اگر در يک زمين نفوذپذير، دره اي تشکيل شده باشد به صورتي که ته دره به قشري نفوذ ناپذير برخورد کند، در قسمتي که دو قشر مذکور با هم برخورد مي کند، چشمه هايي تشکيل مي شود که در پاي دامنه هاي دره ظاهر مي گردد.
اگر دره دريک زمين خيلي نفوذپذير به عنوان مثال از جنس ماسه سنگ يا قشرهايي از نوع گرانيت که در سطح شکاف دارد، به وجود آمده باشد، قسمت آبدار موجب تشکيل چشمه هايي در دامنه هاي دره مي شود. چشمه هايي که در قسمت بالايي اين نوع دامنه ها به وجود مي آيد، هنگام خشکي و بي آبي، خشک مي شود.
اگر دره در يک زمين نفوذپذير به وجود آمده باشد ولي ته آن به قشر نفوذناپذير نرسيده باشد، چشمه هايي در پايين دره تشکيل مي گردد. اين چشمه ها کم و بيش خشک مي شود.
آب بعضي از چشمه ها از اعماق زمين سرچشمه مي گيرد و پس از عبور از شکاف ها به سطح زمين مي رسد. بنابراين در پيدايش اين دسته از چشمه ها (که بيشتر چشمه هاي معدني گرم نيز جزء آن است)، وجود شکستگي ها و گسل ها، موثر است که عامل خروج آب به شمار مي رود، آب معمولاً طول يک خط شکستگي را که بر اثر فرو نشستن قسمتي از قشرهاي متوالي زمين بدست آمده است، مي پيمايد و به سطح زمين مي رسد.
در انتهاي برخي از مخروط افکنه ها نيز چشمه ايجاد مي شود. نمونه هاي آن را مي توان در برخي از دشت هاي منتهي به بيابان لوت و يا در قسمت شمال دشت کوير ملاحظه کرد.