هنر خلبان این است كه هواپیما را آرام در محلی مشخص و با سرعتی خاص روی باند فرودگاه بنشاند. اگر باد جانبی خیلی قوی باشد، سكان هدایت باید بسرعت وارد عمل شود.
وقتی هواپیما با زمین تماس می گیرد، سرعتش بیش از 200 كیلو متر در ساعت است كه این سرعت باید بشدت كاهش یابد در غیر این صورت هواپیما از باند خارج می شود.
با این كار باله ها بلند می شوند و زمینه ترمز در هواپیما را فراهم می كنند.
خلبان نیروی رانش موتور را كاملا معكوس می كند طوری كه صدای موتور به گوش می رسد. زیرا سرعت هواپیما بایستی بطور كامل كم شود و در نتیجه چنین صدایی ایجاد می شود.
موضوع از این قرار است كه موتورها باعث كم یا زیاد شدن سرعت هواپیما می شوند.
خلبان با پدال گاز، مسیر گازهای خروجی موتورها را عوض می كند به طوری كه آن ها را از عقب به جلو پرتاب می كند كه به این كار نیروی رانش معكوس (Reverse) می گویند.
بدین ترتیب نیروی موتورها در جهت مخالف و به صورت یك ترمز عمل می كند.
از طرف دیگر، چرخ های هواپیما مانند یك خودرو، دارای ترمز هستند، اما این ترمزها وارد عمل نمی شوند مگر زمانی كه سرعت هواپیما بسیار كم شود.
خلبان زمانی از آن ها استفاده می كند كه بخواهد بطور كامل هواپیما را جلوی ترمینال متوقف كند.