بر اثر فعاليت هاي آتشفشاني (دروني و بيروني) مقداري آب توليد مي شود. اين آب را که براي اولين بار وارد چرخه آب شناسي مي گردد «آب جوان» (Juvenile Water) مي نامند. در حال حاضر مقدار آب جوان را که هر سال به آبهاي موجود در کره زمين اضافه مي شود براساس ميزان فعاليت آتشفشاني دروني و بيروني يک دهم کيلومتر مربع برآورد کرده اند.
وجود آب در حوضه هاي اقيانوسي قبل از دوران اول زمين شناسي مسلم است، همچنين افزايش تدريجي آن غيرقابل ترديد مي باشد، ولي در مورد آهنگ اين افزايش نظريه هاي متفاوتي ارائه شده است. بعضي ها معتقدند که آب اقيانوس ها در تمام دوران هاي زمين شناسي به طور مداوم افزايش يافته ولي سرعت اين افزايش در دوران دوم بيشتر بوده است. به نظر والتر(Walther) ميزان آب اقيانوس ها تا شروع دوران دوم خيلي کم بوده و سپس در مقدار آب افزايش سريعي رخ داده است. وي عدم انتشار آثار جانوران درياي عميق را در سنگ هاي قبل از دوران دوم دليل اين امر مي داند.
به نظر کينگ (C.A.M.King) اين دليل نمي تواند مويد نظر والتر باشد، زيرا ممکن است شرايط محيط درياهاي عميق در آن زمان براي زندگي مساعد نبوده است.
به نظر کينگ در ميزان آب اقيانوس ها در دوران اول و بعد از آن تغيير زيادي رخ نداده است و افزايش يک دهم کيلومتر مکعب در سال براي بالا آمدن سطح آب اقيانوس ها به اندازه فعلي کافي به نظر مي رسد.