شراره غم
دل را شراره غم تو پُر شرار كرد
داغ تو قلب خسته دلان، داغدار كرد
اى سرو بوستان ولا از غم تو چرخ
جارى ز دیده اشك چو ابر بهار كرد
با كشتن تو قاتلت اى هادى امم
خود را به نزد ختم رسل شرمسار كرد
هرگز ندیده دیده تاریخ تا كنون
چون قاتل تو كو ستم بى شمار كرد
دشمن فكند گوشه زندان ز راه كین
هر كس ز مِهر، دوستیت اختیار كرد
رویش سیاه باد كه آن خصم بد منش
روز زمانه تیره‌تر از شام تار كرد
در ماتم تو چاك گریبان خویش را
فرزند داغدار تو با حال زار كرد
بر تربت تو مادر پهلو شكسته‌ات
اشك از بصر چو گوهر غلطان نثار كرد
اى شمع برفروخته عشق، اهل دل
طوف حریم پاك تو پروانه‌وار كرد
باشد گداى خاك نشینت كسى كه او
خود را مقیم درگهت اى شهریار كرد
هر كس غلام كوى تو گردید بى گمان
بر صاحبان تاج و نگین افتخار كرد
از لطف خویش «حافظى» دل شكسته را
یزدان به سفره كرمت ریزه خوار كرد
"محسن حافظى"
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)