متن های زیبا

[mehraboOon]

از جدا شدن نوشتی رو تن زخمی قلبم
گریه کردم و نوشتم نازنینم یا تو یا من

به تو گفتم باورم کن میون این همه دیوار

تو با خنده ای نوشتی هم قفس خدانگهدار

بنویس مهلت موندن یه نفس بود

سهم من از همه دنیا یه قفس بود

بنویس که خیلی وقته واسه تو گریه نکردم

سر رو شونه هات نزاشتم مثل دستات سرد سردم

من که تو بن بست غربت زخمی از آوار پاییزفکر چشمای تو بودم با دلی از گریه لبریز

شب عاشقونه من که حروم شد

مهلت بودن با تو دیگه تموم شد

ندونستم باید از تو میگذشتم

وقتی از غربت چشمات مینوشتم

بنویس مهلت موندن یه نفس بود

سهم من از همه دنیا یه قفس بود

بنویس که خیلی وقته واسه تو گریه نکردم

سر رو شونه هات نزاشتم مثل دستات سرد سردم.

[mehraboOon]

بیا در کوچه باغ شهر احساس

شکست لاله را جدی بگیریم

اگر نیلوفری دیدیم زخمی

برای قلب پر دردش بمیریم

بیا در کوچه های تنگ غربت

برای هر غریبی سایه باشیم

بیا هر شب کنار نور یک شمع

به فکر پیچک همسایه باشیم

بیا ما نیز مثل روح باران

به روی یک رز تنها بباریم

بیا در باغ بی روح دلی سرد

کمی رویا ی نیلوفر بککاریم

بیا در یک شب آرام و مهتاب

کمی هم صحبت یک یاس باشیم

اگر صد بار قلبی را شکستیم

بیا یک بار با احساس باشیم

بیا به احترام قصه عشق

به قدر شبنمی مجنون بمانیم

بیا گه گاه از روی محبت

کمی از درد لیلی بخوانیم

بیا از جنگل سبز صداقت

زمانی یک گل لادن بچینیم

کنار پنجره تنها و بی تاب

طلوع آرزوها را ببینیم

بیا یک شب به این اندیشه باشیم

چرا این آبی زیبا کبود است

شبی که بینوا می سوخت از تب

کنار او افق شاید نبوده ست

بیا یک شب برای قلبهامان

ز نور عاطفه قابی بسازیم

برای آسمان این دل پاک

بیا یک بار مهتابی بسازیم

بیا تا رنگ اقیانوس آبیست

برای موج ها دیوانه باشیم

کنار هر دلی یک شمع سرخست

بیا به حرمتش پروانه باشیم

بیا با دستی از جنس سپیده

زلال اشک از چشمی بشوییم

بیا راز غم پروانه ها را

به موج آبی دریا بگوییم

بیا لای افق های طلایی

بدنبال دل ماهی بگردیم

بیا از قلبمان روزی بپرسیم

که تا حالا در این دنیا چه کردیم

بیا یک شب به این اندیشه باشیم

به فکر درد دلهای شکسته

به فکر سیل بی پایان اشکی

که روی چشم یک کودک نشسته


به فکر اینکه باید تا سحرگاه

برا پیوند عاشقها دعا کرد

ز ژرفای نگاه یک گل سرخ

زمانی مرغ آمین را صدا کرد

به او یک قلب صاف و بی ریا داد

که در آن موجی از آه و تمناست

پر از احساس سرخ لاله بودن

پر از اندوه دلهای شکیباست

بیا در خلوت افسانه هامان

برای یک کبوتر دانه باشیم

اگر روزی پرستو بی پناهست

برای بالهایش لانه باشیم

بیا با یک نگاه آسمانی

ز درد یک ستاره کم نماییم

بیا روزی فضای شهرمان را

پر از آرامش شبنم نماییم

بیا با بر گ های گل سرخ

به درد زنبقی مرهم گذاریم

اگر دل را طلب کردند از تو

