جنگ جهانی دوم به زبان ساده

[sorna]

بزرگترين عمليات هجومى تاريخ
نبرد ۷۹: نبرد هوايى انگليس و آلمان
امروزه نيز هواپيماها نقش فرعى را در جنگها بازى مى كنند اما در ۱۹۳۹ حتى كسى نقش فرعى براى آنها قايل نبود. استراتژى آلمان مبنى بر جنگ برق آسا اين نظر را تغييرداد. هواپيماهاى اشتوكاوهاينكل آلمان كه داراى قدرت بمباران بسيار سريع و قوى بودند در نابود كردن قدرت دفاعى فرانسه و لهستان نقش مهمى بازى كردند. اما اين بار نقش بزرگترى توسط هيتلر براى آنها درنظرگرفته شده بود.
در ژولاى ۱۹۴۰ پس از شكست فرانسه، هيتلر ديگر برنامه خاصى براى نبرد نداشت. بنابراين به دنبال صلح با انگليس شكست خورده رفت اما چرچيل سرسختانه اين پيشنهاد را رد كرد.
براى هيتلر، با ۲۰۰ لشكر داراى روحيه عالى تنها يك راه باقى ماند عبور از دو ، كاله ودرياى مانش و ورود به انگليس.
انگليس در اين زمان درخاك اصلى خود ازهرگونه نيروى دفاعى بى بهره بود.
۳۰۰ هزار سرباز بى ساز و برگ كه از عمليات تخليه دونكرك جان سالم به در برده بودند حتى سازمان درست نظامى نداشته وبجز آنها نيز نيروها اكثراً محلى، انتظامى و فاقد تجربه بودند. (انگليس اصلاً گمان نمى كرد كه به اين سرعت فرانسه از پا درآيد.)
اما ژنرالهاى آلمانى كه اكنون از سواحل فرانسه چراغهاى سواحل شرقى انگليس را مى ديدند به هيتلر تأكيد مى كردند با توجه به قدرت عظيم دريايى انگليس اين فاصله ۹۰ كيلومترى (خاك اروپا تا انگليس) غيرقابل عبور است. مگر آنكه تمام نيروى هوايى انگليس از بين برود و به جاى آن آلمان با قدرت هوايى كشتيهاى جنگى انگليس را از كانال مانش دوركند و آنگاه در پناه آتش توپخانه و هوايى حداقل ۵۰ لشكر آلمانى در جنوب انگليس پياده شوند.
اين نقشه متهورانه ازنظر هيتلر اجرايى نبود اما به هرحال تحت فشار ستاد ارتش آلمان و گورينگ دستور نابودى نيروى هوايى انگليس داده شد.
اين نبرد، در ۲ مقطع شدت گرفت ۱۰ ژولاى تا ۱۸ اوت و ۲۴ اوت تا ۲۷ سپتامبر.
حمله با ۴۶۷۰ هواپيما
در اوايل ژولاى، آلمان ۴۶۶۹ هواپيما مركب از ۱۳۹۰ بمب افكن، ۳۴۶ شكارى بمب افكن عمود پرواز و ۹۳۳ شكارى را در فرودگاههاى فرانسه، بلژيك و هلند مستقركرد.
اين هواپيماها انگليس را به شدت تحت ضربات خود قراردادند. ازجمله اينكه در ۱۵ اوت دست به حمله اى متمركز و مرگبار عليه بنادر و سواحل انگليس زدند.
دراين روز ۹۰۰ هواپيماى آلمانى با همين تعداد هواپيماى انگليسى درگير شدند كه نتيجه آن سقوط ۷۶ هواپيماى آلمانى و ۳۶ هواپيماى انگليسى بود.

[sorna]

