آموزش گرامر زبان انگلیسی-Grammar E-Learning

[Mohamad]

جمـــلات شرطي ( قسمت اول )
جملات شرطي جملاتي هستند كه انجام كاري را مشروط به انجام كار ديگري مي كنند . مانند " اگــــر درس بخواني ، قبول مي شوي " . بطوريكه در اين مثال ملاحظه مي شود قبول شدن مشـــــــروط به درس خواندن مي باشد .
هر جمله شرطي از دو قسمت تشكيل مي شود . 1- قضيه ي شرطي 2- جواب شرط
قضيه ي شرطي بخشي از جمله است كه همراه if بكار ميرود و مطلبي بطور مشـــروط در آن عنوان مي شود .
جواب شرط بخشي از جمله ي شرطي است كه در پاسخ جمله ي شرطي ايراد مي شود .
انواع جمـــــلات شرطي
جملات شرطي به سه دسته تقسيم مي شوند :
جملات شرطي دسته ي اول ( آينده ي ممكن )
جملات شرطي دسته ي دوم ( حال غير واقعي )
جملات شرطي دسته سوم ( گذشته ي غير ممكن )
جملات شرطي دسته ي اول ( آينده ي ممكن )
در اين دسته از جملات شرطي كه بر زمان حال و آينده دلالت دارند ، احتمال انجام و يا عدم انجام كار به يك اندازه ي مساوي است . در اين نوع از جملات شرطي قضيه شرطي با زمان حال ساده و جواب شرط با زمان آينده ساده ساخته مي شود .

زمان آينده ي ساده , زمان حال ساده If

If you go there , you will see him .

تذكر1 : در جملات شرطي قضيه ي شرطي بوسيله ي كاما از جواب ( نتيجه ) شرط مجزا مي شود .
تذكر2 : در جملات شرطي مي توان جاي دو قسمت را جابجا كرد يعني جواب ( نتيجه ) شرط را در اول جمله و قضيه ي شرطي را بعد از آن بكار برد كه در اين حالت به كاما نيازي نيست .

زمان حال ساده if زمان آينده ي ساده

You will see him if you go there .

تذكر3 : در جملات شرطي دسته ي اول مي توان بجاي will از افعال ناقص can-may-should و …
استفاده كرد .
زير گزينه ي درست خط بكشيد .

1.If you don’t practice , you ……………. learn English.

a.can b.won’t c.will d.may

2.If he ……………. hard , he will get a good mark .

a.study b.studied c.studies d.will study

جملات شرطـــــــــي ( قسمت دوم )
جملات شرطي دسته ي دوم ( حال غير واقعي )
در اين دسته از جملات شــرطي كه مجازأ بر زمان گذشته و واقعأ بر زمان حال و آينده دلالت دارند ، احتمال عدم وقوع فعل بيشتر از احتمال وقوع آن است . در اينگونه از جملات قضيه ي شرطي با زمان گذشته ي ســـــاده و جواب شــــــرط ( نتيجه ي شرط ) با زمـــــان آينده در گذشته ي ســــــاده
( شكل ساده ي فعل + would ) ساخته مي شود .
زمان آينده در گذشته ي ساده , زمان گذشته ي ساده If

If you went there , you would see him .

تذكر1 : در جملات شـرطي دسته دوم مي توان بجاي would از افعال ناقص could-should-might نيز استفاده كرد .
تذكر2 : در اين نوع از جملات شرطي نيز مي توان نتيجه ي شرط را در ابتداي جمله و قضيه ي شرطي را پس ار آن بكار برد كه در اين صورت نيازي به كاما نخواهد بود .
زمان گذشته ي ساده if زمان آينده در گذشته ي ساده

You would see him if you went there .

تذكر3 : در جملات شرطي نوع دوم در قضيه ي شرطي فعل to be معمولأ براي تمام اشخاص were بكار مي رود .

If I were a rich man , I could buy a new car .

If he were you , he wouldn’t go there .