مبادا که بگویی ما نداریم


بیا در لحظه های بی قراری

به یاد غصه مجنون بخوابیم

بیا دلهای عاشق را بگردیم

که شاید ردی از قلبش بیا بیم

بیا در ساحل نمناک بودن

برای لحظه ای یکرنگ باشیم

بیا تا مثل شب بوهای عاشق

شبی هم ما کمی دلتنگ باشیم

کنار دفتر نقاشی دل

گلی از انتظار سرخ رویید

و باران قطره های آبیش را

به روی صورت احساس پاشید

اگر چه قصه دل ها درازست

بیا به آرزو عادت نماییم

بیا با آسمان پیمان ببندیم

که تا او هست ما هم با وفاییم

بیا در لحظه سرخ نیایش

چو روح اشک پک و ساده باشیم

بیا هر وقت باران باز بارید

برای گل شدن آماده باشیم

[mehraboOon]

به قناری گفتم
چه کسی حرف دل ما به تو گفت
از کجا میدانی
که به این زیبایی
و به این آسانی
از دل عاشق ما میخوانی
****
عشق مانند هوا
همه جا موجود است
تو نفسهایت را قدری جانانه بکش


مجتبی کاشانی

[R A H A]

شاید فردا نباشم…

امروز صبح که چشم باز کردم،صدایی شنیدم؛ می گفت: این آخرین روزیست که دنیا را می بینی و می توانی تا غروب چشم به راه باشی و با آسمان و غروبش آخرین حرف هایت را بزنی. شاید بتوانی شعر های نا تمامی را که برایش نوشتی تمام کنی. فقط امروز فرصت داری روبروی خدا بشینی و برای سلامتی اش دعا کنی،برای دل شادش و لب خندانش، فقط امروز فرصت داری یک دل سیر گریه کنی، یادم افتاد کارهای زیادی دارم که باید انجام بدم.
غذای ماهی زیبایم را که معصومانه از پشت شیشه نگاهم میکنه،انگار طاقت وداع نداره، برگ های سیاه و سفیدم را جمع و جور می کنم،مثل این که فریاد می زنند: هنوز جای خالی برای قلمت داریم؛ به بهانه ی حضور باد از دستم سر می خورند، به پنجره نگاه می کنم که چگونه کاغذ ها را از دست من نجات بخشید، صندلی خالی ام را کنار گذاشتم؛ از فردا سازم باید تنها بنوازد، تا کی به امید منی؟ یه چیزی از خودت بزن، ببینم تو توی دلت چی میگذره،امروز فقط می تونم برای آخرین بار چنان کوکت کنم که، از صدای سیم هایت سنگ بشکنه و آسمان بباره. آرام و بی صدا با آرزوهایم خدا حافظی کردم،باید از کسانی که به من مهربانی کردند تشکر کنم، باید دل هایی را که شکسته ام ، نو کنم با همه ی وجود چنان فریادی زدم که تنها روحم شنونده ی آن بود، از خدا خواستم فرصتی دیگر به من بده،فقط برای این که بتونم از تو بنویسم، برای دوست داشتنت ،این فرصت خیلی کم بود، یک روز کافی نبود، یک ماه خیلی کوتاه بود، یک سال چه زود گذشت، یک عمر بسنده نکرد….
از کجا فهمیدی دلم مثل صفحه های یک کتاب خطی قدیمی از دلتنگیت،پوسیده؟ از کجا فهمیدی هر نیمه شب کلی برات می نویسم؟ از کجا فهمیدی ؟که اومدی تا ببینمت؟ قلمم گفت:سخت است هنگام وداع،وقتی که می فهمی،چشمانی که در حال عبوره، پاره ای از وجود تو را با خودش می بره، به من گفت:فرصت تو هم مثل قد من کوتاه شده، همین یک خط برات کافیه، شاید فردا نباشم،ولی با طلوع فردا… باز هم نور چشمای منی

[R A H A]

