شعر حضرت فاطمه (س)

[M.A.H.S.A]

سزاوار بوسه

آهی غریب خیمه زده در صدای تو

« عجّـل وفات » می شنوم در دعای تو

گـیرم نگفته ای که چه شد، با شنیده ها

دارم هلاک می شوم از ماجرای تو

در عاشقی چقدر کم آورده ام عزیز!

حس می کنم نیامده ام پا به پای تو

از من فقط دلی ست که لبریز خون شده

افسوس زخمی است ولی جای جای تو

جز اشک و بوسه مرهم دیگر نداشتم

با عاشقی دوا می سازم برای تو

من زنده ام علیّ ِ تو باشم، فقط همین

بگـذار تا نفس بکشم در هـوای تو

لبخند خسته ات را باور کنم اگر

تکـلیف چیست با غم ِ در چشم های تو؟

خاک حیاط خانه سزاوار بوسه نیست

بر روی آن نباشد اگر ردّ پای تو

[M.A.H.S.A]

دلم گرفت....

با یاد لحظه های سجودی،..دلم گرفت

حتی بدون کشف شهودی..!دلم گرفت

وقتی خدا هم از سبب خلقت تو(گفت:

تو علت تمام وجودی) دلم گرفت

از سایه های شوم نفاق سقیفه و

سیر منافقان صعودی.....دلم گرفت

وقتی که باطلند و به حق رو نمیکنند

از خطبه بلیغ....چه سودی؟دلم گرفت

آتش برای خلیل خدا سرد شد ولی...

تو در میان شعله که بودی دلم گرفت

روزی کتاب عمر شما را ورق زدم

از جای دست و چشم و کبودی...دلم گرفت

دیشب برای عرض عیادت می آمدم....

در باز بود و تو نبودی دلم گرفت....

[M.A.H.S.A]

بی خبری ها

ای کاش خبر داشتی از بی خبری ها

از بی خبری های من و دربدری ها

ای فاطمه ! تنهاتر از آنم که بگویم...

بر من چه گذشت از غم بی بال و پری ها

انگار به تاوان گناهی که ندارم

در آتشی افتاده ام از خیره سری ها

دور از تو ، نفس در نفسِ چاه شدن ها

دردا ! غم پنهان چنین خون جگری ها

بوی تو هنوز از خَمِ این کوچه می آید

از کوچهء تنهایی و بی همسفری ها

مانند یتیمی که سر راه تو باشم...

در حق دلم ، کرده ای ای زن ! پدری ها

ای کاش صدایم کنی از حنجره ء چاه

ای کاش خبر داشتی از بی خبری ها...

[M.A.H.S.A]

آنچه به من رسید

با رفتنش تمامی غم ها به من رسید

درد دو ماه فاطمه یکجا به من رسید

اول قرار بود که باهم سفر کنیم

رفتن به او رسید و تمنا به من رسید

بی او شکست خورده ی تاریخ می شدم

با فاطمه، ولایت عظمی به من رسید

آخر نشد طبیب برایش بیاورم

حسرت ز درد ام ابیها به من رسید

او رو سپید شد که بلا را به جان خرید

خجلت ز روی حضرت طاها به من رسید

یادم نمی رود که چگونه تلاش کرد

در زیر تازیانه ی اعدا به من رسید

در طول زندگانی از خود گذشته اش

یا به خدا و یا به نبی یا به من رسید

تقسیم کار خانه به نفع علی نبود

وای از دلم که شستن زهرا به من رسید

از بس غریب بودم و بی کس به وقت دفن

تسلیت از خدای تعالی به من رسید

اهل مدینه راحت و آرام خفته اند

بیداری همیشه ی شبها به من رسید

هرچند آستین به دهان ناله می زدند

اما صدای زینب کبری به من رسید

نه اینکه دست خویش کشیدم به زخم او

زخمش ز بسکه بود هویدا به من رسید

[s.rozekabood]

بدون یار شدم، رفت آن که یارم بود

همان که وقت غم و غصّه غمگسارم بود

از این قنوت و از این دست های سرد تهی

مشخص است که هم دار و هم ندارم بود

مرا به تیغ نیازی نبود تا او بود

به ذوالفقار چه حاجت که ذوالفقارم بود

نکشت و کشت مرا، جان گرفت و هم جان داد

تبسّمش، که تسلّای جان زارم بود

هزار گل پس از او روی بسترش جا ماند

ولی مدینه نفهمید او بهارم بود

منم پیمبرِ بعد از پیمبر خاتم

که گریه، وحی من و چاه کوفه، غارم بود

در آن زمان که عدو خواست تا مرا ببرد

جواب محکم زهرا «نمی گذارم» بود

سکوت کردم و آهی کشیدم آن وقتی

که در نماز پسین، دومی کنارم بود

**************************اشعار فاطمیه

بگذشت نُه بهار تو، در لاله زار من

من بلبل تو بودم و تو گلعذار من

ای با تو رشکِ هشت بهشت، آشیانه‌ام!

بنگر به چار لاله‌ی دلْ داغ‌دار من

چشمان خویش بستی و مژگان گره زدی

هم باز کن گره ز مژه، هم ز کار من

شمشیر، در غلافِ صبوری نهاده‌ام

تیغ زبان توست کنون، ذوالفقار من

ای ماه من! چه شد که نچیدی ستاره‌ای

از آسمان ِ دیده‌ی اختر نثار من!

دریای بی‌کناره‌ی غم؛ سینه‌ی من است

ای ساحل علی! تو بمان در کنار من

امّید ماندن تو، به دل ، پرورانده‌ام

(ای وای بـر من و دل امّیـدوار من)