ترا من بقدر خدا دوست دارم


ترا چون نسيم صبا دوست دارم
ترا چون حديث وفا دوست دارم
چو حل گشته ام در وجود تو با خون
ترا از من و ما ، جدا دوست دارم
دلم را كسي جز تو كي مي شناسد
ترا اي بدرد آشنا ، دوست دارم
چو بيمار جان بر لبم از جدايي
گل بوسه را چون دوا ، دوست دارم
بلاي وجودي ، مرا مبتلا كن
ز هستي گذشتم ، بلا دوست دارم
مگير از سرم سايه شهپرت را
ترا همچو فر هما دوست دارم
بشبهاي تاريك و تلخ جدايي
خيال ترا چون دعا دوست دارم
قسم بر دوچشمان غم ريز مستت
ترا من بقدر خدا دوست دارم