نمونه سوال
گزينه ي درست را انتخاب كنيد .

1.I would show them the picture if they …………… busy.

a.don’t b.didn’t c.aren’t d.weren’t

2.If they were here , I ……………. dinner for them .

a.will cook b.cook c.would cook d.cooked

3.If Ali …………… you live here , he might come to see you .

a.knows b.knew c.will know d.would know

4.If I sold my car , I ……………. much money for it .

a.got b.get c.would get d.will get

5.If he …………. eat too much , he wouldn’t be so fat .

a.didn’t b.doesn’t c.wasn’t d.won’t

شكل صحيح افعال داخل پرانتز را در نقطه چين بنويسيد .

1.If you weren’t in a hurry , I ……………….. ( show ) you the picture.

2.He could pass the exam if he ………………. ( try ) hard .

3.If I ……………. ( have ) a lot of money , I would help poor people.

4.What would happen if her mother ……………. ( be ) not in the kitchen ?

5.If they watched TV , they could …………….. ( see ) him in it .

[Mohamad]

جملات شرطی (Conditional Sentences)
جملات شرطی به طور کلی از دو بند (clause) تشکيل شده اند:
بند شرطی (If clause)
بند اصلی يا بند نتيجه (Main clause)
ترتيب قرار گرفتن اين بندها ميتواند به دو صورت باشد:

If clause, + Main clause

يا

Main clause + If clause

همانطور که مشاهده ميکنيد زمانيکه بند شرطی (If clause) در ابتدای جمله باشد، بين دو بند جمله از کاما (ويرگول) استفاده ميکنيم.

جملات شرطی نوع اول (Conditional Sentences Type I)

کاربرد:

جملات شرطی نوع اول به زمان آينده مربوط ميشوند. اگر اتفاق مورد نظر ما در بند شرطی اتفاق بيافتد يا چنين موقعيتی وجود داشته باشد، اتفاقی که در بند نتيجه بيان شده است، اتفاق خواهد افتاد. در واقع، ما مطمئن نيستيم که چنين اتفاقی پيش خواهد آمد يا نه، ولی اين نوع از جملات شرطی نسبتا واقع گرايانه هستند، يعنی احتمال وقوع چنين اتفاقی وجود دارد. به مثال زير توجه کنيد:

If John has the money, he'll buy a Ferrari.

"اگر جان به اندازه کافی پول داشته باشد، يک ماشين فراری ميخرد."
توضيح: کسی که اين جمله را گفته است، جان را خوب ميشناسد و ميداند که جان ماشين فراری را دوست دارد و درآمدش هم بد نيست. پس به محض اينکه پول کافی داشته باشد، يک ماشين فراری خواهد خريد.

ساختار زمانی جمله:

if + Simple Present, will-Future

در جملات شرطی نوع اول، در بند شرطی از زمان "حال ساده" و در بند اصلی (نتيجه) از زمان آينده استفاده ميکنيم.
مثال:

If you study hard, you will pass the course.

You will pass the course if you study hard.

در بند اصلی معمولا از فعل کمکی will استفاده ميشود. علاوه بر will ميتوان از افعال کمکی زير هم استفاده کرد:

can, may, should

مثال:

If you don't have enough money, I can lend you some.

جملات شرطی نوع دوم (Conditional Sentences Type II)
کاربرد:
جملات شرطی نوع دوم به زمان حال مربوط ميشوند. وضعيتی که در بند شرطی بيان شده است در حال حاضر وجود ندارد. اگر اين وضعيت وجود داشت اتفاقی که در بند نتيجه بيان شده است ميتوانست اتفاق بيافتد. ما واقعا انتظار نداريم که شرايطی که وجود دارد تغيير کند، فقط تصور ميکنيم که اگر اين وضعيت وجود داشت چه اتفاقی ميتوانست بيافتد يا چه کاری ميتوانستيم انجام دهيم. جمله زير را در نظر بگيريد:

If John had the money, he would buy a Ferrari.

