آنتونیوس و کلئوپاترا




آنتونیوس و کلئوپاترا یکی از نمایشنامه‌های عشاق اثر ویلیام شکسپیر است. این نمایشنامه، آنتونی سردار بزرگ رومی، را چون عاشق دل باخته‌ای مجسم می‌کند که به قدری در دام عشق کلئوپاترا، ملکه مصر، اسیر گشته که سلطنت و لشکرکشی و مسئولیت‌های دیگر خود را به عنوان یک سردار رومی به هیچ می‌شمارد. و اگرچه ضرورت اقتضا می‌کند که به خاطر سازش با همکار خود قیصر اکتاویوس به روم بازگردد و با خواهر او ازدواج کند. عشق کلئوپاترا بار دیگر باعث می‌شود که همه چیز را ترک کند و به مصر بازگدد. عاقبت رقابت سیاسی بین دو سردار رومی منجر به جنگ می‌شود و آنتونی شکست می‌خورد و خودکشی می‌کند. کلئوپاترا هم پس از مرگ دل دادهٔ خود برای این که به عنوان اسیر در رکاب قیصر اکتاویوس به روم نرود، دست به خودکشی می‌زند.
تاریخ و منابع نمایشنامه

نمایشنامهٔ غم انگیز آنتونی و کلئوپاترا ظاهراً در سال ۱۶۰۶ یا ۱۶۰۷ به رشتهٔ تحریر درآمد و در حقیقت مکمل نمایشنامهٔ ژولیوس سزار است که در سال ۱۵۹۹ نوشته‌است.
موضوع نمایشنامه از تاریخ پلوتارک، مورخ یونانی قرن دوم میلادی، به نام «زندگانی مارکوس آنتونیوس» اقتباس گشته. این نمایشنامه پس از ترجمه از زبان یونانی به فرانسه در سال ۱۵۷۹ به انگلیسی ترجمه شد و چاپ دوم آن در سال ۱۵۹۵ آماده گشت. در مورد ژولیوس سزار شکسپیر قطعات مناسبی را از کتاب پلوتارک انتخاب کرد و نمایشنامه را طبق دلخواه خود تنظیم نمود ولی در مورد آنتونی و کلئوپاترا کار او آسان تر شد، زیرا داستان پلوتارک را تقریباً بدون تقییراتی به صورت نمایشنامه درآورد.