گفتند: چهل شب حياط خانه‌ات را آب و جارو كن
شب چهلمين، خضر خواهد آمد
سال ها خانه‌ام را رُفتم و روييدم و خضر نيامد.
زيرا فراموش كرده بودم حياط خلوت دلم را جارو كنم.
========================================
گفتند: چله‌نشيني كن. چهل شب خودت باش و خدا و خلوت.
شب چهلمين بر بام آسمان برخواهي رفت
و من چهل سال
از چله بزرگ زمستان تا چله كوچك تابستان
را به چله نشستم، اما هرگز بلندي را بوي نبردم
زيرا از ياد برده بودم كه خودم را به چهلستون دنيا زنجير كرده‌ام
================================================== =====
گفتند: دلت پرنيان بهشتي است
خدا عشق را در آن پيچيده است
پرنيان دلت را واكن تا بوي بهشت در زمين پراكنده شود
چنين كردم،رنگ نفرت عالم را گرفت
================================================== ======
و تازه دانستم بي‌آن كه باخبر باشم،
شيطان از دلم چهل تكه‌اي براي خودش دوخته است
==============================================
فرشته‌اي دستم را مي‌گيرد و مي‌گويد
هنوز فرصت هست،
به آسمان نگاه كن
================================
خدا چلچراغي از آسمان آويخته است كه هر چراغش دلي است.
دلت را روشن كن. تا چلچراغ خدا را بيفروزی
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)