"اگر جان به اندازه کافی پول داشت، يک ماشين فراری ميخريد."

توضيح: کسی که اين جمله را گفته است، جان را خوب ميشناسد و ميداند که جان ماشين فراری را دوست دارد ولی درآمدش خوب نيست. جان خيلی دوست داشت ميتوانست يک فراری بخرد ولی به نظر نميرسد که به اين زوديها بتواند آنقدر پول داشته باشد که يک فراری برای خودش بخرد.

ساختار زمانی جمله:

if + Simple Past, would

در جملات شرطی نوع دوم، در بند شرطی از زمان "گذشته ساده" و در بند اصلی (نتيجه) از فعل کمکی would استفاده ميکنيم.
مثال:
If I had the money, I would move to a new house.
I would move to a new house if I had the money.
گاهی اوقات در بند اصلی (نتيجه) ميتوان از افعال کمکي زير هم استفاده کرد:

could, might, should

مثال:
If you studied hard, you could pass the course.

نکته: در جملات شرطی نوع دوم، معمولا به جای "was" از "were" استفاده ميشود.
I wouldn't help him if I were you.

[Mohamad]

دو فعــل پي در پي ( قسمت اول )

گاهي در انگليسي دو فعل اصلي بدنبال يكديگر در يك جمله بكار مي روند كه در اين حالت فعــــل دوم داراي يكي از سه شكل زير خواهد بود.
1- مصدر با to 2-مصدر بدون to 3-اسم مصدر ( شكل ing دار)

چنانـچه فعل اول يكي از فعلـهاي want ( خواستن ) –begin ( شـروع كردن ) –decide (تصـــميم گرفتن) –plan ( برنامه ريزي كـردن ) –prefer ( ترجيـح دادن ) –promise ( قـول دادن ) –try (سعــي كردن) - wish ( آرزو داشتن ) وlike ( دوست داشتن ) – tell ( گفتن ) – ask ( درخواست كردن ) – agree ( موافق بودن ) و نظاير آن باشد فعل دوم همـــواره بشـكل مصدر با to بـكارمي رود .

I want to see him at school.

He tried to open the door.

تذكر1 : گاهي بين دو فعل يك اسم يا يك ضمير فاصله مي شود .

I want you to see him at school.

تذكر2 : فعل اول مي تواند زمانهاي مختلفي داشته باشد ولي فعل دوم بشكل مصدر با to بكار مي رود.

He tried to play well.

He tries to play well.

He is trying to play well.

تذكر3 :براي منفي كردن اينگونه جملات مي توانيم از يكي از دو روش زير استفاده كنيم .
الف ) مي توان فعل اول را بر اساس زمان آن با يكي از افعال كمكي منفي كرد .
ب ) مي توان قبل از مصدر با to كلمه ي not را قرار داده ، جمله را منفي كنيم .

They want to watch TV now.

They don’t want to watch TV now.

They want not to watch TV now.

نمونه سوال
زير گزينه ي درست خط بكشيد.

1.I am planning ……………. your country next week.

a.visit b.to visit c.visiting d.visited

2.My father decided ……………. his car.

a.sells b.sell c.selling d.to sell

3.He has promised to ……………. a good mark.

a.to get b.got c.get d.getting

4.Do you prefer …………….. to the cinema? Yes,I do.

a.to go b.go c.going d.went

شكل صحيح افعال داخل پرانتز را در نقطه چين بنويسيد .

1.I hope ………………. ( see ) them soon.

2.Ali is trying ……………… ( learn ) English.

[Mohamad]

نقل قولهاي مستقيم و غير مستقيم
نقل قول مستقيم: چنانچه گفتار شخصي را عيناً و بدون تغيير بيان كنيم از نقل قول مستقيم استفاده كرده ايم. در اين حالت عين گفتار شخص بين دو گيومه " ........... " قرار مي گيرد و قبل از آن كاما بكار مي رود.

