خطبه 100
[10] يکی از خطبه هائی است که امام ( ع ) ايراد فرموده . اين خطبه درباره
پيامبر ( ص ) و اهل بيت او مي باشد . [11] ستايش مخصوص خداوندی است که
فضل خويش را در مخلوقات منتشر ساخته و دست جود و سخايش را بسوی
آنان گشوده [12] او را در تمام کارهايش مي ستائيم و برای مراعات حقوقش از
او ياری مي طلبيم گواهی مي دهيم جز او معبودی نيست [13] . و محمد ( ص )
بنده و فرستاده او است .او را برای اجرای اوامر و بيان و فرمان
و ذات و صفاتش فرستاد . [1] او با امانت رسالت خويش را انجام داد و
با راستی و درستی براه خود رفت و پرچم حق را در ميان ما به يادگار
گذارد . [2] که هر کس از آن پيشی گيرد از دين خارج شود و آن کس که
از آن عقب بماند هلاک گردد و هر کس که از آن جدا نشود به او رسد
[3] راهنمای اين پرچم با تانی سخن مي گويد و دير به پای مي خيزد اما به
هنگامی که بپاخاست به سرعت پيش مي رود [4] و هرگاه شما تحت فرمان او
در آمديد و رهبری او بر شما مسلم شد متاسفانه دوران او سپری شده و
مرگش فرامي رسد . [5] و بعد از او بايد مدتی منتظر باشيد تا اينکه
خداوند شخصی را برانگيزد که شما را جمع کند وپراکندگی شما را به هم
پيوند بخشد [6] به چيزی که نيامده دل نبنديد و از آنکه گذشته است مايوس
و نگران نباشيد . [7] چه اينکه آن کس که پشت کرده ممکن است يکی از
پاهايش بلغزد و ديگری برقرار ماند سپس هر دو با هم بجای خود
برگردند و برقرار مانند . [8] آگاه باشيد آل محمد ( ص ) همانند ستارگان
آسمانند [9] که هرگاه يکی از آنها غروب کند ستاره ديگری طلوع مي کند. گويا
مي بينم در پرتو خاندان پيامبر ( ص ) نعمتهای خدا بر شما تمام شده و
شما به آنچه آرزو داريد رسيده ايد .
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)