عارفان عاشق و سالكان مجذوب و سوختگان آتش محبت محبوب مى گويند: از معانى و مفاهيم ملكوتى و عرفانى و عرشى بسم الله، كسى بهرهمند شود كه بر بلاى دوست صبر كند و سر و باطن خود را به سلوك در صراط مستقيم فنا مشغول سازد، تا به فضاى نورانى (ميم) مشاهده برسد.
تا به دامان تو ما دست تولا زدهايم
به تولاى تو بر هر دو جهان پا زدهايم
تا نهاديم به كوى تو صنم روى نياز
پشت پا بر حرم و دير و كليسا زدهايم
در خور مستى ما رطل و خم و ساغر نيست
ما از آن باده كشانيم كه دريا زدهايم
همه شب از طرب گريه مينايى و جام
خنده بر گردش اين گنبد مينا زدهايم
تا نهاديم سر اندر قدم پير مغان
پاى بر فرق جم و افسر دارا زدهايم
جاى ديوانه چه در شهر ندادند هما
من و دل چند گهى خيمه به صحرا زدهايم
كلمه مباركه الله، اسم جامع و نام كاملى است براى ذات مقدسى كه مستجمع همه صفات كمال است. و گفتهاند: سه معنا در آن مندرج است:
1- دايم ازلى، قائم ابدى و ذات سرمدى است.
2- عقول و اوهام، در معرفت او متحير و سرگردانند و ارواح و افهام در طلب او سرگشته و ناتوانند.
3- مرجع رجوع و بازگشت همه خلايق و موجودات است.
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)