The teacher told us, "Listen to me carefully".

Ali told me, "Don't open the door".

نقل قول غير مستقيم: اگر گفتار شخصي را با تغييراتي بيان كنيم به نحوي كه مفهوم گفتار وي تغيير نكند اين نوع نقل قول را نقل قول غير مستقيم گويند. در اين حالت به كاما و گيومه ها احتياج نيست.
تذكر: در انگليسي سه نوع نقل قول وجود دارد كه عبارتند از نقل قولهاي خبري – سوالي و امري كه در كتاب زبان 3 فقط به نقل قولهاي امري پرداخته شده است و نقل قولهاي خبري و سوالي را در دوره پيش دانشگاهي بررسي مي كنيد.
طريقه تبديل نقل قولهاي مستقيم امري به غير مستقيم
براي تبديل نقل قولهاي مستقيم امري به غير مستقيم به صورت زير عمل مي كنيم .
الف ) در نقل قولهاي مستقيم امري مثبت
در اينگونه از نقل قولها كاما و گيومه ها را برداشته و قبل از شكل ساده فعل از to استفاده مي كنيم.

The teacher told us, "Listen to me carefully".

The teacher told us to listen to him carefully.

تذكر: در تبديل نقل قولهاي مستقيم به غير مستقيم گاهي ضماير تغيير مي كنند.
ب) در نقل قولهاي مستقيم امري منفي
در اينگونه از نقل قولها كاما و گيومه ها را برداشته وبجاي ِ Don't از not to قبل از شكل ساده فعل استفاده مي كنيم.

Ali told me, "Don't open the door".

Ali told me not to open the door.

1. The teacher told his students …………….. the time uselessly.

a. don’t b. not to spend c. not spending d. not spend

2. We said to him, "Do not break the promise." We advised him …………….. the promise.

a. not break b. not breaking c. doesn't break d. not to break

3. I ordered the children ………….. much water to wash the car.

a. not use b. don’t use c. not using d. not to use

[Mohamad]

خیلی از شماها گفته بودید که در گرامر دچار ضعف هستید و خواستار دروس آموزش گرامر شده بودید. اولین بخش از دروس آموزش گرامر را آماده کرده ام. بدیهی است که میزان استقبال و نظرات و انتقادات شما در ادامه این روال تعیین کننده است. پس لطفا از آن دریغ نکنید.درس اول
اقسام کلمه - فعل
فعلها مهمترین قسمت جملات هستند. مبحث فعل اولین قسم از هشت قسم کلمه است که قصد داریم به مطالعه آن بپردازیم.
فعل کلمه و عبارتی است که برای بیان عمل، وجود حالت و یا بیان احساس خاصی به کار می‌رود. معمولا در جمله یک فعل به نام فعل اصلی وجود دارد، اما گاه ممکن است جمله از یک فعل اصلی و یک یا چند فعل کمکی درست شده باشد که در آن صورت به آن عبارت فعلی(verb phrase) می گویند. حتی ممکن است جمله از دو فعل اصلی ساخته شده باشد.
جملات زیر دارای یک فعل اصلی هستند که با زیرخط مشخص شده‌اند:

Tom is here.
Helen drew a picture.
My father works on the farm.

جملات زیر از یک فعل اصلی و یک یا چند فعل کمکی تشکیل یافته‌اند:

I will go home.
They have been working all day.

این دو جمله هم هرکدام دارای دو فعل هستند:

Boys and girls sing and play.
Students must listen and take notes.

