماران مبتلا به ايست قلبي را كاهش مي‌دهد .
در يك تحقيق غيرمنتظره معلوم شد كه تنفس دهان به دهان شانس نجات بيماران مبتلا به ايست قلبي را كاهش مي‌دهد.

محققان اعلام كردند كه اين تحقيق روشهايي را كه پرسنل اورژانس معمولا در مواجهه با اين بيماران براي نجات جان آنها به كار مي‌گيرند، تغيير خواهد داد.

پژوهشگران در اين تحقيقات خاطرنشان كردند: روش تنفس دهان به دهان از مدتها پيش براي بيماراني كه دچار ايست قلبي مي‌شوند، مورد استفاده قرار مي‌گيرد تا قلب بيمار احيا شده و دوباره به زندگي باز گردد.

اما اين پژوهشگران از كشف جديد خود بسيار متعجب شده‌اند؛ چرا كه اين تحقيقات نشان داده است: روش فوق در واقع ممكن است فرصت احياي قلب بيمار را از وي بگيرد و شانس نجات بيمار از مرگ را كاهش دهد.

اين پژوهش در نروژ صورت گرفته و در مجله پزشكي «طب مركزي بيومد» به چاپ رسيده است. در روش تنفس دهان به دهان بر روي سينه فرد با دست به شكل خاصي فشارهايي وارد مي‌شود و سپس امدادگر تلاش مي‌كند از راه دهان امكان تنفس مجدد را به بيمار بازگرداند تا از اين طريق فعاليت قلب بيمار دوباره احيا شود.

اين محققان توضيح دادند كه در ازاي هر ثانيه توقف در بين هر فشاري كه به سينه وارد مي‌شود، يك درصد احتمال موفقيت كاهش مي يابد كه براي بازگشت گردش خون در بدن همين زمان بسيار كوتاه نيز حياتي است.

دكتر كنت گوندرسن از دانشگاه استاوانگر در نروژ خاطرنشان كرد: تجزيه و تحليل‌هاي ما روي بيماراني كه دچار ايست قلبي شده بودند نشان داد: هر ثانيه‌اي كه فشار روي سينه وارد نشود و در نتيجه جريان خون تحريك نگردد، تاثير منفي روي عمليات احياي قلب خواهد گذاشت و شانس نجات بيمار را كاهش مي‌دهد.

گفتني است، انجمن قلب آمريكا نيز در جديدترين توصيه‌هاي امدادرساني خود اعلام كرد كه در صورت ايست قلبي، تنفس دهان به دهان نيازي نيست.