خطبه 96
[10] يکی از خطبه هائی است که امام ( ع ) ايراد فرموده و سخن از خدا و
پيامبر ( ص ) به ميان آورده [11] ستايش مخصوص خداوندی است که نخستين
وجود بوده پس چيزی قبل از او نبوده آخرين وجود است پس چيزی بعد از
او نخواهد بود [ ازلی و ابدی است ] [12] آنچنان آشکار است که از او
آشکارتر چيزی نيست و آنچنان مخفی است که چيزی از او مخفي تر نتوان
يافت [ يعنی اصل وجودش از همه چيز آشکارتر و کنه ذاتش از همه چيز
مخفي تر است ] . [1] اين خطبه قسمتی از فضائل نبی اکرم ( ص ) را يادآوری
مي کند [2] قرارگاه او بهترين قرارگاه و محل پرورشش شريفترين محلها بود در
معدن بزرگوار [3] و گاهواره سلامت رشد کرد دلهای نيکوکاران شيفته او
گشته توجه چشمها به سوی او است . به برکت وجودش خداوند کينه ها را
دفن کرد و آتش دشمنيها را با او خاموش ساخت [5] بواسطه وجود او در ميان
دلها الفت افکند و افراد دور افتاده را در سايه آئينش برادر ساخت
و نزديکانی را [ که در ايمان به او هماهنگ نبودند ] از هم دور
ساخت ذليلان محروم در پرتو او عزت يافتند و عزيزان خودخواه بوسيله او
ذليل شدند [6] کلامش بيان و سکوتش زبان بود