(ادامه دعای ابوحمزه ثمالی)
يا مُحْسِنُ يا مُجْمِلُ، يا مُنْعِمُ يا مُفْضِلُ،
اى نيكو اى نيكو بخش، اى نعمت ده اى زياده بخش
لَسْتُ اَتَّكِلُ فِى النَّجاةِ مِنْ عِقابِكَ عَلى اَعْمالِنا،
چنان نيست كه من براى نجات از عقاب تو به كارهامان تكيه كنم
بَلْ بِفَضْلِكَ عَلَيْنا، لِأَنَّكَ اَهْلُ التَّقْوى وَاَهْلُ الْمَغْفِرَةِ،
بلكه به فضلى كه بر ما دارى تكيه زنم زيرا تو اهل تقوى و شايسته آمرزشى
تُبْدِئُ بِالْأِحْسانِ نِعَماً، وَ تَعْفوُ عَنِ الذَّنْبِ كَرَماً،
آغاز كنى به احسان از روى نعمت بخشى و گذشت كنى
از گناه از روى كرم و بزرگوارى
فَما نَدْرى ما نَشْكُرُ، اَجَميلَ ما تَنْشُرُ، اَمْ قَبيحَ ما تَسْتُرُ
و با اين وضع ما ندانيم كداميك را سپاس گوييم:
آن نيكيها كه پراكنده كنى يا زشتيها كه بپوشانى
اَمْ عَظيمَ ما اَبْلَيْتَ وَاَوْلَيْتَ، اَمْ كَثيرَ ما مِنْهُ نَجَّيْتَ وَعافَيْتَ،
يا بزرگ آزمايشت و شايستگى نعمتت يا آن همه چيزهايى
كه ما را از آن نجات داده و عافيت دادى
يا حَبيبَ مَنْ تَحَبَّبَ اِلَيْكَ، وَيا قُرَّةَ عَيْنِ مَنْ لاذَبِكَ وَانْقَطَعَ اِلَيْكَ
اى دوست كسى كه با تو دوستى كند و اى نور ديده كسى كه
پناه به تو آرد و از ديگران ببرد
اَنْتَ الْمُحْسِنُ وَنَحْنُ الْمُسيئوُنَ،
تويى نيكوكار و ماييم گنهكار
فَتَجاوَزْ يا رَبِّ عَنْ قَبيحِ ما عِنْدَنا بِجَميلِ ما عِنْدَكَ،
پس درگذر اى پروردگار از زشتيهاى ما به نيكيهاى خود
وَاَىُ جَهْلٍ يا رَبِّ لا يَسَعُهُ جوُدُكَ،
و كدام نادانى است اى پروردگار كه جود تو فرايش نگيرد
اَوْ اَىُّ زَمانٍ اَطْوَلُ مِنْ اَناتِكَ،
و چه روزگارى درازتر از زمان بردبارى تو است
وَما قَدْرُ اَعْمالِنا فى جَنْبِ نِعَمِكَ،
و چه ارزشى دارد اعمال ما در جنب نعمتهايت
وَكَيْفَ نَسْتَكْثِرُ اَعْمالاً نُقابِلُ بِها كَرَمَكَ،
و چگونه زياد بشمريم اعمال (بدمان) را
كه بتوانيم آنها را برابر با كرم تو كنيم
بَلْ كَيْفَ يَضيقُ عَلَى الْمُذْنِبينَ ما وَسِعَهُمْ مِنْ رَحْمَتِكَ،
بلكه چگونه ممكن است ميدان بر گنهكاران تنگ شود
با آن رحمت وسيعت كه ايشان را فراگرفته
يا واسِعَ الْمَغْفِرَةِ، يا باسِطَ الْيَدَيْنِ بِالرَّحْمَةِ
اى وسيع آمرزش اى دو دستت به رحمت باز
فَوَ عِزَّتِكَ يا سَيِّدى لَوْ نَهَرْتَنى ما بَرِحْتُ مِنْ بابِكَ، وَلا كَفَفْتُ عَنْ تَمَلُّقِكَ
سوگند به عزتت اى آقاى من اگرچه برانيم من از در خانه ات
برنخيزم و از تملق و چاپلوسيت دست برندارم
لِمَا انْتَهى اِلَىَّ مِنَ الْمَعْرِفَةِ بِجوُدِكَ وَكَرَمِكَ،
