اي ماكيان !

به خانه ،پي نفع بعد خويش

تا زنده اي ،به قُد قُد تو گوش مي كنند

آنگه كه

چاق و چله شدي ،

مرگ مي رسد

در گريه اند و خون تو را نوش مي كنند

مشتي گرسنه ،

تا كه بود گرم پيكرت

زودت ،

شغال وار ، پر و پوشت مي كنند

وانگه به سفره

از تو جناغي كه مانده است

مصروف شرط

ياد و فراموش مي كنند