درهمين زمان حملات به لندن نيز شدت گرفت كه طى آن هزاران انگليسى جان خود را ازدست دادند.
موج بعدى حملات در ۲۴ اوت آغاز شد و تا ۶ سپتامبر ادامه داشت. درحالى كه آلمانها تلفات سنگينى را متقبل مى شدند. انگليسيها نيز در اين مدت بشدت فرسوده شدند. (يك گزارش نظامى نشان مى دهد كه دراين زمان انگليس بشدت با كمبود خلبان روبه رو شده بود تا آنجا كه خلبانان بسيارتازه كار پشت هواپيماها مى نشستند.)
درطول ماه اوت به گفته آلمانها ۱۱۱۵ هواپيماى انگليسى ازبين رفت. حال آنكه به گفته انگليس اين رقم حدود ۵۰۰ دستگاه بوده است.
نبردهاى ماه اوت تا ۶ سپتامبر عمدتاً بردوش هواپيماهاى مستراشميت ۱۰۹ و ۱۱۰ آلمان، آشتوكاو هانيكل بود و انگليس نيز تنها متكى بر اسپيت فاير و هاريكن بود.
حمله ۱۵ سپتامبر
در ۱۵ سپتامبر آلمان آخرين حمله بسيار سنگين خود را به انگليس انجام داد.
دراين حمله ۳ هزار هواپيما تمام بنادر، فرودگاهها و هواپيماهاى انگليسى را موردحمله قراردادند. جنگ هوايى مذكور كه يك روز تمام طول كشيد منجر به سقوط ۵۶ هواپيماى آلمانى و انهدام دهها هواپيماى انگليسى بر روى زمين و ۳۰ هواپيما برروى هوا شد. اما نتيجه دلخواه آلمان به دست نيامد چرا كه انگليس براى آنكه قدرت ضدحمله خود را ثابت كند شب ۱۵ سپتامبر با دهها بمب افكن، بنادر غرب فرانسه را با كشتى هاى آلمانى لنگرانداخته، موردحمله قراردادند.
حملات هوايى آلمان به انگليس تا اواخر سپتامبر ادامه يافت و حتى دراكتبر ۱۹۴۰ دوباره تكرار شد اما آنچه انتظارمى رفت هرگز رخ نداد.
نتيجه نبرد
آمار تلفات هوايى ۲كشور دراين نبرد ۸۰ روزه بسيار سنگين گزارش شد (اگرچه هيچگاه دقيق اعلام نشد) گمان مى رود ۱۰۰۰ خلبان كشته و ۲ هزارهواپيما دراين نبردها ساقط شده باشند.
در ۱۷ سپتامبر ۱۹۴۰ هيتلر طرح حمله به انگليس را تا اكتبر و سپس تا ژولاى ۱۹۴۱ عقب انداخت و با وقوع حمله عظيم به روسيه در ژوئن ۱۹۴۱ اين طرح براى هميشه به بايگانى رفت.
چرچيل درباره از جان گذشتگى چندهزار خلبان انگليسى دراين نبرد مى گويد: هرگز درتاريخ جنگها، دهها ميليون نفر اينچنين مديون چندصد نفر نبودند.
واقعيت اين بود كه مقاومت چندهزارخلبان انگليسى به همراه حدود ۴ هزار هواپيمايشان سرنوشت جنگ (و تاريخ) را تغيير داد.
چرا كه اگر حمله به انگليس صورت مى گرفت، لازم نبود هيتلر براى رهايى از بن بست، ۵ ميليون سرباز آلمانى را در استپهاى پهناور روسيه به كشتن دهد.

[sorna]