اگر باشی…

اگر باشی محبت روزگاری تازه خواهد یافت
زمین در گردشش با تو، مداری تازه خواهد یافت
درخت یادگاری باز هم بالنده خواهد شد
که عشق از کنده ی ما یادگاری تازه خواهد یافت
بدین سان که من و تو با تفاهم عشق می سازیم
از این پس عشق ورزی هم، قراری تازه خواهد یافت
من و تو عشق را گسترده تر خواهیم کرد، آری
که نوع عاشقان از ما تباری تازه خواهد یافت
دهانت جوجه هایش را پریدن گر بیاموزد
کلام از لهجه تو اعتباری تازه خواهد یافت
تو خوب مطلقی، من خوب ها را با تو می سنجم
بدینسان بعد از این خوبی عیاری تازه خواهد یافت
دل من نیز با تو بعد از این پاییز طولانی
پر از آواز و گل در گل بهاری تازه خواهد یافت
جهان پیر- این دلگیر هم، با تو، کنار تو
به چشم خسته ام نقش و نگاری تازه خواهد یافت

[R A H A]

دلتنگ…

با خود آرام زمزمه می کردم
دلم تنگ است
رهگذری پرسید:دل تنگی برای چیست؟
در پاسخ گفتم:
شاید دلم برای آفتاب، طلوع دل انگیزش تنگ است
وشاید هم برای لبخندی کوچک…
دلم برای یار دیرینه ام باران تنگ است
برای قطره ای محبت وشاید هم ذره ای نفرت تنگ است
دنیا را خواهم گشت، شاید راست گویی پیدا شود…
اری دلم برای صداقت تنگ است
اما دریغ که صداقت خیالی بیش نیست
دلتنگ گریه کردن هستم
سالهاست که گریه نکرده ام
به یاد می آرم زمانی راکه
انقدر اشک ریختم تا چشمه چشمانم خشک شد
حال از فرط ناراحتی
می خندم
وخنده ام چه غم آلود است…چه زهرآگین است
رهگذردر همان حال پرسید :
پس دلتتنگ چه نیستی ؟!
گفتم دلم پر از تنهاییست
لبخندی زد و از گوشه چشمش اشکی اویخت
و آرام رفت ..اری او رفت اما تمام دلتنگیهایم را نیز با خود برد
و تنها یادگارش همان لبخندی بود که سالها در انتظارش بودم…

[R A H A]

عشق یعنی...
عشق عشق یعنی خلوت و راز و نیاز
عشق یعنی محبت و سوز و گداز
عشق یعنی سوز بی ماوای ساز
عشق یعنی نغمه ای از روی ناز
عشق یعنی کوی ایمان و امید
عشق یعنی یک بغل یاس سپید
عشق یعنی یک ترنم از یه یار
عشق یعنی سبزی باغ و بهار
عشق یعنی لحظه دیدار یار
عشق یعنی انتهای انتظار
عشق یعنی وعده بوس و کنار
عشق یعنی یک تبسم بر لب زیبای یار
عشق یعنی حس نرم اطلسی
عشق یعنی با خدا در بی کسی
عشق یعنی همکلام بی صدا
عشق یعنی بی نهایت تا خدا
عشق یعنی انتظار و انتظار
عشق یعنی هر چه بینی عکس یار
عشق یعنی شب نخفتن تا سحر
عشق یعنی سجده ها با چشم تر
عشق یعنی دیده بر در دوختن
عشق یعنی از فراقش سوختن
عشق یعنی سر به در اویختن
عشق یعنی اشک حسرت ریختن
عشق یعنی لحظه های ناب ناب
عشق یعنی لحظه های التهاب
عشق یعنی بنده فرمان شدن
عشق یعنی تا ابد رسوا شدن
عشق یعنی گم شدن در کوی دوست
عشق یعنی هر چه در دل آرزوست
عشق یعنی یک تیمم یک نماز
عشق یعنی عالمی راز و نیاز
عشق یعنی یک تبسم یک نگاه
عشق یعنی یک تکیه گاه و جان پناه
عشق یعنی سوختن یا ساختن
عشق یعنی زندگی را باختن
عشق یعنی همچو من شیدا شدن
عشق یعنی قطره و دریا شدن
عشق یعنی پیش محبوبت بمیر
عشق یعنی از رضایش عمر گیر
عشق یعنی زندگی را بندگی
عشق یعنی بندگ آزادگی

[R A H A]

