•°•(¯`·._ ميلاد حضرت مهدي (ع) مبارک _.·´¯)•°•

[R A H A]

انتظار مقدس!

گروه دیگر به علت عدم رضایت مقدس، انتظار می کشند. ایشان انگیزه ای عالی تر از دو گروه دیگر دارند. زیرا انسان دارای استعدادها و قوا و سرمایه های وافر و خیره کننده است، هیچ وضع و موقعیتی او را نمی تواند اشباع کند. اگر چه عالی ترین فرهنگ ها و تمدن ها و جوامع را برای خود تهیه کرده باشد. زیرا عظمت وجود خود را در حدی می بیند که هیچ چیزی نمی تواند او را احاطه و اشباع کند. از طرف دیگر هیچ گونه پیشرفت و گسترش علمی و سلطه ای در این کیهان بزرگ نتوانسته است او را به موقعیتی که خود برای خود ساخته است، قانع کند.

این عدم قناعت ریشه در گرایش انسان به ماورای طبیعت و فطرت او دارد.

انسان با این عامل عدم رضایت مقدس همواره در انتظار روزهای خدایی و الهی به سر می برد.


روزنه ی امید!

بنابراین با هر انگیزه ای که باشد بشریت همواره در انتظار فردا و فرداهایی روشن تر از امروز است فرداهایی بدور از ناملایمات و ناگواری ها، فرداهایی برای پیشرفت و تکامل بهتر، و فرداهایی که رنگ خدا داشته باشد. پس همه ی بشریت به نوعی امید و انتظار دارند. به طور کلی افراد بشر با امید به حقیقتی زندگی می کنند که ساخته ی او و طبیعت نمی باشد بلکه ما فوق او و طبیعت است!
براین اساس بشر با هر انگیزه ای از پرسش که باشد به دنبال روزنه ی امید به آینده ادامه ی حیات می دهد. این آینده ی امید بخش و آرمانی در افق او ترسیم می گردد و او را به سوی فردایی روشن تر از امروز می کشاند. پس بشریت منتظر است. منتظر یک فردای روشن به دور از همه ی بی عدالتی ها و بی تکاملی ها و نقص ها و در یک کلام بی خدایی ها!

[R A H A]

تجلّی امید بشریت!

چه کسی می تواند این امید و آرمان بشریت را تحقق بخشد؟ و بشریت باید منتظر چه کسی و یا چه چیزی باشد؟!
بی شک انسان ها در انتظار کسی هستند که آن فردای روشن و پر امید را برایشان به ارمغان آورد.
مصلح آخرالزّمانی بشریت کسی است که بی عدالتی ها و ناگواری ها را سامان می بخشد و نیز همه ی عوامل نقص و موانع تکامل را بر طرف می سازد و راه های تکامل و خود شکوفایی را نشان می دهد و فراهم می سازد تا همه رشد یابند.
او کسی است که عدم رضایت مقدس بشریت را نیز پاسخ می گوید و خود را بقیّة الله می نامد. از این رو حضرت قائم (عجل الله تعالی فرجه الشریف) می تواند همان تجلّی تامّ و کامل امید بشریت به فردای روشن تاریخ باشد که با هر انگیزه ای انتظار را تجربه می کند!

ن.رادفر

بخش مهدویت تبیان

منابع و مآخذ:

1- امام زمان (عجل الله تعالی فرجه شریف)- علامه جعفری (ره)- گردآوری: محمدرضا جوادی

2- امام عصر (عجل الله تعالی فرجه شریف) عصاره ی خلقت- آیت الله جوادی آملی

3- شرح نهج البلاغه- علامه جعفری (ره)

4- جهان بینی توحیدی- شهید مطهری (ره)

[R A H A]

در انتهاى شبى دراز
در میان سوسوى آینه‏ ها
در سال مرگ برگهاى جوان
در پشت دیوارى از سکوت
مردى خواهد آمد
از جنس بلور

مردى که سکوتش، سبز
تنهایى‏ اش، زیبا
و چشمهایش قشنگ‏ تر از نگاه نجیب شکوفه‏ هاست

مردى که بهترین ترانه خلقت را سر خواهد داد
اللَّه ‏اکبر اللَّه ‏اکبر اللَّه ‏اکبر

مردى مى ‏آید
مردى خواهد آمد
مردى از تبار گل یاس...