نبرد ۸۰: بارباروسا
مادر تاريخ جنگهاى بسيارى را به خود ديده است.از هجوم هاى سيل آساى نيم ميليون سرباز مغول به آسياى غربى تا حمله ارتشهاى ۳۰۰ هزار نفره عثمانى به جنوب اروپا از حمله گراند آرمه ۷۰۰ هزار نفره ناپلئون به روسيه در ۱۸۱۲ تا نبردهاى انفصال آمريكا كه منجر به مرگ ۶۰۰ هزار نفر شد. اما نبرد بارباروسا نه مشابهى تا آن تاريخ داشت و نه آنكه بعدها تكرار شد. اين نبرد از چنان وسعت و حجمى برخوردار بود كه ساير نبردهاى جنگ دوم جهانى با تمام عظمتشان در برابر آن مشتى عمليات فرعى محسوب مى شدند.
زمينه بروز نبرد
قبل از شروع جنگ دوم جهانى هيتلر در موافقتنامه محرمانه بين مولوتوف و ريبن تروپ (وزراى خارجه آلمان و شوروى) توافق كرد تا دست روسها را در شرق اروپا باز بگذارد و در مقابل به آنچه كه مى خواهد در غرب دست بزند. اما اشتهاى «خرس سرخ» در بلعيدن شرق لهستان در سپتامبر ۱۹۴۹ ، حمله به فنلاند، تصرف شرق رومانى و تصرف۳ كشور ليتوانى، لاتويا واستونى در ۱۹۴۰ به هيتلر فهماند كه استالين به هيچ عنوان شريكى قابل اعتماد نيست.
در واقع در سراسر، بهار- تابستان ۱۹۴۰ كه آلمان در حال منهدم كردن لشكرهاى دولتهاى غربى بود شوروى نيز بيكار ننشسته ودر حال نزديك شدن به مرزهاى شرقى آلمان بود.اگرچه در ۱۹۴۱ دنيا از حمله آلمان به شوروى متعجب شد ولى امروز براى بسيارى واضح است كه تصادم بين اين دو قدرت مهاجم دير يا زود رخ مى داد حال در ژوئن ۱۹۴۱ نه اما در سال ۱۹۴۳يا ۱۹۴۴ اين مسأله گريز ناپذير بود.
هيتلر از طريق جاسوسهاى خود باخبر شده بود كه انگليس حداقل ۲ سال طول مى كشد تا بتواند حتى يك ميليون سرباز مجهز را به جبهه اروپا بفرستد و از آن طرف روسها مرتب در حال توسعه سازمان ارتش خود بودند و اگرچه در ۱۹۴۱ سازمان ارتش آنها با آلمان يكى بود اما مسلم بود اگر اين ارتش در زمان صلح برابر با ارتش آلمان است در زمان جنگ چه تركيب جهنمى خواهد داشت؟ كمااينكه بعدها مشخص شد روسها در ۱۹۴۴ سطح ارتش سرخ را به ۱۵ ميليون نفر در قالب ۱۰۰۰ لشكر (!) افزايش دادند.
فرصت در حال از دست رفتن بود بنابراين هيتلر بايد دست به بزرگترين قمار زندگى خود مى زد. حمله به شوروى وتصرف مسكو قبل از زمستان سرد روسيه. قمارى كه به قيمت حيات سياسى ونظامى او، آلمان و تغيير نقشه سياسى جهان به مدت نيم قرن تمام شد.
۲۲ ژوئن ۱۹۴۱
درست يكسال پس از شكست فرانسه در ژوئن ۱۹۴۱ ، (و درست ۱۲۹ سال پس از حمله ناپلئون به روسيه در ۲۴ ژوئن ۱۸۱۲) ۳‎/۵ ميليون سرباز آلمانى و يك ميليون سرباز رومانيايى، فنلاندى و ايتاليايى با استفاده از ۱۸ هزار تانك و پشتيبانى ۱۰ هزار هواپيما حمله به شوروى را آغاز كردند.
ارتش شوروى نيز در اين زمان از نيروى قدرتمندى برخوردار بود. ۴ ميليون سرباز، ۱۰ هزار تانك و حدود همين تعداد هواپيما. اما دراين زمان همه مى دانستند كه قدرت رزمى لشكرهاى آلمانى چندين برابر مشابه روسى آنها است.
ارتش ۴‎/۵ ميليون نفرى رايش در اين زمان زير نظر۲ فرمانده بسيار بزرگ آلمانى يعنى فون روندشتت (فرمانده سپاه جنوب) و فون بوك (فرمانده سپاه مركزى) قرار داشت.

[sorna]

