بنابراین، این که انسان درباره مفاهیم دینی اعمال رأی کند، معنایش این است که از راه و روش و شیوهای که محدوده فهم دین را مشخص میکند، حرکت نکند و این در اصطلاح، تفسیر به رأی نامیده میشود.
اندیشه حوزه: در واقع شما با این بیان ضابطه تفسیر صحیح را از تفسیرها و برداشتهای انحرافی مشخص میفرمایید؟
استاد: بله. همین مطلب را خود پیامبر نیز پیشبینی فرمودهاند کسی که با تکیه به رأی خود قرآن را تفسیر کند، این تفسیر به رأی است. اعمال نظر شخصی در فهم مسائل دینی نه تنها مطلوب شرع نیست، بلکه مطلوب عقلا هم نیست؛ زیرا در علم فقه و دینشناسی، مثل سایر رشتههای علوم انسانی و حتی علوم تجربی، جایی برای کاربرد ویژگیها و ادراک شخصی نیست. البتّه در سایر علوم حامیان ایستادهاند و از دستبرد به آن جلوگیری میکنند، ولی چون دین دایره بسیار وسیعی دارد، متأسفانه کسانی نیستند که از آنها هراسی باشد؛ لذا در باز است و هر کس به هر گونه یغما میکند. علتش این است که افراد زیادی در جامعه هستند که مثل همین به اصطلاح روشنفکران نمیخواهند کاملاً زیربار دین بروند و این افراد پشتوانه اینها قرار میگیرند. افرادی که میخواهند از زیر بار تکالیف دینی ـ که احساس میکنند دارای نوعی مشقت است ـ فرار کنند، مجال میدهند که عدهای به نام روشنفکر و کسانی که حقیقت دین را درست فهمیدهاند!! حرفهای مطلوب آنها را ارائه دهند و مورد حسن استقبال آنها قرار میگیرند. این کار مخصوصا در زمان ما که پشتوانه خارجی هم دارند، قدری شدیدتر و پیچیدهتر است.
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)