چون اطلاع از جود و كرمت پيدا كرده ام
وَاَنْتَ الْفاعِلُ لِما تَشآءُ، تُعَذِّبُ مَنْ تَشآءُ، بِما تَشآءُ كَيْفَ تَشآءُ،
و تويى كننده هرچه بخواهى عذاب كنى هركه را خواهى بهرچه خواهى بهرطور كه خواهى
وَتَرْحَمُ مَنْ تَشآءُ بِما تَشآءُ كَيْفَ تَشآءُ،
و رحم كنى هر كه را خواهى بهرچه خواهى هرطور كه خواهى
لا تُسْئَلُ عَنْ فِعْلِكَ، وَلا تُنازَعُ فى مُلْكِكَ،
بازپرسى از كار تو نشود و نزاعى در فرمانرواييت رخ ندهد
وَلا تُشارَكُ فى اَمْرِكَ، وَلا تُضآدُّ فى حُكْمِكَ،
و شريكى در كارت نباشد و ضدّيتى در حكمت نباشد
وَلا يَعْتَرِضُ عَلَيْكَ اَحَدٌ فى تَدْبيرِكَ،
و كسى نيست كه در تدبير تو بر تو اعتراض كند
لَكَ الْخَلْقُ وَالْأَمْرُ، تَبارَكَ اللَّهُ رَبُّ الْعالَمينَ،
آفرينش و دستور از تو است برتر است خدا پروردگار جهانيان
يا رَبِّ هذا مَقامُ مَنْ لاذَبِكَ وَاسْتَجارَ بِكَرَمِكَ،
پروردگارا اين جايگاه كسى است كه به تو روى آورده و به كرمت پناه جسته
وَاَلِفَ اِحْسانَكَ وَنِعَمَكَ، وَاَنْتَ الْجَوادُ الَّذى لايَضيقُ عَفْوُكَ،
و به احسان و نعمتت خو گرفته و تويى بخشاينده اى كه تنگ نايد عفوت
وَلا يَنْقُصُ فَضْلُكَ، وَلا تَقِلُّ رَحْمَتُكَ
و كاهش نيابد فضل و بخششت و كم نگردد مهر و رحمتت
وَقَدْ تَوَثَّقْنا مِنْكَ بِالصَّفْحِ الْقَديمِ، وَالْفَضْلِ الْعَظيمِ، وَالرَّحْمَةِ الْواسِعَةِ،
و ما بدان چشم پوشى ديرينه و فضل عظيمت
و رحمت پهناورت اعتماد كرده ايم
اَفَتَُراكَ يا رَبِّ تُخْلِفُ ظُنوُنَنا اَوْ تُخَيِّبُ آمالَنا،
آيا چنان مى بينى پروردگارا كه برخلاف گمانهاى ما رفتار كنى يا آرزوهايمان نوميد كنى؟
كَلاَّ يا كَريمُ فَلَيْسَ هذا ظَنُّنا بِكَ، وَلا هذا فيكَ طَمَعُنا،
هرگز! اى كريم چون ما چنين گمانى به تو نداريم و طمع ما
درباره تو اينگونه نيست
يا رَبِّ اِنَّ لَنا فيكَ اَمَلاً طَويلاً كَثيراً،
پروردگارا براستى ما درباره تو آرزوى دراز و بسيارى داريم
اِنَّ لَنا فيكَ رَجآءً عَظيماً،
براستى ما نسبت به تو اميد بزرگ و زيادى داريم،
عَصَيْناكَ وَنَحْنُ نَرْجوُ اَنْ تَسْتُرَ عَلَيْنا
تو را نافرمانى كرديم ولى اميدواريم كه تو بپوشانى بر ما
وَدَعَوْناكَ وَنَحْنُ نَرْجوُ اَنْ تَسْتَجيبَ لَنا،
و خوانديم تو را و اميدواريم كه تو اجابت كنى مارا
فَحَقِّقْ رَجآئَنا مَوْلانا،
پس اميد ما را تحقق بخش اى مولاى ما
فَقَدْ عَلِمْنا ما نَسْتَوْجِبُ بِاَعْمالِنا،
كه براستى ما مى دانيم كه به اعمالمان مستوجب چه (پاداشى هستيم)