اين دو سرفرمانده آلمانى مجدداً از روش حمله برق آسا استفاده كرده و به سرعت نيروهاى رزمى و موتوريزه خود را در خاك اروپايى شوروى به پيش راندند.
همزمان با حمله اين واحدهاى عظيم هواپيماهاى آلمانى تمام خطوط مخابراتى و مواصلاتى روسها را بمباران كرده و مانع به هم پيوستن لشكرهاى روس به يكديگر شدند.
سرعت عمل آلمانها سبب شد تا بسيار سريعتر از آنچه همه گمان مى بردند خطوط دفاعى روسها از هم بپاشد و نيمى از ارتش سرخ بدون ارتباط با نيمه فعال خود بجاى مقاومت برنامه ريزى شده به دفاع منفعلانه دست بزند.
در جنوب لشكرهاى آلمانى با چرخش ناگهانى روسها را به سمت درياى سياه و اوكراين عقب راندند و فون روندشتت خيلى سريع اعلام كرد كه در جنوب و اوكراين با مقاومتهاى جدى اى روبرو نيست و به دنبال فتح اوكراين واردعمل مى شود.
در جبهه مركزى فون بوك پس از در هم كوبيدن واحدهاى خط مقدم روسيه در ۶ ژولاى در مينسك در ۳۰۰ كيلومترى غرب مسكو ارتش شوروى را با ضربه اى خورد كننده به عقب راند. در نبرد ميسنك صدها هزار سرباز سرخ كشته و ۳۲۴ هزار نفر اسير شدند. اين نبرد تعيين كنده كه منجر به تسخير منابع بزرگ نظامى روسها به ميزان ۱۸۰۰ توپ و ۳۳۳۰ تانك به دست آلمانها شد تقريباً مسكو را بلادفاع دربرابر آلمان قرار داد.
استالين در پى شكست مينسك بلافاصله ژنرال تيموچنكو را به فرماندهى قواى ارتش منصوب كرد و به دنبال فراخوان ۱۰۰ لشكر روسى از مرزهاى شرقى آسيايى (و سيبرى)رفت. در ۲۸ ژولاى سپاه هفتم آلمان كه ورزيده ترين واحدهاى زرهى آلمان را در خود جاى داده بود به فرماندهى ژنرال گودريان (مدرس اصلى تز استفاده از زره پوشهاى انبوه) با تصرف اسمولنسك در ماه اوت به ۱۵۰ كيلومترى غرب مسكو رسيد.
اشتباه مرگبار هيتلر
در چنين زمان حياتى كه ارتش استالين پاره پاره شده بود، نظر ستاد ارتش آلمان و شخص «هالدر» رئيس ستاد، حركت بدون فوت وقت به سمت مسكو (قبل از سرد شدن هوا) بود.اما هيتلر كه خود نيز از چنين پيشرفتى به وحشت افتاده بود ترسيد كه حمله به عمق خاك روسيه سبب شود تا واحدهاى پراكنده روس نيروهاى او را دور بزنند.
حال آنكه ژنرالهاى كهنه كار آلمانى به خوبى مى دانستند كه غافلگيرى ارتش سرخ آنها را در نوعى بهت و وحشت فرو برده است و اكنون زدن ضربه به «سر مار يعنى مسكو» ضرورى است. به هر تقدير بنا به دستور شخص هيتلر ارتشهاى مركزى موقتاً مسكو را رها كرده و به سمت لنينگراد (سن پيترزبورگ) در شمال روسيه حمله كردند و ارتشهاى جنوبى نيز به اهداف كم اهميت تصرف كيف، خاركف ، بنادر اودسا و سواستوپول پرداختند.
در اوايل سپتامبر لنينگراد محاصره شد و در ۱۹ سپتامبر كيف سقوط كرد.

[sorna]

هيتلر، رهبر جنگي

روز 23 نوامبر 1939 هيتلر به ژنرال‌هايش اعلام كرد : "من مدتها ترديد داشتم كه بايد نخست به شرق حمله كرد يا به غرب. به هر روی من اين ارتش را بوجود نياورده ام كه جنگ نكند و همواره باور داشته ام كه روزی اين كار انجام خواهد شد. ... اكنون من تصميم بازگشت ناپذير خود را گرفته‌ام و در لحظه مناسب به فرانسه و انگليس حمله خواهم كرد." بدينسان پس از آنكه هيتلر حسابش را با لهستان تسويه كرد سراغ غربی‌ها رفت.
روز اول سپتامبر جنگ جهانی دوم آغاز شد. زمانی كه "فون ربين تروپ" - كه از يكسال پيش جانشين "فون نوراث" محافظه كار شده بود – به هيتلر خبر داد كه غرب به آلمان اعلام جنگ كرده است؛ او چند دقيقه مشوش شد. بعد خود را باز يافت. لهستان شكست خورده بود. عدم توازن نيروهای دو طرف بسيار چشمگير بود. آلمان تجديد تسليحات خود را به آخرين حد رسانده بود. جنگ اسپانيا كه آزمايشگاهی برای هيتلر بود با پيروزی تحت الحمايه هيتلر يعنی ژنرال فرانكو پايان يافته بود. اگر در همان زمان نيروهای غرب وارد كارزارمی‌شدند آن هم در شرايطی كه سپاهيان نازی در لهستان درگير بودند، ضربه‌ای مرگ آور به ارتش آلمان وارد می‌شد. ژنرال "جودل" در دادگاه نورمبرگ خود بر اين واقعيت پافشاری می‌كند: "اگر ما در سال 1939 نابود نشديم فقط از آن رو بود كه در جريان نبردهای لهستان 110 هنگ فرانسه و انگليس در غرب در برابر 25 هنگ آلمان تماشاچی باقی ماندند."

