اى كه يادكنندگان تو را ياد تو ارجمند گرداند و اى كه سپاسگزاران تو را سپاس تو رستگار كند و اى كسى كه مطيعان تو را فرمانبردارى تو نجات بخشد، بر محمد و خاندان او درود فرست و دل ما را به ياد خود
از ياد ديگران بپرداز و زبان ما را به سپاسگزارى خود از سپاس ديگران بازدار و اعضاى ما را در اطاعت خود از عبادت ديگران منصرف كن
فَإِنْ قَدَّرْتَ لَنَا فَرَاغاً مِنْ شُغْلٍ فَاجْعَلْهُ فَرَاغَ سَلَامَةٍ لَا تُدْرِكُنَا فِيهِ تَبِعَةٌ ، وَ لَا تَلْحَقُنَا فِيهِ سَأْمَةٌ ، حَتَّى يَنْصَرِفَ عَنَّا كُتَّابُ السَّيِّئَاتِ بِصَحِيفَةٍ خَالِيَةٍ مِنْ ذِكْرِ سَيِّئَاتِنَا ، وَ يَتَوَلَّى كُتَّابُ الْحَسَنَاتِ عَنَّا مُسْرُوريِنَ بِمَا کَتَبُوا مِنْ حَسَنَاتِنَا
و اگر براى ما فراغتى مقدر كرده آن فراغت را چنان به سلامت بگذران كه وبال نياورد و ملال نرساند، نويسندگان گناهان با نامه سفيد بازگردند و نويسندگان طاعات از نوشتن حسنات ما شادمان باشند
وَ إِذَا انْقَضَتْ أَيَّامُ حَيَاتِنَا ، وَ تَصَرَّمَتْ مُدَدُ أَعْمَارِنَا ، وَ اسْتَحْضَرَتْنَا دَعْوَتُكَ الَّتِي لَا بُدَّ مِنْهَا وَ مِنْ إِجَابَتِهَا ، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ اجْعَلْ خِتَامَ مَا تُحْصِي عَلَيْنَا كَتَبَةُ أَعْمَالِنَا تَوْبَةً مَقْبُولَةً لَا تُوقِفُنَا بَعْدَهَا عَلَى ذَنْبٍ اجْتَرَحْنَاهُ ، وَ لَا مَعْصِيَةٍ اقْتَرَفْنَاهَا .
و چون روزهاى عمر سپرى شود و مدت زندگى بسر آيد و دعوت تو حضور ما را لازم شمرد و ما ناچار آن دعوت را اجابت كنيم پس بر محمد و خاندان او درود فرست و چنان مقدر فرما كه وقتى نويسندگان اعمال يك يك كارهاى ما را بر ما شماره كنند آخرين عمل ما توبهاى باشد مقبول، و پس از آن ما را بر گناهى كه مرتكب شده باشيم واقف نسازند و بر نافرمانى كه از ما صادر شده باشد آگاه نكنند
وَ لَا تَكْشِفْ عَنَّا سِتْراً سَتَرْتَهُ عَلَى رُؤُوسِ الْأَشْهَادِ ، يَوْمَ تَبْلُو أَخْبَارَ عِبَادِکَ .
روزى كه اسرار و اخبار بندگانت را مىآزمائى در برابر حاضران و ناظران پردهاى را كه خود فرو گستردهاى از روى كار ما برندارى
إِنَّكَ رَحِيمٌ بِمَنْ دَعَاكَ ، وَ مُسْتَجِيبٌ لِمَنْ نَادَاكَ
هر كس تو را خواند بر وى ببخشاى و هر كه تو را ندا كند اجابت فرماى.
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)