1- ایمان به خدازمینهسازی برای پذیرش
بهترین اهرم و وسیله امر به معروف و نهى از منکر، عقیده به مبدأ و معاد است. لذا کسى که مىخواهد به طور ریشهاى مردم را به معروف وادار نماید و از منکرات باز دارد، باید روى عقائد مردم کار کند. براى مثال، به کسى که وارد منزلى مىشود، زمانى مىتوان گفت: این کار را بکن و این کار را نکن! که عقیده داشته باشد: منزل صاحبى دارد. حسابى در کار است. از حرکات او در منزل فیلمبردارى مىشود و ...
با این عقیده مىتوان به او خط صحیح را ارائه کرد؛ ولى اگر او گفت: این خانه بىصاحب و بىحساب است و من آزاد هستم. حسابرسى و کنترل و فیلمبردارى هم در کار نیست. ما دیگر نمىتوانیم او را کنترل کنیم؛ چون فکر مىکند که هر چه نچاپد، از کیسهاش رفته است و هر چه عیاشى نکند، باخته است. پس، در خانه بىصاحب و حساب، آخرین ریخت و پاش را خواهد کرد.
آرى، اگر انسان معتقد شد: این جهان که خانه بزرگى است، صاحبى همچون خداوند و حسابى همچون قیامت دارد؛ تمام کارهاى او ثبت و کنترل مىشود؛ حتى بر افکار و نیات او ناظرى نظارت مىکند؛ همین ایمان و بینش، او را در جهان تبدیل به یک انسان وارسته و متقى مىسازد. برعکس انسانهاى بىاعتنا که همچون چاه بىآب هستند که هرگز با دو سطل آب ریختن در آن چاه، آبى در آنها جمع نمىشود. قوانین و تبصرهها و جریمهها براى افراد بىایمان همچون ریختن سطل آب در چاه خشک است. بنابراین مهمترین و اصلىترین اهرم براى دعوت به خیر و نهى از گناه، ایمان به مبدأ و معاد است. ایمان در درون انسان، همچون جوشش آب در درون چاه است که خود به خود انسان را از مفاسد باز مىدارد.
ایمان به خدا کافى نیست، یاد خدا نیز لازم است.
بعضى افراد ایمان دارند و حتى مىتوانند ساعتها در اثبات خدا و معاد سخنرانى کنند؛ یا مقالهاى بنویسند؛ ولى فراموشکارند؛ لذا هم ایمان لازم است و هم توجه.
خداوند در قرآن درباره بعضى مىفرماید: ایمان ندارند.(91) و درباره گروه دیگرى مىفرماید : خدا را فراموش مىکنند(92). و یا: قیامت را به فراموشى مىسپارند(93).
دلیل و راز و رمز نماز آن است که انسان مؤمن با یاد خدا هم باشد(94).
در مواردى که حوادث تلخ و شیرین یا فشار به انسان رو مىآورد، سفارش قرآن آن است که انسان زیاد یاد خدا کند(95). ایمان به خدا اگر همراه با یاد او نباشد، کارایى زیادى نخواهد داشت. یاد خدا باید در سراسر زندگى با ما باشد؛ غذایى که مىخوریم باید گوشت حیوان ذبح شده با نام خدا باشد؛ آمیزش جنسى با همسر با بِسْمِ اللَّه باشد؛ سوارشدن به مرکب، پوشیدن لباس و یا هر کار مادى یا معنوى مثل خواندن یک سطر شعر و یا نامه، همگى باید با نام خدا باشد.
کسى که: خدا را ناظر(96) و پروردگار را در کمین خود(97) و فرشتگانِ او را مأمور ثبت و ضبط کار خود بداند(98)؛ ایمان داشته باشد که نه تنها کارهاى او حساب و کتاب دارد، بلکه آثار و عکسالعمل کارهاى او نیز محاسبه و پاى او نوشته مىشود(99)؛ قبول داشته باشد که خداوند لحظهاى از آفریده خود غافل نیست(100)؛ هر ریز و درشتى مو به مو ثبت مىشود(101)؛ در روز قیامت خداوند پرونده همه اعمال انسان را جلو روى او خواهد گذاشت(102)؛ او باید پاسخگوى همه کارها، بلکه افکار و نیات خود باشد(103)؛ و ... چنین فردى دست به اعمال گناه نمىزند و چنین ایمان و یادى، انسان را از انجام گناه باز مىدارد. کسانى که مىخواهند امر به معروف و نهى از منکر کنند، قبل از هر چیز باید ایمان، یاد خدا و معاد را در دل مردم زنده کنند. لذا قرآن به کمفروشان مىفرماید: آیا آنان نمىدانند که در روز بزرگ قیامت زنده خواهند شد و باید پاسخ کمفروشى خود را بدهند؟(104)
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)