[sorna]

نگرانی‌های هيتلر كه روشن شد اين بار نيز پايه‌ای نداشته است كمرنگ شد. او دستور داد برنامه‌های تهاجم برضد قدرتهای غربی تدوين شود، در شرايطی كه بخشی از لهستان را ضميمه خود و آلمانيزه كرده بود و همراه مابقی خاك اين كشور دولتی پايه ريزی كرده بود كه "هانس فرانك" شخصيت مورد اعتمادش رهبری آن را در دست داشت. هيتلر بر روی "جنك برق آسا" حساب می‌كرد كه دشمن را نابود می‌كرد پيش از آنكه فرصت سرپا شدن را بيابد. "گودريان"، يكی از بهترين ژنرال‌های هيتلر، در نشريه تخصصی "ميليترويسنشافتليش روندشاو" (شماره نخست 1935، ص 75) پيش‌بينی می‌كند كه با بهره گيری ازعمليات هوايی می‌توان مناطق صنعتی را نابود و آنها را اشغال كرد: "به محض نخستين حمله راهبردی غافلگيرانه، سپاهيان ما كمابيش در ژرفای عقبه دشمن نفوذ خواهند كرد." اين همان انديشه هيتلر بود: "تهاجمی چون برق در ظلمت شب" . او خاطرات جنگ‌های 1914 كه نيروهای زبده ارتش آلمان را زمين گير كرده بود از ياد نبرده بود: حمله سريع و سنگين، اين است رمز پيروزی! اين حتی ضرورت گريزناپذير برای قدرتی است كه با اين خطر روبروست كه با چند دشمن در آن واحد بجنگد. شكست در كمترين زمان ممكن همه كشورها از نروژ تا مرزهای جنوبی اسپانيا به يك معجزه همانند بود. بويژه شكست فرانسه در 5 هفته، در حاليكه در 1918 فرانسه چهار سال دربرابر آلمان سرسختانه پايداری كرده و سرانجام پيروز شده بود.
امروز هم بحث درباره دلايل چنين فاجعه مطلق و ناگهانی ادامه دارد. بی كفايتی كارگزاران، عدم آمادگی مادی و روانی، نبود مبارزه جويی، ديركرد در درك مسايل، ترس؟ متوازن نبودن نيروهای دو طرف را از آغاز نمی توان قطعی دانست. و چرا اصولا غرب اجازه داد كه هيتلر چنين دست بالايی را پيدا كند در شرايطی كه دستگاه‌های جاسوسی اطلاعات دقيقی در دست رهبران غرب قرار داده بود. آنچه ارتش‌های دلير قيصر نتوانسته بودند در نبردهای عظيم خونين بدست اورند، هيتلر با قربانی كردن 27 هزار تن بدست آورد. افزون بر اينكه خود او برای چنين پيروزی يك ميليون كشته و ناپديد را در نظر گرفته بود

[sorna]

بدينسان تسليم فرانسه در ژوئن 1940 تحقير امپراتوری مغرور آلمان در 11 نوامبر 1918 را جبران كرد. مردم آلمان كه هيتلر نگران شور جنگی اشان بود از او استقبالی پيروزمندانه كردند. همه ستايش‌های اين جنگ نصيب هيتلر شد ولو آنكه طرح‌های ژنرال‌ها روندشتت، مانشتاين و گودريان كه موجب پيروزی شد در آغاز مورد تاييد هيتلر نبود. هيچكس انتظار چنين شكستی را نداشت. فرانسه كشوری "از نظر نژادی عقب افتاده" و بی اراده بود و بدليل تن پروری و دمكراسی، ديگر توان و روشن بينی خود را از دست داده بود. اين توضيحی بود كه فرانسوی‌ها و آلمان‌ها بر سر آن توافق داشتند. ارتش آلمان كه سراسر قاره را در تسلط گرفته بود بنظر شكست‌ناپذير می‌رسيد. هيتلر با اين اميد كه شكست فرانسه موجب شود كه انگلستان سلاح برزمين گذارد، چندی به انگليس فرصت انديشه داد و از حمله به بقايای ارتش فرانسه و انگليس كه در دونكرك محاصره شده بودند خودداری كرد.

