عروس هلندی یا کوکاتیل - طوطی هایی نسبتا کوچک و یکی از بهترین حیوانات خانگی که در رنگ های مختلف وجود دارد و قیمت آنها به نسبت رنگ آن متفاوت است. طبیعت ملایم آنها را به یکی از بهترین پرندگان برای کودکان بدل کرده است. عروس هلندی در کل پرندگان خونگرمی هستند و نیاز به توجه و محبت دارند و اگر به آنها توجه نشود شروع به جیغ و داد کردن می کنند. در زبان انگلیسی این پرنده را کوکاتیل Cockatiel می نامند و در اغلب زبان های رایج دنیا به همین نام شناخته می شود. در زبان فارسی به این پرنده طوطی کاکل دار و عروس هلندی می گویند ، نام عروس هلندی در بین پرنده فروشان بیشتر رایج است. hhs1225
عمر متوسط آنها بین ۱۵ تا ۲۰ سال است اما عمر بسیار بیشتر هم برای این پرنده شنیده شده است. رژیم غذایی مناسب و تحرک کافی می تواند عمر عروس هلندی را افزایش داده و باعث شود همواره پرنده شاد و سرحالی داشته باشید. موضوعی که گاها گزارش شده باعث خشونت طوطی عروس هلندی یا ککاتیل می شود قرار گرفتن در تاریکی مطلق است. بهتر است همواره یک چراغ خواب کوچک برای آنها فراهم کنید.گونه نر عروس هلندی کمی رنگ آن روشن تر و رنگ زرد در اطراف صورت و تاج آنها وجود دارد،اما صورت و تاج پرنده ماده خاکستری است. با اینحال تشخیص جنسیت در پرندگان جوان کمی دشوار است. هر دو نوع نر و ماده پرندگان مناسبی برای نگهداری هستند. توصیه می شود در کنار قفس پرندگان نر آینه قرار ندهید چون ممکن است باعث تحرکات آنها برای جذب جفت و ایجاد خشونت در آنها شود.رژیم غدایی عروس هلندی، مخلوط دانه ها، سبزیجات تازه، میوه، جوانه ها و غلات سبوس دار است. بهتر است از رژیم غذایی متنوع برای آنها استفاده شود و غذای یکنواخت به آنها ندهید، از دادن غذای چرب به آنها بپرهیزید.
عروس هلندی توانایی صحبت کردن دارد اما نیاز به تمرین بسیار زیاد است و کلمات هم معمولا بصورت ریز و نا واضح ادا می شود، اما براحتی می تواند سوت زدن را یاد بگیرد یا نسبت به صدا کردن عکس العمل نشان دهد. از نظر سلامتی مانند سایر طوطی سانان بسیار قوی هستند و کمتر دچار بیماری می شوند. hhs1224


انواع علائم بیماری این پرنده:
١- بی حالی و گوشه گیری طوطی.
٢- سر به زیر گرفتن و یا قرار دادن سر بر روی یکی از بال ها به مدت طولانی.
٣- افشان بودن بال های طوطی به مدت طولانی.
۴- تجمع مدفوع و چسبیدن ان به مخرج پرنده.
۵- ترشحات آبکی از دهان و بینی.
۶- تورم و زخم در دهان.
٧- وجود حشرات بر روی پرها.
٨- ترشحات آبکی چشم.
٩- وجود زخم های خارجی بر روی بدن.
١٠- ضعف عمومی و بیرون زدن استخوان جناغ سینه.
١١- بی اشتهایی.
١٢- نشستن طوطی بر کف قفس به مدت طولانی.
١٣- مدفوع طوطی آبکی بوده و محتوی مواد غذایی هضم نشده و یا کرم بوده و بویی زننده داشته باشد.