مادر بگو که پیش خدا کی ببینمت؟
مادر سلام! می شنوی؟ زینب آمده!با یک بغل شکایت و ذهنی پر از سوالاول بگو که پیش خدا کی ببینمت؟بعد از سه روز؟ چند دهه؟ یا که چند سال؟**آنجا که خوب میگذرد، با خدایتانجمعید دور حوض و کسی هم غریبه نیستاینجا هم اشک ما و دل تنگ خانه وجمع شبانه ی پدر و چاه دیدنی است !**در این سکوت غم زده حتی نمی شودبا خاطرات دور و برت درد دل کنیاما شما هم از در و همسایه راحتیهم می شود که با پدرت درد دل کنی**از ماجرای کوچه نگویی برای او!تنها بگو که حال همه خوبِ خوب بودیادش بخیر،حال همه خوب بود، حیف!دنیا چه زود می گذرد، حیف شد، چه زود...**می بینمت هنوز میان حیاطمانمشغول کار پخت و پز و آرد کردنیمادر اگر که روسری ام را درآورممثل قدیم موی مرا شانه می زنی**بابا برام گفته پس از فوت مادرتمی گفته ای همیشه «پدر! مادرم کجاست؟»حالا شده است نوبت من تا بپرسم ازدیوار و میخ و کوچه و در «مادرم کجاست؟»**آخر چرا بدون صدا باید اشک ریخت؟مادر! گلویمان به خدا درد می کندگرچه به حد درد شما نیست... راستیپهلوت خوب تر شده یا درد می کند؟!**مادر! چرا شبانه تو را دفن کرده ایم؟اصلا چرا کسی به سراغت نیامده؟مردم که گفته اند میاییم، دیر شد!پس هیچ کس چرا سر ِ ساعت نیامده؟!**مادر! سوال‌ها که همه بی جواب مانداین بود رسم درد دل؟ این بود مرهمت؟پس می روم دوباره سر پله ی نخستمادر بگو که پیش خدا کی ببینمت؟
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)