[sorna]

بزرگترين اشتباهات هيتلر كه منجر به تغيير سرنوشت جنگ شد را در ادامه مي خوانيد:
عدم استفاده از تكنولوژي هاي پيشرفته
ارتش آلمان در اواخر دهه ۱۹۳۰ ميلادي به درجه اي از قدرت رزمي متعارف رسيده بود كه هيتلر با غرور كاذب مواجه شده و ترجيح مي داد به دنبال جنگ افزارهاي جديد و ابتكاري نرود. هواپيماهاي آلمان مدرنترين و سريعترين، تانكهاي آلمان محكم ترين و سلاحهاي انفرادي سرباز آلماني مجهزترين ميدانها بود. زيردريايي آلماني قدرت تخريب فوق العاده اي داشتند و اين براي پيشوا كفايت مي كرد.
هيتلر نسبت به اختراعات نظامي آنقدر بي اعتنا بودكه دستور داد تنها توليد انبوه جنگ افزارهاي متعارف در اولويت باشد، حال آنكه ملت آلمان با ثبت يك ميليون اختراع در تاريخ در نوآوري بي رقيب بودند.
بمب اتمي آلمان
آلمان اقدام براي دستيابي به بمب اتمي را در ۱۹۳۶ آغاز كرد اما مجازات و تبعيد يهوديان، اين طرح را ناكام گذاشت. دانشمندان آلماني بعدها در پروژه بمب اتم آمريكا موسوم به «مانهاتان» به كارگرفته شدند و كمتر از يك دهه بعد ۲بمب اتمي آمريكا ژاپن را وادار به تسليم كرد.
با ۸۰۰كيلومتر در ساعت سرعت
آلمانها در اواخر دهه ۳۰ بمب افكن هاي هاينكل را ساختند. اين بمب افكن داراي ۵۰۰كيلومتر در ساعت سرعت بود و بعدها مشخص شد اگر آلمانها پروژه جت هاي شكاري را دنبال مي كردند به چنان برتري قابل توجهي در هوا دست مي يافتند كه نه تنها مي توانستند در هر تهاجم هوايي موفق شوند بلكه مانع حملات مخوف هواپيماي سنگين متفقين به شهرها و صنايع آلمان مي شدند.
هنگامي كه در ۱۹۴۴ هيتلر دوباره مجدداً دستور ادامه پروژه را صادر كرد، «زمان» از دست رفته بود. متفقين جاي امن براي آلمان نگذاشتند. در ۱۹۴۵ پس از آنكه آمريكايي ها وارد خاك آلمان شدند گزارشهايي را از افسران جزء مبني بر وجود پايگاهي دريافت كردند كه در آن يك فروند هواپيماي بسيار عجيب يافت شده كه شباهت كمي به جنگنده هاي امروزي دارد. آلمانها به دنبال جنگنده اي با قدرت بسيار بالا بودند كه داراي ۸۰۰كيلومتر سرعت بود.
بمبهاي صوتي
دانشمندان آلماني در لابراتوارهاي خود موفق به اختراع بلندگوهاي غول پيكري شده بودند كه قادر بود با امواج مادون صوت به تخريب سازه هاي شهري بپردازد. اين سلاح در صورت تكميل قادر بود شهرهاي انگليس را منهدم كند و يا جلوي پيشروي ارتشهاي مهاجم را بگيرد.
موشكهاي پرنده
در ژوئن۱۹۴۴هنگامي كه مردم لندن با انفجارهايي از خواب پريدند گمان بردند كه نيروي هوايي آلمان مجدداً توان حمله را پيداكرده است حال آنكه اين انفجارها در اثر اصابت موشك «وي ـ ۱» آلمان بود.
افسوس براي آلمانهاو خوش شانسي انگليسي ها كه موشك وي ـ۱ از سواحل غرب فرانسه به انگليس پرتاب مي شد و با ورود متفقين در ۶ژوئن ۱۹۴۴ به نرماندي فرانسه هيتلر مجبور به انتقال پايگاههاي پرتاب وي ـ ۱ به بلژيك شد. ۴ماه بعد با تصرف كشورهاي ديگر غرب اروپا، هيتلر ناگهان موشك وي ـ۲ را آشكار كرد. وي ـ۲شاهكار صنايع نظامي آلمان بود موشكي با برد هزاركيلومتر و سرعت ۵ماخ (۶هزاركيلومتر). اثرات تخريبي اين بمب وحشتناك بود. انگليس و آمريكا مي توانستند تنها شاهد حركت اين موشك و اصابت آن باشند چرا كه براي بشر ۶۰سال قبل تصور چنين سرعتي توسط يك سازه بشري محال بود.
اما قبل از آنكه اين موشك به توليد انبوه برسد كارخانه سازنده، پايگاههاي پرتاب و دانشمندان سازنده اش توسط بمبارانهاي متفقين از بين رفتند. «ورنر فون براون» طراح موشكها نيز توسط آمريكايي ها به واشنگتن منتقل شد.