در انگلیسی 23 فعل کمکی رایج وجود دارد که به دلیل کاربرد وسیع آنها حفظ کردن آن بسیار مفید است. در صورتی که این فعلهای کمکی را حفظ باشید، شناخت و فهم فعلها برای شما بسیار آسان می شود.
این فعلها معمولا در پنج گروه زیر دسته‌بندی می‌شوند:

Group 1: is, am, are, was, were, be, being, been
Group 2: has, have, had
Group 3: do, does, did
Group 4: shall, will, should, would
Group 5: may, might, must, can, could

طبقه بندی‌های فعل
سه نوع طبقه‌بندی برای افعال می‌شود در نظر گرفت:
الف:طبقه‌بندی افعال به «لازم و متعدی».
ب: طبقه بندی آنها به «باقاعده و بی‌قاعده».
ج: طبقه‌بندی آنها به «اصلی و کمکی»
تعریف هر کدام از انواع فعل را در مبحث مربوط به آن توضیح خواهیم داد.
انواع فعل
افعال ذهنی
اکثر افعال یک زبان افعال عملی(Action Verbs) هستند که در واقع کاری را انجام می دهند(مانند: رفتن، دویدن، خندیدن، نوشتن و ...). اما تعدادی از افعال گویای احوال ذهنی شخص می‌باشند و در واقع عمل خاصی را انجام نمی‌دهند که به آنها افعال ذهنی یا (Non-Action Verbs) گفته می‌شود.
خصوصیت اصلی این افعال این است که نمی‌توانند شکل استمراری بگیرند. حال به چند مثال توجه کنید: در مورد فعل ذهنی «نفرت داشتن»؛ شما می‌گویید «نفرت دارم» اما نمی‌توانید بگویید «در حال نفرت داشتن هستم». در نظر داشتن؛ می‌گویید «در نظر دارم» اما نمی‌توانید بگویید «در حال در نظر داشتن هستم!». فعل «داشتن»؛ می‌گویید «من دارم» اما نمی‌توانید بگویید «من در حال داشتن هستم».
شناسایی این افعال به ما کمک می‌کند تا به اشتباهات گرامری همچون صرف افعال در زمان حال یا گذشته استمراری مرتکب نشویم.
حال به چند نمونه از کاربرد این افعال در زبان انگلیسی توجه کنید:

I am hating it. I hate it.
I am meaning it. I mean it.
I am owning it. I own it.
It is seeming useful. It seems useful.
I am needing it. I need it.

تمرین:
در جملات زیر افعال را پیدا کرده و بگویید که آیا آنها افعال عملی هستند یا ذهنی.

Suddenly someone sneezed loudly.
There are holes in my shirt.
He appears happy.
The image appeared in the mirror.

پاسخ:
افعال عبارتند از: sneezed, are, appears, appeared
افعال sneezed و appeared از نوع افعال عملی هستند. فعلهای are و appearedappear
اگر به جمله های بالا توجه کنید می بینید که در کاربرد اول فعل appear به معنای به نظر رسیدن استفاده شده و در کاربرد بعدی نشان دهنده عمل ظاهر شدن در آینه است هم از انواع افعال ذهنی هستند. همانطور که دیدید بعضی از افعال مانند هم می توانند عملی باشند و هم ذهنی که بستگی به کاربرد آن در جمله دارد که آیا نشان دهنده عمل خاصی است یا خیر؟

[Mohamad]

Modal verbs

The main ‘modal verbs’ (or ‘modals’) are:
can, may, will, shall, must, could, might, would, should
Ought to, used to, dare and need are also used as modal verbs, but they have other uses as well.
WHEN TO USE MODAL VERBS
Modals have several meanings, so you need to think about the meaning of the sentence as a whole to be sure that your choice of modal expresses exactly what you want to say. The main ideas that modals are used to express are shown in the following sections.
Permission
(="allowing" someone to do something)
If you want to give or ask for permission, use can or may. May is more polite or formal than can.
You can leave when the bell rings.
Customers may purchase extra copies at half price.
Could is a polite way of asking for permission.
Could I leave early today?
Might is a very formal and old‑fashioned way of asking for permission.
Might I borrow your umbrella?
Obligation
(="saying" what someone must do)
If you want to demand that something happens, or that someone does something (="to" express obligation), use must. You can also use this idea about yourself, in order to express a sense of duty.
The builders must fi the job today.
We mustn’t leave the house before 6 o’clock.
I must remember to bring my notebook.
Intention
(="saying" what you are going to do)
If you want to say that you intend to do something, use will or shall. You can emphasize the meaning of intention if you say the modal louder than the surrounding words.
Shall is only used with the first person (I or we), and is much less common than will. It is hardly ever used in American English.
This letter says they will definitely give us our money back.
I shan’t stay long.
To express an intention at a time in the past, use would.
I tried to explain, but nobody would listen.

