مناجات شعبانيه
يکي از نغزترین، معروفترین و زیباترین ادعیه،« مناجات شعبانیه» است که به روایت «ابنخالویه»، این مناجات را حضرت امیر(علیه السلام) و امامان دیگر در «ماه شعبان» میخواندند. در «مفاتیحالجنان» نیز در اعمال مشترکه ماه شعبان، به عنوان «عمل هشتم» آمده است
بسم الله الرحمن الرحيم
بنام خداوند بخشنده مهربان
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَي مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ
خدايا! بر پيامبر و دودمان پاكش درود فرست،
وَ اسْمَعْ دُعَائِي إِذَا دَعَوْتُكَ
و آنگاه كه تو را ميخوانم و صدايت ميزنم،
وَ اسْمَعْ نِدَائِي إِذَا نَادَيْتُكَ
صدا و دعايم را بشنو و اجابت كن،
وَ أَقْبلْ عَلَيَّ إِذَا نَاجَيْتُكَ
و آنگاه كه با تو نجوا ميكنم، بر من عنايت كن.
فَقَدْ هَرَبْتُ إِلَيْكَ وَ وَقَفْتُ بَيْنَ يَدَيْكَ
من از همه به سوي تو گريخته و در پيشگاه تو ايستادها م،
مُسْتَكِينا لَكَ مُتَضَرِّعا إِلَيْكَ رَاجِيا لِمَا لَدَيْكَ ثَوَابِي
در حالي كه دلشكسته و نالان درگاه توام و به پاداش تو اميدوار.
وَ تَعْلَمُ مَا فِي نَفْسِي وَ تَخْبُرُ حَاجَتِي
آنچه را در دل من ميگذرد ميداني، از نياز من آگاهي،
وَ تَعْرِفُ ضَمِيرِي
ضمير و درونم را ميشناسي
وَ لا يَخْفَي عَلَيْكَ أَمْرُ مُنْقَلَبِي وَ مَثْوَايَ
و فرجام و سرانجام زندگي و مرگم از تو پنهان نيست.
وَ مَا أُرِيدُ أَنْ أُبْدِئَ بِهِ مِنْ مَنْطِقِي وَ أَتَفَوَّهَ بِهِ مِنْ طَلِبَتِي
آنچه را كه ميخواهم بر زبان آورم و از خواستهام سخن بگويم
وَ أَرْجُوهُ لِعَاقِبَتِي وَ قَدْ جَرَتْ مَقَادِيرُكَ عَلَيَّ يَا سَيِّدِي
و به حسن عاقبتم اميد بندم، همه را ميداني.
فِيمَا يَكُونُ مِنِّي إِلَي آخِرِ عُمْرِي
در آنچه تا پايان عمرم و از نهان و آشكارم خواهد بود،
مِنْ سَرِيرَتِي وَ عَلانِيَتِي
قلم تقديرت نافذ و جاري است
وَ بِيَدِكَ لا بِيَدِ غَيْرِكَ زِيَادَتِي وَ نَقْصِي وَ نَفْعِي وَ ضَرِّي
و افزوني و كاهشم و سود و زيانم، تنها به دست توست.
إِلَهِي إِنْ حَرَمْتَنِي فَمَنْ ذَا الَّذِي يَرْزُقُنِي
خدایا! اگر محرومم سازي، كيست كه روزيم دهد؟
وَ إِنْ خَذَلْتَنِي فَمَنْ ذَا الَّذِي يَنْصُرُنِي
و اگر خوارم كني، كيست كه ياريم كند؟
إِلَهِي أَعُوذُ بِكَ مِنْ غَضَبِكَ وَ حُلُولِ سَخَطِكَ
خدايا! از خشم و فرا رسيدن غضبت، به خودت پناه ميآورم.
إِلَهِي إِنْ كُنْتُ غَيْرَ مُسْتَأْهِلٍ لِرَحْمَتِكَ
خدايا! اگر شايسته رحمت تو نيستم،
فَأَنْتَ أَهْلٌ أَنْ تَجُودَ عَلَيَّ بِفَضْلِ سَعَتِكَ
تو سزاواري كه رحمت گستردهات را بر من عطا كني.
إِلَهِي كَأَنِّي بِنَفْسِي وَاقِفَةٌ بَيْنَ يَدَيْكَ
خدايا! گويا چنانم كه در پيشگاه لطف تو ايستاده ام
وَ قَدْ أَظَلَّهَا حُسْنُ تَوَكُّلِي عَلَيْكَ
و سايه سار توكل نيكويم بر من بال گشوده
فَقُلْتَ [فَفَعَلْتَ] مَا أَنْتَ أَهْلُهُ وَ تَغَمَّدْتَنِي بِعَفْوِكَ
و آنچه را تو شايسته آني گفتهاي و مرا در هاله اي
از بخشايش خويش پوشانده اي.
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)