قسمت هشتم: قانون کارما ===> قانون عمل و عکس العمل؛ قانون علت و معلول
هر فکر و هر کاری که میکنید بازتابی دارد. بازتابی که از اعمال ما هست بازتاب عمل آن نیست ؛ بازتاب فکر ماست.
حتی در دین هم ملاک سنجش اعمال نیت است.
مثلا اینکه گاهی بی دلیل احساس حزن میکنیم و یا بی دلیل احساس شادی میکنیم تا اندازه ای طبق قانون کارماست.
کارما 2 حالت دارد: اگر عمل خوبی انجام دهی که در پس آن فکر خوبی بوده کارما به شکل پاداش و اگر عمل بدی انجام دهی که در پشت آن فکر بدی بوده کارما به شکل عقوبت ظاهر میشود.
نکته:نتیجه کارما حتما به خودمان برمیگردد و نتیجه کارما حتما حتما پررنگ تر از خود عمل ماست. چه در عقوبت و چه در پاداش.
* بزرگترین شکل کارما ؛ پر عقوبت ترین نتیجه رفتار ها ؛ "" محرومیت "" است و با آن عقوبت هایی که ما در ذهن خود مجسم میکنیم کاملا فرق دارد. مثلا محرومیت از خدا بدترین نوع عقوبت است.
سوال: چرا در ازای خطاهای یکسان عقوبت ها یکسان نیست؟
کسانی که خطایی میکنند و عقوبت زود یقه آنها را میگیرند باید خدارا شکر کنند و خوشحال باشند! زیرا این نشان میدهد وجود آنها آنقدر پاک و زلال است که کائنات حاضر نیست تیرگی را در وجود آنها باقی گذارد.. هر چه وجود انسان تیره تر باشد کائنات پاک کردن آن را موکول به بعد مبکند.
_بعضی افراد این را قبول ندارند و میگویند آن مهلتی که به آنها داده اند را باید به ما هم میدادند... اما آنها خیال میکنند که مهلت به نفع آنهاست.
خدا در سوره آل عمران میفرماید:( آنها خیال میکنند که مهلتی که به آنها دادیم به سودشان است ؛ ولی این مهلت فقط باعث میشود تیرگی هایشان بیشتر شود.)
البته فراموش نکنید که این دنیا ظرفیت کامل را برای کارما ندارد. چه در عقوبت و چه در پاداش.