[sorna]

البته آنها فون براون را زنداني و اعدام نكردند بلكه او را به سرپرستي بزرگترين پروژه هاي موشكي آمريكا گماردند. فون براون بعدها به جز طراحي موشكهاي فاتح كره ماه در توسعه توان موشكي آمريكا نيز اقدامات زيادي انجام داد.
توقف ۴۸ساعته دونكرك
ارتش هيتلر با عبور از خاك بلژيك و هلند ناگهان از پشت خطوط ماژينو سردرآورد و عملاً ارتشهاي فرانسه و انگليس در شمال غرب فرانسه را غافلگير كرد. براي آنها ماندن و جنگيدن تنها يك مفهوم داشت. «مردن».
۴۰۰هزار سرباز انگليسي و فرانسوي از سپاههاي اصلي فرانسوي جداافتاده و درمحاصره كامل بودند.
ارتش آلمان با روحيه بسياربالا درحال درهم كوبيدن مواضع متفقين به سرعت درحال نزديك شدن به نيروهاي شكست خورده انگليس بود. اين نيروها براي فرار از مرگ به سوي دونكرك (جايي كه فاصله خاك اروپا و انگليس درحداقل ممكن بود) عقب نشيني كردند.
درحالي كه دو سوم ارتش انگليس در دونكرك درانتظار تخليه توسط كشتيها و قايقهاي محلي بود ارتش آلمان با فرمان حيرت انگيزي مواجه شد.
«توقف» اگرچه بسياري از تاريخ نويسان غربي ازكنار اين مسأله به سادگي مي گذرند اما نبايد از ياد برد اگر آلمان به اين نيرو كه سراسيمه درحال تخليه دونكرك بود حمله مي كرد براي اين «نيروي متوحش از ماشين جنگي آلمان» راهي جز تسليم نبود.
در ۴ژوئن ۱۹۴۱ هنگامي كه مردم سواحل شرقي انگليس باخبرشدند جوانانشان درغرب فرانسه گرفتار چنگال آهنين رايش شده اند با حداقل وسايل سوار قايقها (حتي قايقهاي ماهيگيري كوچك) و كشتيها شده و به بندر دونكرك نزديك شدند.
آنها كمك خوبي براي نيروي دريايي انگليس بودند. آلمانها در اين چندروز حملات هوايي اندكي داشتند. اما اين مردم بي دفاع رامي شد ساده تر از اين از كار بازداشت.
هيتلر از چنين فرجه بزرگي به انگليس چه هدفي داشت؟
هيتلر قصدداشت با اين اقدام به انگليس بفهماند كه هدفش نه انگليس بلكه يهوديها و شوروي است. اما او رذالت انگليسها را دست كم گرفته بود.
چرچيل در آن روزها، درخاطرات خود مي نويسدكه در سراسر انگليس تنها ۲۵۰هزار نيرو مانده بود كه بخش اعظم آن نيز نيروي پليس شهري و داوطلبان بودند.
اكنون فرصت به سرعت درحال گذر بود. آلمان فرصتي بي نظير براي تصرف انگليس داشت كشوري كه هزارسال پاي مهاجم را به خاك خود نديده بود.
هيتلر نه تنها از خير اين ۳۰۰هزارنيرو (كه حتي فرصت جمع كردن اسلحه هاي فردي خود را نداشتند) گذشت بلكه به انگليس اجازه داد با جمع و جوركردن نيروها براي هميشه خطر حمله به خاك خود را ازبين ببرد.
نيروهاي انگليسي كه در دونكرك ۲۵۰۰ دستگاه توپ و دهها هزار مسلسل سنگين، نفربر، تانك و خمپاره را به جا گذاشتند. با دانش و تجربه خود پايه ارتشي جديد را درانگليس گذاشتند كه اثر آن را هيتلر مغرور در نبردهاي شمال آفريقا و جنوب اروپا ديد.
ژنرال فون رون از اعضاي ستاد ارتش آلمان از اين واقعه چنين يادمي كند:
... شش روز پس از يورش سراسري آلمان به شمال فرانسه هنگامي كه نيروهاي ژنرال فون روندشتت به سوي دريا پيش مي راندند هيتلر با فرمان احمقانه اي دستور ۴۸ساعت توقف به آنها را داد... ژنرال گودريان ديگر سردار آلماني به دستور پيشوا عمل نكرد و تانكهاي خود را به سرعت به سمت غرب به حركت درآورد اما درست در ۹مايلي دونكرك با دستور مستقيم پيشوا مجبور به توقف ۷۲ساعته شد!
چرا؟ نظاميان حرفه اي آلمان اين اقدام را به دليل ضعف اطلاعات نظامي هيتلر قلمدادمي كنند.
فون رون مي افزايد:

