╬ *♫*╬ هر روزيك حديث ╬گنجينه احاديث نوراني ╬يك درس ╬ *♫*╬

[M.A.H.S.A]

امام حسن علیه السلام

«أَللُّؤْمُ أَنْ لا تَشْكُرَ النِّعْمَةَ.»
پستى آن است كه شكر نعمت را نكنى.

[M.A.H.S.A]

امام جواد علیه السلام:


أ فْضَلُ الْعِبادَةِ الاْ خْلاصُ.

فرمود: با فضيلت ترين و ارزشمندترين عبادت ها آن است كه خالص و بدون ريا باشد.

[M.A.H.S.A]

امام صادق علیه السلام:

ان من اعظم الناس حسره یوم القیامه، من وصف عدلا ثم خالفه الى غیره.

پشیمان ترین شخص در روز قیامت، كسى است كه براى مردم از عدالت سخن بگوید، اما خودش به دیگران عدالت روا ندارد.

[M.A.H.S.A]

امام علی علیه السلام:

مِنْ کُنُوزِ الْجَنَّةِ الْبِرُّ وَ إِخْفاءُ الْعَمَلِ وَ الصَّبْرُ عَلَى الرَّزایا وَ کِتْمانُ الْمَصائِبِ.
از گنجهاى بهشت; نیکى کردن و پنهان نمودن کار[نیک] و صبر بر مصیبتها و نهان کردن گرفتاریها (یعنى عدم شکایت از آنها) است

[M.A.H.S.A]

پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله:

ادعوا الله وأنتم موقنون بالاجابة واعلموا أن الله لا يستجيب دعاء من قلبغافل لاه .
خدا را بخوانيد و به اجابت دعاي خود يقين داشته باشيد و بدانيد که خداوند دعارا از قلب غافل بي خبر نمي پذيرد .
کنز العمال ، ج 2 ، ص 72 ، ح 3176

[M.A.H.S.A]

امام کاظم (علیه السلام ) فرمودند :

از خرج کردن در راه طاعتِ خدا دریغ مَکن وگر نه دو برابرش را در راه معصیتِ او خرج خواهی کرد .

بحارالانوار جلد ۷۵ صفحه ۳۲

[M.A.H.S.A]

امام على عليه‏السلام :


المؤمنُ يرغَبُ فيما يَبقى ، ويَزهَدُ فيما يَفنى ... بَعيدٌ كَسَلُهُ ، دائمٌ نَشاطُهُ .


مؤمن به آنچه ماندنى است راغب است و از آنچه رفتنى است رويگردان ... از تنبلى به دور است و پيوسته سرزنده و كوشاست .

بحار الأنوار : 78 / 26 / 92 منتخب ميزان الحكمة : 492

[M.A.H.S.A]

پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله:

لا ینال شفاعتی من اخر الصلوة بعد وقتها
کسی که نماز را از وقتش تأخیر بیندازد، (فردای قیامت) به شفاعت من نخواهدرسید

(بحارالانوار،ج،83ص20)

[M.A.H.S.A]

«قال النّبى صلّى اللّه عليه و آلهِ و سلّم : لا تردّ دعوة الصّائم ؛»
دعاى روزه دار در پيشگاه خداوند ردخور ندارد.

کتاب:جهاد با نفس

[M.A.H.S.A]

امام حسین علیه السلام :
از حضرت پرسیدند چرا خداوند روزه را بر بندگانش واجب فرموده است؟
فرمودند:برای آنكه ثروتمند طعم گرسنگی را بچشد و نسبت به مستمندان بخشش نماید.

مناقب آل ابی طالب ابن شهر آشوب ، ج 4، ص 68