اگر در كهكشاني دور
دلي يك لحظه در صد سال
ياد من كند بي شك
دل من در تمام لحظه هاي عمر
به يادش مي تپد پر شور
من اينك در دل اين كهكشان نور
اين منظومه هاي مهر
اين خورشيد هاي بوسه و لبخند
اين رخسار هاي شاد
شكوه لطٿتان را با كدامين عمر صدها ساله
پاسخ مي توانم داد؟؟
مرا اين دست هاي گرم
اين جان هاي سرشار از صفا
يك عمر پرورده ست
دلم در نور و عطر اين محبت هاي رنگين
زندگي كرده ست
نگاه مهرتان جانبخش چون خورشيد
به روي لحظه هاي من درخشيده ست
صفاي مهرتان را با سراپاي وجودم
با تمام تار و پودم
مي پذيرم - مي برم با خويش
مرا تا جاودان سرمست خواهد كرد
بيش از پيش
صفاي مهرتان همواره بر من مي ٿشاند نور
اگر از جان من يك ذره ماند در جهان
در كهكشاني دور