سیستم ایمنی «لیندون بتی»، بسیار ضعیف شده بود. او که یک بیمار مبتلا به «کلیه پلی سیستیک» است، به ناچار تحت درمانهایی قرار گرفته بود که سیستم ایمنیاش را آسیبپذیر میکرد.
این نوجوان تگزاسی که همه عمرش بیمار بود، باید چه کار میکرد؟ در شرایطی که حضور در جمع برای او خطرناک بود، چگونه میتوانست به دبیرستان برود؟ آیا باید تحصیل را رها میکرد و تسلیم بیماری میشد؟
خیر! به یاری یک سیستم حضور از راه دور، او میتواند به صورت مجازی در کلاسها شرکت کند. این سیستم VGO نام دارد.
VGO یک روبات ۱٫۲ متری است که دارای چرخ، یک صفحه نمایش کوچک، دوربین، اسپیکر و میکروفن است.
لیندون در خانه با وبکم و پیسی خود این روبات را هدایت میکند و به کلاسهای مختلف میفرستد و این روبات با استفاده از ارتباط وای فای، تصویر و صدایی با کیفیت اسکایپ برای او میفرستد. به علاوه او میتواند با معلمها و سایر دانشآموزان هم از راه دور ارتباط برقرار کند.
قیمت این روبات شش هزار دلار است و سالی ۱۲۰۰ دلار هم هزینه خدمات دارد، اما برای لیندون این روبات یک فرصت و همچنین روزنهای به سوی آزادی محسوب میشود.
البته پیش از لیندون یک دانشآموز روسی هم که مبتلا به لوسمی بود با استفاده از روبات مشابهی، حضور مجازی در کلاسهای درس را تجربه کرده بود.
اگر مثل من از دوستداران سریال «بیگ بنگ تئوری» باشید، حتما «شلدون کوپر» را در یکی از قسمتهای فصل چهارم، به یاد میآورید که از بیم مریض شدن، روباتی برای حضور مجازی ساخته بود و نیز ممکن است فیلم Surrogates با حضور «بروس ویلیس» را به خاطر بیاورید که در آن اکثر مردم، روباتی برای حضور مجازی در جامعه داشتند، روباتهایی خوشچهرهتر و فرزتر از خود واقعیشان که همه کارهای آنها را انجام میداد.
این داستانها الان برای ما عجیب و غریب است، اما شاید روزی مثل این خبر یا این فیلمها، به حضور مجازی عادت کنیم. مقدمات این کار در حال فراهم شدن است، در دبستان و کودکستانهای کره جنوبی استفاده از روباتها دارد رواج پیدا میکند.
شاید هزینه خرید این نوع روباتها هم پایین بیاید، شرکتی به نام iRobot یک سیستم روباتی ساخته است که هر تبلتی با قابلیت تله کنفرانس را به یک روبات حضور مجازی تبدیل میکند و نوید روباتهای ارزانقیمتتر را به ما میدهد.
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)