◄*♥*►دهلوی * اشعار * غزلیات◄*♥*►

[M.A.H.S.A]

یاری دل ما به رایگان برد

یاری دل ما به رایگان برد		تا دل طلبیم باز جان برد
عشق آمد و گردن خرد زد		دزد آمد و سر ز پاسبان برد
ماندیم از آن حریف دل دزد		زد قلعه و مهره رایگان برد
جان دادم و درد تو خریدم		این را تو ببر که خسروان برد

□

دل دعوی صبا بری همی کرد

چون روی تو دید تاب ناورد

[M.A.H.S.A]

با یار ز من خبر بگویید

با یار ز من خبر بگویید		وین راز نهفته تر بگویید
چشمش من مستمند را کشت		در گوش وی این قدر بگویید

□

سنگی که از آسمان بیفتد

جز بر خر شیشه گر نیاید

[M.A.H.S.A]

هنگام گلست باده باید

هنگام گلست باده باید		ساقی و حریف ساده باید
گر غنچه گره بر ابرو افکند		پیشانی گل گشاده باید
ساقی برخیز و یار بنشان		کاین شسته و آن ستاده باید
جانست پیام اهل دل را		جانی که به کف نهاده باید
و آنگاه حریف ساده و مست		دردست من اوفتاده باید
خسرو ز بتان کرشمه بد نیست		معشوقه‌ی خود مرا ده باید

□

مه بر ناید برابر تو

گر فرمایی برابر آید

□

در زلف بتان پیچ ای دل		کاین رشته سر دراز دارد
بیچاره کسی که بر درتو		یک سینه و صد نیاز دارد
نی نی غلطم خوش آنکه یاری		عاشق کش و دلنواز دارد

□

با ما سخن سمن مگویید

کو بوی بهار ما ندارد

□

آتش همگی گلست و ریحان

آنرا که جز از خدا نترسد

[M.A.H.S.A]

بیداد غم از دلم بگوید

بیداد غم از دلم بگوید		در ماتم من فلک بموید
اشکم چو زند برآسمان موج		در خرمن ما خوشه روید
بلی کز مدد سرشک خونین		بر صفحه‌ی دیده لاله روید

□

بر پنج روز نیکویی چندین مناز و بد مکن

تا چشم را بر هم‌زنی بینی که پایان در رسد

□

عنبر چسان نسبت کنم با زلف تو کز زلف تو

بوی دل آید و ین کجا در عنبر سارا بود؟

[M.A.H.S.A]

بیداد غم از دلم بگوید

بیداد غم از دلم بگوید		در ماتم من فلک بموید
اشکم چو زند برآسمان موج		در خرمن ما خوشه روید
بلی کز مدد سرشک خونین		بر صفحه‌ی دیده لاله روید

□

بر پنج روز نیکویی چندین مناز و بد مکن

تا چشم را بر هم‌زنی بینی که پایان در رسد

□

عنبر چسان نسبت کنم با زلف تو کز زلف تو

بوی دل آید و ین کجا در عنبر سارا بود؟

[M.A.H.S.A]

شمشیر کین باز آن صنم برقصه دلها می کشد

شمشیر کین باز آن صنم برقصه دلها می کشد		جان هم کشد یار غمش دل خود نه تنها می‌کشد
خطی که از دود دلم برگرد آن لب سبز شد		ما را از آن سبزی همه خاطر به صحرا می‌کشد
مایل به سرو قد او باشد دل خسته مرا		عاشق که صاحب همت است میلش به بالا می‌کشد

□

یک لحظه‌ای مقصود من بشنو زیان و سود من

تا اشک خون آلود من شرح غم هجران دهد

□

چون خاک گردم درره وصلت همین بس باشدم

که آیی و از تو سایه‌یی بالای قبر من فتد

□

حسن تو هم به کودکی افت شهر گشت اگر		زین چه که هست ذره‌یی برگذرد بلا شود
چون تو به باغ بگذری گل نرسد به بوی تو		لیک رسد به قامتت سرو اگر روان بود

[M.A.H.S.A]

ناز کم کن که نکویی به کسی دیر نماند

ناز کم کن که نکویی به کسی دیر نماند

زشت باشد که نکویی برود ناز بماند

□

برلبش بود اعتماد من مگر جان بخشد او

آن که روح‌الله گمان بردیم آن قصاب بود

[M.A.H.S.A]

از کجا مست آمدی ای مه که غارت شد نماز

از کجا مست آمدی ای مه که غارت شد نماز		پارسایی را که مشغول دعای خویش بود
پیش آن محراب ابرو جان خلقی در دعا		همچو انبوه گدا در مسجد آدینه بود

□

گر نیندیشد رقیب او بلای عاشقان		هم بران جان بلا تشویش او خواهد فتاد
آنکه می‌گوید که دل ندهم بکس آخر گهی		پیش چشم شوخ کافر کیش او خواهد فتاد

[M.A.H.S.A]

باز گل می آید دل در بلا خواهد فتاد

باز گل می آید دل در بلا خواهد فتاد

سوزشی در جان بی سامان ما خواهد فتاد

□

مرهم از لبهات می‌جویم بدین جان فگار		وای بر ریشی که آنرا از نمک مرهم کنند
مرده‌ی آن قامتم کاندم که بخرامد براه		مردگان در خاک هر دم حسرتی دیگر خورند

[M.A.H.S.A]

شهسوارانی که فتح قلعه‌ی دین کرده‌اند

شهسوارانی که فتح قلعه‌ی دین کرده‌اند		التماس همت از دلهای مسکین کرده‌اند
پاکبازان سر کوی خرابات فنا		در مقام سرفرازی خشت بالین کرده‌اند
سنگسار لعنت جاوید مر ابلیس را		از برای کوری چشمان خودبین کرده‌اند
آهوی چین را جگر در نامه‌ی سواد بسوخت		تا حدیث سنبل زلف تو در چین کرده‌اند
جلوه‌ی فرهاد بین کز غیرت آن خسروان		نام خود نقش نگین لعل شیرین کرده‌اند
زاهدان تسبیح می‌خوانند و خسرو نام دوست		ذکر هر کس آن‌چنان باشد که تلقین کرده‌اند