در تمام ِ کافه های شهر
خبر از حادثه ایست
با دلم از پیچ ِ دلتنگی ِ میزها به زحمت عبور می کنم
آنوقت ، می بینم درست روبروی ِ نگاه های ِ تماشا
سر ِ دوراهی ِ تشویش و تردید های ِ شبانه ام
کسی منتظر نشسته است
در تمام ِ کافه های شهر
خبر از حادثه ایست
با دلم از پیچ ِ دلتنگی ِ میزها به زحمت عبور می کنم
آنوقت ، می بینم درست روبروی ِ نگاه های ِ تماشا
سر ِ دوراهی ِ تشویش و تردید های ِ شبانه ام
کسی منتظر نشسته است
اگــر بــه کـــــــسی بــیش از حــد بــها بدی
حــتمآ بــهش بــدهــــــکار مــیشی
فنجان های قهوه ...
خوب می دانند ...
این اثر لبهای توست
که تک است ...
اگــر بــه کـــــــسی بــیش از حــد بــها بدی
حــتمآ بــهش بــدهــــــکار مــیشی
.
قهوه ام را تلخ مینوشم
شکر؟
نه !
فقط کمی لبخنــــــــد در فنجانم بریز
و چند قطره از کــهــکـشــان نگاهت
آنقدر که فنجانم شــیــری شود....
اگــر بــه کـــــــسی بــیش از حــد بــها بدی
حــتمآ بــهش بــدهــــــکار مــیشی
ای قهوه چی! حساب مرا هر رقم بریز
پررنگ کن، ملات بده، پشت هم بریز
مستی نداشت سرکه صد ساله کسی
یک استکان غزل ،غزل تازه دم بریز....
اگــر بــه کـــــــسی بــیش از حــد بــها بدی
حــتمآ بــهش بــدهــــــکار مــیشی
پشت ميــز کوچــک این کافــه
با دستهایــی که دزدکـــی روی دستـــم مي کشـــی
و چشمهــــایی که بستــــه ای
هــــوس تـــو را ميکـــنم
مثــل تلخـــی ته فنـــجان قهـــوه
شـــــادی بر گردانـــدن فنجــــان
و شنیــــدن
طالعـــم از زبــان تـــــــــو
اگــر بــه کـــــــسی بــیش از حــد بــها بدی
حــتمآ بــهش بــدهــــــکار مــیشی
ســـر ِ میــ ـــز من و تـــو رو بہ روے هـــ ــــم ;
دلــــم مے خواهــ ـــد با شیریـــ ــنے ِ نگـــآهتـــ ـــ
سر بکشـــ ـــم قــهـــوه تلـــخ ِ خستگے ام را
و با لقمــ ــہ ے محبتـــے کہ برایم مے گیـــ ــرے
دلــــم را سیــ ــر کنـــم از
ضعفـــ ِ همـــہ ی دلتنگـــے هــ آ
اگــر بــه کـــــــسی بــیش از حــد بــها بدی
حــتمآ بــهش بــدهــــــکار مــیشی
قهوه ات را بنوش و باور کن،
من به فنجان تو نمی گنجم
دیده ام در جهان نما چشمی،
که به تکرار می کشد فالم
یک نفر از غبار می آید؟
مژده ی تازه ی تو تکراری است
یک نفر از غبار آمد و زد، زخم های همیشه بر بالم
اگــر بــه کـــــــسی بــیش از حــد بــها بدی
حــتمآ بــهش بــدهــــــکار مــیشی
جفت مون سرما خوردیم. اما من بیشتر
فکر میکردم آخر هفته ست و حسابی شلوغه
اما حالا فقط ما نشستیم اونجا
بقیه میزا خالیه ( خالیه ؟ اصلا چیزی، خالی هست ؟ .. حالا )
تصور میکنم یه عالمه روح نشستن دورمون دارن حرف میزنن
- چقد دستت سرده
یهو از فکر اومدم بیرون
گفتم آره، هوا سرده خب!
- بذار برات گرمش کنم
گفتم نه، نمیخوام تو هم سرما بخوری
- من سرما خوردم قبلا - بی خیال
گفتم باشه ، خودت خواستی. با نوک انگشتام رو دستش راه رفتم
خندید
اونجا نشسته بودیم حرف میزدیم
خاطره تعریف می کردیم
مزخرف می گفتیم
اونجا نشسته بودیم و در واقع بیشتر اون بود که حرف میزد - کنار صندلی های پر از روح
با خودم فکر می کردم الان کجائیم
چقد اومدیم
چقد مونده
چیزی نگفتم
ساعت، هشت شده بود
چند تا از میزا پر شده بودن - با آدما
هنوز تو فکر بودم چقدش مونده
گفتم یه ذره راه بریم
گفت اوهوم - بریم.
اگــر بــه کـــــــسی بــیش از حــد بــها بدی
حــتمآ بــهش بــدهــــــکار مــیشی
با قهوه ي تــــــــلخ چــــــشــــــمانتــــــ
عمـــريــــــســتـــ
بيـــــخوابــــــم
اگــر بــه کـــــــسی بــیش از حــد بــها بدی
حــتمآ بــهش بــدهــــــکار مــیشی
چیـزی نمیـخـوآهَم جـز . . .
یـکــ اتــآقِ تـآریک
یـکـ مـوسیقـے بے کَلآم
یـکـ فنجـآن قهـوه بـهـ تَلخـی ِ زهـر !
وَ خـوآبـے بـه آرآمـے یـکــ مـَرگ هَمیشـگـے . . . !
اگــر بــه کـــــــسی بــیش از حــد بــها بدی
حــتمآ بــهش بــدهــــــکار مــیشی
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)