کوچک که بودیم چه دل های بزرگی داشتیم

کوچک که بودیم چه دل های بزرگی داشتیم
اکنون که بزرگیم چه دلتنگیم
کاش دلهامون به بزرگی بچگی بود
کاش همان کودکی بودیم که حرفهایش را از نگاهش می توان خواند
کاش برای حرف زدن نیازی به صحبت کردن نداشتیم
کاش برای حرف زدن فقط نگاه کافی بود
کاش قلبها در چهره بود
اما اکنون اگر فریاد هم بزنیم کسی نمی فهمد
و دل خوش کرده ایم که سکوت کرده ایم
سکوت پر بهتر از فریاد تو خالیست
سکوتی را که یک نفر بفهمد بهتر از هزار فریادی است که هیچ کس نفهمد
سکوتی که سرشار از ناگفته هاست
ناگفته هایی که گفتنش یک درد و نگفتنش هزاران درد دارد
دنیا را ببین… بچه بودیم از آسمان باران می آمد
بزرگ شده ایم از چشمهایمان می آید!
بچه بودیم همه چشمای خیسمون رو میدیدن
بزرگ شدیم هیچکی نمیبینه
بچه بودیم تو جمع گریه می کردیم
بزرگ شدیم تو خلوت
بچه بودیم راحت دلمون نمی شکست
بزرگ شدیم خیلی آسون دلمون می شکنه
بچه بودیم همه رو 10 تا دوست داشتیم
بزرگ که شدیم بعضی ها رو هیچی بعضی هارو کم و بعضی ها رو بی نهایت دوست داریم
بچه که بودیم قضاوت نمی کردیم و همه یکسان بودن
بزرگ که شدیم قضاوتهای درست و غلط باعث شد که اندازه دوست داشتنمون تغییر کنه
کاش هنوزم همه رو به اندازه همون بچگی 10 تا دوست داشتیم
بچه که بودیم اگه با کسی دعوا میکردیم 1 ساعت بعد از یادمون میرفت
بزرگ که شدیم گاهی دعواهامون سالها تو یادمون مونده و آشتی نمی کنیم
بچه که بودیم گاهی با یه تیکه نخ سرگرم می شدیم
بزرگ که شدیم حتی 100 تا کلاف نخم سرگرممون نمیکنه
بچه که بودیم بزرگترین آرزومون داشتن کوچکترین چیز بود
بزرگ که شدیم کوچکترین آرزومون داشتن بزرگترین چیزه
بچه که بودیم آرزمون بزرگ شدن بود
بزرگ که شدیم حسرت برگشتن به بچگی رو داریم
بچه که بودیم تو بازیهامون همش ادای بزرگ ترها رو در می آوردیم
بزرگ که شدیم همش تو خیالمون بر میگردیم به بچگی
بچه بودیم درد دل ها را به هزار ناله می گفتیم همه می فهمیدند
بزرگ شده ایم درد دل را به صد زبان به كسی می گوییم… هیچ كس نمی فهمد
بچه که بودیم دوستیامون تا نداشت
بزرگ که شدیم همه دوستیامون تا داره
بچه که بودیم بچه بودیم
بزرگ که شدیم بزرگ که نشدیم هیچ دیگه همون بچه هم نیستیم
ای کاش هیچ وقت بزرگ…
نمی شدیم
و همیشه بچه بودیم

[R A H A]

دلتنگی


دلتنگی خوشه ی انگور سیاه است


لگدکوبش کن...


لگدکوبش کن...


بگذار ساعتی سربسته بماند


مستت می کند اندوه

[R A H A]

گیتار

کنارم باش تو ای ساز جز تو یاری ندارم
در این دنیای پر آدم جز تو طرفداری ندارم
در این دهکده ویرانه کسی مرا نمی بیند
به پای صحبت یک عاشق کسی نمی شیند
بار آغوش تنهایم منم تنها ترین آدم
تمام احساسم را روی سیم هایت می گذارم
با تو دلم از تنهایی نمی ترسد
کنار تن خاموش و سردم سیمهایت می لرزد
من رفتم و فقط تو صدای آهم را شنیدی
کنار قبر متروکم گیتار نازنینم همراه من پوسیدی