و چه روياهايي !كه تبه گشت و گذشت .و چه پيوند صميميتها،كه به آساني يك رشته گسست .چه اميدي، چه اميد ؟چه نهالي كه نشاندم من و بي بر گرديد .دل من مي سوزد،كه قناريها را پر بستند .كه پر پاك پرستوها را بشكستند .و كبوترها را- آه، كبوترها را ...و چه اميد عظيمي به عبث انجاميد.*****در ميان من و تو فاصله هاست .گاه مي انديشم ،- مي تواني تو به لبخندي اين فاصله را برداري !تو توانايي بخشش داري .دستاي تو توانايي آن را دارد ؛- كه مرا،زندگاني بخشد .چشمهاي تو به من مي بخشدشور عشق و مستيو تو چون مصرع شعري زيبا،سطر برجسته اي از زندگاني من هستي.
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)