Use would if there are conditions controlling whether something will take place.
I would leave tomorrow, if I had the money.
Ability
(="saying" whether you are able to do something)
If you want to say whether someone is able to carry out an action, use can.
Guy can speak Russian.
Can you remember her name?
I can’t find my shoes!
When you put these sentences into the past tense, use could.
He was late for school because he couldn’t find his bag.
Use could if there are conditions controlling whether the event will take place.
I could leave tomorrow, if I had the money.
Possibility
(="saying" whether something is possible)
If you want to say that something is possible, use can or may. May is more polite or formal than can.
You can go by bus from London to Liverpool.
You may find the manager is still there, if you go to the office now.
If you want to suggest that the action is less likely to happen, use could or might. If you use might, you mean that the action is especially unlikely.
We could go by bus.
We might go by bus. (="it" is possible, but only if there are no problems)
Probability
(="saying" whether something is likely)
If you want to suggest that an event is likely to happen, use should or ought to. It will probably take place, but you are not completely sure.
They should have had our reply by now.
If you take these tablets, you should be all right.
We ought to be there by 6 o’clock.
Desirability
(="saying" that something is the right thing to do)
If you want to say that you think it is a good thing for something to happen, use should or ought to. If you think that it is a bad thing for something to happen, put these verbs into the negative.
You should get the early flight, if you want to be in good time.
You ought to see the doctor as soon as possible.
You shouldn’t say things like that.
You oughtn’t to have left the engine running.
Necessity
(="saying" that something is necessary)
If you want to say that it is necessary for something to happen, use must.
We really must go now.
I must get my hair cut this weekend.
If you want to express the opposite meaning (="it" is unnecessary for something to happen) use needn’t/need not or not need to.
There’s plenty of time, so you needn’t worry.
! Don’t use mustn’t because this gives the meaning of obligation.
Certainty
(="saying" that you are sure about something)
If you want to say that you are sure something is true, use must.
You must be tired, after all your hard work.
They must have left by now.
To express the opposite meaning (="you" are sure something is not true) use can’t.
You can’t be that tired ‑ you’ve only been working for an hour!
They can’t have left yet.
Prediction
(="saying" what you think is going to happen)
If you want to say that something is certain to happen, use either will or shall. As with the other uses of these words, shall tends to be found only with the first person (I or we), and is much less common than will. Shall is very rare in American English.
The cars will be there on time, I promise.
There is no doubt that we shall win.
HOW TO USE MODAL VERBS
• Modal verbs are used with the basic form of the verb (="the" infinitive form, without ‘to’).
You must pay now. NOT You must to pay now.
They can go home if they want. NOT They can to go home if they want.
• Modal verbs do not have an ‑s ending in the present tense of the third person singular,
He can speak French. NOT He cans speak French.
• Modal verbs do not use do in questions or negatives.
Can you remember her name?
NOT Do you can remember her name?
We must not be late. NOT We don’t must be late.
Should we lock the door? NOT Do we should lock the door?
• Modal verbs do not have an infinitive, a past participle, or a present participle.
• In spoken English, you often use short forms when you use the modal verb in the negative.
cannot → can’t

could not → couldn’t

will not → won’t

must not → mustn’t

shall not → shan’t

might not → mightn’t

would not → wouldn’t

should not → shouldn’t

ought not → oughtn’t

! Mustn’t, shan’t, mightn’t, and oughtn’t are normal in British English, but American speakers usuallysay must not, shall not, might not, and ought not