خواهم تو شوی محبوب دلم
چرا وقتی که آدم تنها می شه
غم و غصه اش قد یک دنیا می شه
می ره یه گوشه ی پنهون می شینه
اونجا رو مثل یه زندون می بینه
((غم تنهایی اسیرت می کنه
تا بخوای بجومبی پیرت می کنه))
وقتی که تنها می شم اشک تو چشمام پر می زنه
غم می یاد یواش یواش خونه دل رو می زنه
یاد اون شب ها می افتم زیر مهتاب لبات
تو جنگل لب چشمه می نشستیم من و یار
((غم تنهایی اسیرت می کنه
تا بخوای بجومبی پیرت می کنه))
می گن این دنیا دیگه مثل قدیما نمی شه
دل این آدما زشته دیگه زبیبا نمی شه
اون بالا باز داره زاغه ابرا رو چوب می زنه
اشک ابرا زیاده ولی دریا نمی شه
((غم تنهایی اسیرت می کنه
تا بخوای بجومبی پیرت می کنه))
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)