[sorna]

تا به امروز هيچكس دليل اقدام هيتلر را نفهميده. ظرف همين ۳روز انگليسيها توانستند ارتشهاي خود را از دونكرك نجات دهند. آنچه كه بعدها به معجزه دونكرك معروف شد.
واقعيت اين است كه هيتلر نخواست انگلستان را كاملاً منهدم كند و اين امر سبب شد تا انگلوساكسونها آن را به حساب خود بگذارند و از او به عنوان پيروزي تاريخي نام ببرند.
توقف در يك معبر ۶۰كيلومتري و پيشروي ۴هزاركيلومتري
بزرگترين اشتباه هيتلر اين بود كه نبرد را درجبهه غرب به پايان نبرد و به جاي آن دست به نبرد با سرسخت ترين ملت جهان زد.
هيتلر به جاي آنكه از عرض ۶۰كيلومتري درياي مانش بگذرد و به انگلستان غير آماده حمله كند ترجيح داد تا دهها ميليون نفر را درجبهه شرق به كشتن دهد.
در هفته هاي اول ماه ژوئن ۱۹۴۰ نيروهاي آلماني با روحيه بسياربالاي خود به تنگه اي رسيدند كه انگليس را از خاك اروپا جدامي كرد در لحظات بسيارحساس آن زمان تنها يك تصميم مي توانست سبب سرازيرشدن ۲۰۰لشگر آلماني به داخل انگليس شود.
انگليسي كه به جز چند لشگر از هم پاشيده كلاً دفاع آن به پليس شهري، نوجوانان و افراد بدون آموزش سپرده شده بود.
ژنرالهاي آلماني از اين روزها به عنوان «فرصتي كه هرهزار سال يكبار دست مي دهد» يادمي كنند. آنها مي گويند مگر ارتش ۳۰۰هزارنفره انگليسي در ظرف ۳روز با كمك تخته پاره، قايق و كشتي تفريحي خود را منتقل به خاك بريتانيا نكرد پس چرا ما نتوانيم «دونكرك معكوس» را ايجادكنيم؟
ترس هيتلر از نيروي درياي انگليس بود اما اين نيرو بشدت پراكنده بود و برخي ناوگان انگليسي حداقل ۲ماه تا مانش فاصله داشتند.
مضافاً آنكه لوفت وافه (نيروي هوايي آلمان) مي توانست در آن معبر تنگ جهنمي از آتش را به سر كشتيهاي انگليسي بريزد. تازه اين در شرايطي بود كه توپخانه را فراموش كنيم وبراي زيردريايي هاي آلماني كه در سالهاي اول جنگ به مانند كوسه هاي درنده ناوگان متفقين را به قعر دريا مي برد جايي قائل نشويم.
فون رون مي گويد: هيتلر وقتي به ۶۰كيلومتر انگليس رسيد يادش آمد كه نقشه اي براي اين كار (تصرف انگليس) ندارد. مسخره است اما ژنرالهاي هيتلر كه نقشه حمله به يوگسلاوي را در ۸ساعت و نقشه تصرف اروپاي شمالي را در ۵روز كشيدند. چگونه نتوانستند در آن روزهاي حياتي دست به ابتكار بزنند.
فون رون مي گويد: هيتلر در اين لحظه اگر استعداد افرادي چون سزار، ناپلئون و الكساندر (اسكندر) را داشت با يك ابتكار ارتشهاي زرهي و موتوريزه آلمان را از دونكرك عبورمي داد.
عملياتي كه تنها درنتيجه يك حمله عصبي روي داد
نبرد عظيم مسكو كه نبرد سرنوشت ساز جنگ دوم جهاني بود به يك دليل مشخص سبب شكست نهايي ارتش آلمان شد.
سرما. بررسي گزارشهاي رسمي ژنرالها، دست نوشته افسران جزء و سربازان آلماني همگي يك چيز را نشان مي داد. اينبار اين طبيعت بود كه «ورماخت» (نيروي زميني آلمان) را اسير خود ساخته بود. سرماي ۴۰درجه زير صفر ماشين جنگي آلمان را در حساسترين روزهاي نبرد از كارانداخت.
اما دليل اصلي اين عدم محاسبه چه بود؟