وحده لا اله الا هو
حشرات و حيوانات و نقش آنها در حيات و هستىاز شماره حشرات، و حيوانات، و جانوران خشكى و دريا و پرندگان و خزندگان و منافع عظيم وجود آنها در عالم هستى كسى جز خالق آنها كه رحمتش ظاهر و باطن هر يك از آنها را فراگرفته آگاهى ندارد.
رحمت فراگير او نسبت به همه آنها سبب شده، كه آثار بسيار عظيمى از وجودشان آشكار شود، و در اين عرصه سودگيرى انسان از آنها جايگاه خاصى دارد.
درخت ميوه هم نر است و هم ماده، هم گرده دارد كه مانند نطفه مرد است و هم تخمك كه نشانه مادگى اوست. اگر گرده اين درخت ميوه، به تخمك آن درخت هم جنس خود نرسد، و اگر گرده آن به تخمك اين نرسد هيچ كدام بار نمى‏دهند.
درختان كه راه نمى‏روند تا با يكديگر هم آغوش شوند، باد هم در همه جا نيست، حضرت رحمن پرندگانى بسيار ريز به وجود آورده كه موسوم به حشراتند. آنان اين وظيفه را با بهترين طرز انجام مى‏دهند.
گرده اين را به تخمك آن و گرده آن را به تخمك اين مى‏رسانند.
شگفتى اينجاست كه اين مإمورين زبردست اشتباه نمى‏كنند، گرده سيب را به تخمك هلو، و گرده زردآلو را به تخمك خربزه نمى‏رسانند، بلكه سيب را به سيب، و هلو را به هلو تلقيح مى‏كنند، عجيب‏تر اين كه درختان هم به اين حشرات پاداش مى‏دهند. و آن قندى است كه در نهاد اين درختان براى آن مإموران قرار داده شده، آنها قند شيرين را مى خورند و داماد را به عروس مى‏رسانند تا فرزندانشان را به بشر، آرى به بشر تحويل دهند، ولى بشر از اين همه مهر و از اين لطف و رحمت قدردانى نمى‏كند!
شير در پستان مادر، در گروه پستانداران براى غذاى نوزاد آماده شده.
دانشوران علوم طبيعى كه مى‏گويند: هر چيزى در طبيعت به اندازه احتياج موجود مى‏باشد سخنى است درست.
آرى در حيوانات پستاندار، شير در پستان مادران به اندازه نياز نوزادان نهاده شده، حتى شماره پستان‏هاى مادر با شماره نوزادهاى آنها تناسب مستقيم دارد.
«ولى رحمت فراگير الهى كه همه چيز را فراگرفته» از اين قانون كلى كه در همه پستانداران جارى است گاو و گوسفند را مستثنى كرده.
ماده گاوها بيشتر از مقدار نياز نوزادشان شير دارند، ميش‏ها و بزها نيز شيرشان بيشتر از نياز بره‏ها و بزغاله‏هاست چرا؟ چون شير گاو و گوسفند نه تنها غذاى نوزادان و شيرخواران آنهاست، بلكه غذاى بشر هم مى‏باشد.