وَلكِنْ عِلْمُكَ فينا وَعِلْمُنا بِاَنَّكَ لا تَصْرِفُنا عَنْكَ،
ولى علم تو درباره ما و علم ما درباره تو اين است
كه ما را از درگاهت نرانى
وَاِنْ كُنَّا غَيْرَ مُسْتَوْجِبينَ لِرَحْمَتِكَ، فَاَنْتَ اَهْلٌ اَنْ تَجوُدَ عَلَيْنا، وَعَلَى الْمُذْنِبينَ بِفَضْلِ سَعَتِكَ،
و اگرچه ما مستوجب رحمت تو نيستيم ولى تو شايسته آنى كه
بر ما بخشش كنى و بر گنهكاران به فضل وسيعت توجه فرمايى
فَامْنُنْ عَلَيْنا بِما اَنْتَ اَهْلُهُ، وَجُدْ عَلَيْنا فَاِنَّا مُحْتاجوُنَ اِلى نَيْلِكَ،
پس بر ما منت گذار بدانچه تو شايسته آنى و بر ما جود كن
كه ما نيازمند عطاى توييم
يا غَفَّارُ بِنوُرِكَ اهْتَدَيْنا وَبِفَضْلِكَ اسْتَغْنَيْنا وَبِنِعْمَتِكَ اَصْبَحْنا وَاَمْسَيْنا،
اى آمرزنده به نور تو راه يافتيم و به فضل تو بى نيازى جستيم
و به نعمت تو صبح و شام كرديم
ذُنوُبُنا بَيْنَ يَدَيْكَ، نَسْتَغْفِرُكَ الَّلهُمَّ مِنْها وَنَتوُبُ اِلَيْكَ،
گناهان ما پيش روى تو است كه ما از آنها آمرزش خواهيم
و بسويت توبه كنيم
تَتَحَبَّبُ اِلَيْنا بِالنِّعَمِ وَنُعارِضُكَ بِالذُّنوُبِ،
تو با نعمتهايت بر ما دوستى كنى و ما به گناهان با تو
معارضه و برابرى كنيم
خَيْرُكَ اِلَيْنا نازِلٌ، وَشَّرُنا اِلَيْكَ صاعِدٌ،
خير تو بر ما نازل گردد و در برابر شرّ ما بسوى تو بالا آيد
وَلَمْ يَزَلْ وَلا يَزالُ مَلَكٌ كَريمٌ يَاْتيكَ عَنَّا بِعَمَلٍ قَبيحٍ،
و تو هميشه تا بوده و هست پادشاه بزرگوار و كريمى بوده اى كه از جانب ما كارهاى زشت بسوى تو آيد
فَلا يَمْنَعُكَ ذلِكَ مِنْ اَنْ تَحوُطَنا بِنِعَمِكَ، وَتَتَفَضَّلَ عَلَيْنا بِآلآئِكَ،
ولى آنها جلوگيريت نكند از اينكه ما را به نعمتهاى خود فراگيرى و خود بر ما تفضل كنى
فَسُبْحانَكَ ما اَحْلَمَكَ وَاَعْظَمَكَ وَاَكْرَمَكَ مُبْدِئاً وَمُعيداً،
پس منزهى تو كه چقدر بردبارى و چه بزرگ و كريمى چه در آغاز (نعمت) و چه در ادامه آن
تَقَدَّسَتْ اَسْمآئُكَ، وَجَلَّ ثَناؤُكَ، وَكَرُمَ صَنائِعُكَ وَفِعالُكَ،
نامهايت مقدس و ستايشت ارجمند است و كارها و رفتارت گرانبها است
اَنْتَ اِلهى اَوْسَعُ فَضْلاً، وَاَعْظَمُ حِلْماً مِنْ اَنْ تُقايِسَنى بِفِعْلى وَخَطيئَتى ،
فضل تو اى معبود من وسيعتر و بردباريت بزرگتر از آنست كه مرا به كردار و گناهم بسنجى
فَالْعَفْوَ الْعَفْوَ الْعَفْوَ، سَيِّدى سَيِّدى سَيِّدى ،
از من درگذر درگذر درگذر اى آقاى من... آقاى من... آقاى من
(ادامه دارد...)
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)