در فیلمها بسیار دیده می‌شود که افراد از میان ساختمانهای شعله ور به بیرون می‌پرند، صحنه هایی که اجرای آنها به نظر بسیار خطرناک می‌آیند، اما اگر خوب دقت کنید خواهید دید که این افراد معمولا بدن خود را کاملا پوشانده اند و مدام به این سو و آن سو حرکت می‌کنند.
این دو حرکت، عوامل کلیدی هستند که چنین بدلکاری هایی را ساده و ممکن می‌کنند. برای عملی شدن بدلکاری آتش سوزی، باید چیزی میان فرد و شعله ها قرار بگیرد اما این ماده نمی‌تواند آب باشد زیرا به سرعت بر زمین خواهد ریخت.


از این رو افراد بدلکار معمولا از لباسهایی استفاده می‌کنند که محتوی فیبرهای پلیمری اَبرجاذب هستند و آب را در خود نگه می‌دارند. یک لایه از چنین پارچه ای می‌تواند آنها را برای مدتی خنک نگه دارد اما آنها باید به حرکت کردن ادامه دهند تا شعله ها به صورت آنها آسیبی وارد نکنند.
در صحنه هایی که باید پوست بدن انسان در میان آتش نمایش داده شود، بدلکاران از ژلی مخصوص و ضد آتش محتوی آب استفاده می‌کنند، ژلی که یک لایه نازک از آن تقریبا در تصویرها دیده نمی‌شود.
در صورتی که دست خود را مشابه نویسنده کنجکاو نشریه پاپ ساینس به این ژل آغشته کنید به راحتی می‌توانید آن را به اتش بکشید، به این شرط که دست را به صورت مداوم حرکت دهید، در غیر این صورت پس از چند ثانیه به تدریج حرارت را به خوبی احساس خواهید کرد.


بر اساس گزارش پاپ ساینس، همچنین استفاده از لباسهای پر آب معمولی مانند کلاهی کاملا خیس نیز می‌تواند برای مدتی از نفوذ آتش به پوست بدن انسان جلوگیری کند. با این همه اینها حیله های بدلکاری هستند که اجرای آنها نیازمند آموزشهای بسیار ویژه است، معمولا بازی با آتش نتیجه ای به جز سوختن ندارد!