[R A H A]

« آفتاب گسترده »







می‏آیی در یک صبح فراگیر می ‏آیی و تمام پنجره ‏ها بی‏صدا گشوده می‏شوند
و تمام فانوس‏ها خاموش و تمام پرندگان، با شاخه‏های زیتون بر منقار، در
آسمان تیرهو تار طاغوت‏ها به پرواز در می‏آیند تا
سروش مهربانی سر دهند و آواز بی‏قراری.

تو می‏آیی و از سمت و سوی توست که بهار، گسترده می‏شود
و ذرات، گام‏های تو را می‏پایند و چشم به آستان تو می‏سایند.
تو می‏آیی و تمام صمیمیت صبر می‏کند، تا به تو ملحق شود.

ای آفتاب گسترده و ای حضور بی‏ پرده!
طلوع می‏کنی، از آخرین نقطه ناامیدی‏ها و خورشید را بیمار
چشم‏های فراگیر خویش می‏کنی.

درست لحظه آخر طلوع خواهی کرد.
در امتداد صنوبر طلوع خواهی کرد.
تو می‏آیی و تمام عقل‏ها، تسلیم برهان
توفنده و بینش بُرنده کلامت می‏شوند.

جنون به دست تو تسلیم می‏کند خود را
چو آب زخم تو ترمیم می‏کند خود را

تو می آیی و بلندای نظر را رامِ گام‏های خویش می‏کنی.
تو می‏آیی و تمام آرزوهای شیرین، از چهار سوی حادثه ‏ها به
سمت تو، به راه می‏افتند تا به شیرینی نگاه تو بپیوندند.

لبان تلخ مرا غرق قند خواهی کرد
تو گام آخر خود را بلند خواهی کرد

تو می‏آیی و نظم نوین جهانی را نظم کهن آسمانی می‏کنی
و فقط اراده توست که در پشت هر حرکت خواهد ایستاد،
ای مظهر اراده الهی!

به روی چشم تو تنظیم می‏شود دنیا
میان پنجره ترسیم می‏شود دنیا

تو می‏آیی و تمام عدالت با تو می‏آید و همه چیز با میزان
ابروان تو تنظیم می‏شود و شیعه، این گره خورده‏ترین نبض تاریخ
و روزگار، رو به چشمان تو آفتاب را تجربه خواهد کرد.

و ذوالفقار تو گرد و غبار خواهد کرد
حکومت علوی برقرار خواهد کرد

عدالت تو فراگیر می‏شود، مولا
چو بغض شیعه سرازیر می‏شود مولا

تو می‏ آیی و گدازه‏ های گُل، از تمام آتشفشان‏ها
به سمت و سوی تو به جریان می‏افتد.

به هرکجای زمستان که دست بگذاری
شکوفه می‏دهد و رود می‏شود جاری






محمد کامرانی

[R A H A]

فصل شكوفايى






فصل شكوفايى ماست
صبح بهارى كه دارى اى آسمانى ترينم!

در آسمان مانده بر جاى با آسمانت انيسند گلهاى محبوب
مهتاب باور كن اين ابرها هم، ذوق چكيدن ندارند در شام سرد بيابان،

چشم انتظار تو مانده ست بعد از غروب ز مستان، همراه
آواز باران مى آيد از مشرقى سبز صبح بهارى كه دارى

شرقى ترين آفتاب است، آيينه دارى كه دارى صد كهكشان جاى پاى
ازگشت وگذارى كه دارى خورشيد، پر مى گشايد در سايه سارى

كه دارى تا آذرخش نخيزد از ذوالفقارى كه دارى فانوس چشمان
زرد مجنون تبارى كه دارى مى آيد از مشرقى سبز صبح بهارى
كه دارى مى آيد از مشرقى سبز صبح بهارى كه دارى

سيد اكبر مير جعفرى