رقص درمانی ، که همچنین آن را حر کت یا جنبش درمانی نیز می نامند ، کاربرد رواندرمانی حرکت و جنبش بعنوان فرایندی برای ترکیب و یکپارچه کردن فرایندهای عاطفی ، شناختی ،اجتماعی و جسمانی درمانجویان است.
رقص اساسی ترین بخش هنرهای بیانی است که شامل بیان مستقیم احساسات و حالات روانی از طریق حرکت فیزیکی یا جسمانی بدن است. بر اساس این فرض که بدن و ذهن یا جسم و روان به هم مرتبط می باشند،رقص درمانی را به صورت" کاربرد رواندرمانی
حرکت بعنوان یک فرایند تعریف میکنند که به یکپارچگی و انسجام عاطفی ، شناختی و جسمانی فرد کمک میکند". رقص درمانی تغییراتی را در احساسات ، شناخت، عملکرد جسمانی ، رفتار و دیدگاه و گرایش فرد به وجود می آورد و به در مانجویان کمک میکند:

استرس یا فشار روانی خود را کاهش دهند.
عواطف و احساساتی را که افراد معمولا از آن دوری میکنند،بیرون بکشند.
اعتماد بنفس پیدا کنند.
حدود و مرزها را به صورت شخصی و تنی تعریف کنند بدون آنکه مجبور شوند این کار را در رابطه با دیگران انجام دهند.
جسور یا دارای اعتماد بنفس و صمیمی باشند بدون آنکه حس ظهار وجود خود را از دست بدهند.
وضعیت حال حاضر را تجربه کنند و به آن افتخار کنند مهم نیست که در چه مرحله ای از بهبودی باشند.
با جسارت خودشان را از طریق رقص، حرکت، موسیقی ،مقاله نویسی و خلق هنر مطرح کنند.