نوشته های من و تو

[Mohamad]

اگر مرا به حریم تو راه بود؟

برایت!

بغلی از گل یاس و اقاقی میاوردم

اگر مرا به قلب پاک تو راه بود

شکوفه های عشق و محبت میانش مینشاندم

اگر مرا به اندیشه ات راه بود اثبات جانثاریم را

تقدیمت میکردم

اگر مرا به گوش جانت راه بود؟

دردی کشان از عشق برایت تا ابد آواز میخواندم .

ای دوست...

[Mohamad]

دهانت را می‌بویند مبادا گفته باشی دوستت دارم

دلت را می‌پویند مبادا شعله‌ای در آن نهان باشد

روزگار غریبی‌ست نازنین روزگار غریبی‌ست نازنین

و عشق را كنار تیرك راهبند تازیانه می‌زنند

عشق را در پستوی خانه نهان باید كرد

شوق را در پستوی خانه نهان باید كرد

روزگار غریبی‌ست نازنین روزگار غریبیست نازنین

و در این بن‌بست كج و پیچ سرما

آتش را به سوخت‌وار سرود و شعر فروزان می‌دارند

به اندیشیدن خطر مكن روزگار غریبی‌ست

آن كه بر در می‌كوبد شباهنگام به كشتن چراغ آمده است

نور را در پستوی خانه نهان باید كرد

[Mohamad]

کاش آسمان حرف کویر را می فهمید و اشک خود را نثار گونه های خشک او می کرد.
کاش واژه ی حقیقت آنقدر با لبها صمیمی بود که برای بیان کردنش به شهامت نیاز نبود .
کاش دلها آنقدر خالص بودند که دعا قبل از پایین آمدن دستها مستجاب می شد .
کاش شمع ، حقیقت محبت را در تقلای بال و پر سوز پروانه می دید و او را باور می کرد.
کاش مهتاب با کوچه های تاریک شب آشناتر بود.
کاش بهار آنقدر مهربان بود که باغ را بدست خزان نمی سپرد .
کاش فریاد آنقدر بی صدا بود که حرمت سکوت را نمی شکست .

[Mohamad]

با اينکه مي دانم دوست داشتن گناه است دوستت دارم با اينکه مي دانم پرستش کار کافر است مي پرستمت با اينکه مي دانم آخر عشق رسوايي است عاشقت مي شوم پس گناهکارم ، کافرم ، رسوايم ولي همچنان دوستت دارم

[Mohamad]

ديشب غزلي از عشق سرودم تو نبودي
يك پنجره تا عشق گشودم تو نبودي
دل خسته از اين پنجره تار گذشتم
تا روشن احساس وجودم تو نبودي

[Mohamad]

وقتي نياز به عشق داري عاشق مشو بلكه زماني عاشق شو كه تمام وجودت سرشار از عشق هست و مي خواي آنرا با كسي تقسيم كني

[Mohamad]

حرفهای زیادی بلد نیستم

من تنها چشمان تو را دیدم

که حرفهایم را دزدید

از عشق چیزی نمی دانم

اما دوستت دارم

کودکانه تر از آنچه فکر کنی

می خواهم امروز از تو بنویسم

حتی اگر دیر شده باشد. . .

[Mohamad]

سر خود را مزن اینگونه به سنگ

دل دیوانه تنها دل تنگ

منشین در پس این بهت گران

مدران جامه جان را مدران

مکن ای خسته درین بغض درنگ

دل دیوانه تنها دلتنگ

پیش این سنگدلان قدر دل و سنگ یکی است

قیل و قال زغن و بانگ شباهنگ یکی است

دیدی آن را که تو خواندی به جهان یارترین

سینه را ساختی از عشقش سرشارترین

آنکه می گفت منم بهر تو غمخوارترین

چه دلآزارترین شد چه دلآزارترین

نه همین سردی و بیگانگی از حد گذراند

نه همین در غمت اینگونه نشاند

با تو چون دشمن دارد سر جنگ

دل دیوانه تنها دل تنگ

ناله از درد مکن

آتشی را که در آن زیسته ای سرد مکن

با غمش باز بمان

سرخ رو با ش ازین عشق و سرافراز بمان

راه عشق است که همواره شود از خون رنگ

دل دیوانه تنها دل تنگ

[Mohamad]

در وصل هم ز عشق تو ای گل در آتشم

عاشق نمی‌شوی که ببینی چه می‌کشم

با عقل آب عشق به یک جو نمی‌رود

بیچاره من که ساخته از آب و آتشم

دیشب سرم به بالش ناز وصال و باز

صبحست و سیل اشک به خون شسته بالشم

پروانه را شکایتی از جور شمع نیست

عمریست در هوای تو میسوزم و خوشم

خلقم به روی زرد بخندند و باک نیست

شاهد شو ای شرار محبت که بی‌غشم

باور مکن که طعنه‌ی طوفان روزگار

جز در هوای زلف تو دارد مشوش

سروی شدم به دولت آزادگی که سر

با کس فرو نیاورد این طبع سرکشم

دارم چو شمع سر غمش بر سر زبان

لب میگزد چو غنچه‌ی خندان که خامشم

هر شب چو ماهتاب به بالین من بتاب

ای آفتاب دلکش و ماه پری‌وشم

لب بر لبم بنه بنوازش دمی چونی

تا بشنوی نوای غزلهای دلکشم

ساز صبا به ناله شبی گفت شهریار

این کار تست من همه جور تو می‌کشم


شهريار بزرگ

[Mohamad]

وقت رفتن چشمهايت را تماشا مي کنم.

غصه هارا مي کشم در خويش و حاشا مي کنم.

آسمان ارزاني چشمان مستت عشق من.

آسمان را زير پاهايت تماشا مي کنم.

ميروي در لا به لاي ابرها گم ميشوي.

رفتنت در عمق دريا را تماشا مي کنم.

آسمان بغضش شکست از خلوت سنگين من.

زير باران خاطراتت را تماشا مي کنم