◄*♥*►دهلوی * اشعار * غزلیات◄*♥*►

[M.A.H.S.A]

دل نیست که در روی غم دلدار نگنجد

دل نیست که در روی غم دلدار نگنجد

سندان بود آن دل که در او یار نگنجد

□

ای آنکه ز دردت خبری نیست مکن عیب		گر سوخته‌یی از دل افگار بنالد
خسرو اگر از درد بنالد چه توان گفت		عیبی نتوان کرد که بیمار بنالد

□

در عرصه‌ی بستان جهان سرو قباپوش

خیزد بسی اما چو تو چالاک نیفتد

□

آسان شود این مشکل درویش تو امشب

کاحوال جهان جمله به یک حال نماند

□

تغافل کردنت بی‌فتنه‌یی نیست		فریب صید باشد خواب صیاد
مرا گرد سران چشم بیمار		به گردان لیک قربان کن نه آزاد
چو یاد عاشقان در دل غم آرد		نمی‌دارم روا کز من کنی یاد
چو ذوق عشق‌بازی می‌شناسم		من از تو جور خواهم دیگران داد
دلا وقت جفا فریاد کم کن		که هنگام وفا خوش نیست فریاد
مکن خسرو حدیث عشق شیرین		اگر با خود نداری سنگ فرهاد

[M.A.H.S.A]

برفت آن دل که با صبر آشنا بود

برفت آن دل که با صبر آشنا بود		چه می‌گویم ؟ نمیدانم کجا بود ؟
همه شب دیده‌ام خفتن ندادست		که بوی گلرخ من باصبا بود
منال ای بلبل از بد عهدی گل		که تابودست خوبی بی‌وفا بود

□

من بیچاره را کشته است خوش خوش		همی خندد پشیمانی ببیند
همی‌جوید وفا از خوب رویان		دلم را حد نادانی ببیند
رخ خسرو غبار آلوده می‌دید		بران در نقش پیشانی ببیند

[M.A.H.S.A]

لب از تو وز شکر پیمانه‌یی چند

لب از تو وز شکر پیمانه‌یی چند		رخ از تو ز خفتن بتخانه‌یی چند
درازی هست در موی تو چندان		که می‌باید به هر مو شانه‌یی چند
بیازارد گرت زان شانه مویی		به پیشت بشکنم دندانه‌یی چند
سر آنروی آتش‌ناک گردم		بباید شمع را پروانه‌یی چند
به زلف و عارضت دل‌های سوزان		شب است و آتش دیوانه‌یی چند
مخسب امشب که ازبی‌خوابی خویش		بگویم پیش تو افسانه‌یی چند
زچشم دانه دانه می‌چکد آب		چو مرغان قانعم با دانه‌یی چند
خوشم در عشق تو بی عقل و بی جان		نگنجد در میان بیگانه‌یی چند
برا گرد دلم کز جستجو یت		مرا هم گشته شد ویرانه‌یی چند
براتم کن زلب بوسی و بنویس		هم از خون دلم پروانه‌یی چند
و گر نیشی زند از غمزه‌ی مست		ز خسرو بشنود افسانه‌یی چند

[M.A.H.S.A]

ز اهل عقل نپسندد خردمند

ز اهل عقل نپسندد خردمند		که دارد رفتنی را پای دردمند
لباس زندگی برخود مکن تنگ		که چون شد پار نتوان کرد پیوند
بصورت خوش مشو از روی معنی		نی خامه نکوتر از نی قند
نصیحت گوهری دان کان نزیبد		مگر در گوش دانا و خردمند
مخور غم بهر فرزندی و مالی		که مالت دیده بس است و صبر فرزند
به رعنایی منه بر خاکیان پای		که ایشان هم‌چو تو بودند یک چند
شنو ای‌دوست پند اما چو خسرو		مشو کو گوید و خود نشنود پند
مرا با تو افتادست پیوند		نه در گوشم نصیحت رفت و نه پند
دل من می‌جهد هر لحظه از جای		به دیدارت چنانم آرزومند
ندارم صبر اگر باور نداری		بگیر اینک بیا دستم به سوگند
دلم خونست از شوق وصالت		چو مادر در فراق کشته فرزند
هزاران چشمه از چشمم روان است		که سنگین‌تر غمی دارم ز الوند

[M.A.H.S.A]

دیت از خوبرویان جست باید

دیت از خوبرویان جست باید		به هرجایی که مشتاقان بمیرند
نیایند اهل دل در چشم خوبان		که اینان تنگ چشم آنان حقیرند

□

گل سیرآب من در باغ بشکفت		گل صد برگ از رویش خجل ماند
خدنگ غمزه‌ی ترکان شکاری		گذشت از دل ولی پیکان بدل ماند

□

از آن محراب ابرو یاد کردم		نمازی چند نیز از من قضا شد
همه گل می‌دمد از دیده در چشم		خیال روی او ما را بلا شد
در آب دیده سر گردان چه ماندست		مگر سنگین دل من آشنا شد

[M.A.H.S.A]

وفا در نیکوان چندان نباشد

وفا در نیکوان چندان نباشد		ترا خود هیچ بویی زان نباشد
نظر در روی تو خود کرده‌ام من		بلی خود کرده را درمان نباشد
دلم بر بت‌پرستی خو گرفتست		مسلمان بودنم امکان نباشد
مرا بهر تو کافر میکند خلق		خود اهل عشق را ایمان نباشد
مرو ازسینه بیرون گر چه دانم		که یوسف را سر زندان نباشد
ز هجران سخت خسرو وه که در عشق		چه نیکو باشد از هجران نباشد

□

دلی کز نیکوان دردی ندارد

چو سنگی دان که در دیوار باشد

□

لبت را جان نخوانم حاش لله

که جان هرگز چنین شیرین نباشد

[M.A.H.S.A]

فلک با کس دل یکتا ندارد

فلک با کس دل یکتا ندارد		زصد دیده یکی بینا ندارد
درخت دهر سر تا پای خار است		تو گل جویی و او اصلا ندارد
جهان از مردمی ها مردمان را		نویدی میدهد اما ندارد
کسی از هفت بام چرخ بگذشت		که باغ هشت‌در ماوا ندارد
کسی کاین جا مربع می نشیند		در ایوان مثمن جا ندارد
چرا خسرو نیندیشی تو امروز		از آن فردا که پس فردا ندارد

□

خوش آن ساعت که از وی بوسه خواهم		وی آن لبهای خندان را بدزدد
چو دزدانم کشد آن در و گوهر		چو گاه خنده دندان را بدزدد

[M.A.H.S.A]

صبا آمد ولی دل باز نامد

صبا آمد ولی دل باز نامد		غریب ما به منزل باز نامد
دل مارفت با محمل نشینی		رود جان هم که محمل باز نامد
به عشقم مست بگذارید زیراک		کس از میخانه عاقل باز نامد
نصیحت زندگان را کرد باید		کز افسون مرغ بسمل باز نامد

[M.A.H.S.A]

نگارا از من مسکین چه خیزد

نگارا از من مسکین چه خیزد		چرا هجر تو با ما می‌ستیزد
همی خیزد ز زلفت ناله‌ی دل		چو آن آواز کز زنجیر خیزد
مپوشان روی را بگذار که شرم		شود گل آب و در پیشت بریزد
چو جا در سینه‌ی خسرو گرفتی		درون او ز جان بیرون گریزد

[M.A.H.S.A]

از یاد تو دل جدا نخواهد شد

از یاد تو دل جدا نخواهد شد		وز بند تو جان رها نخواهد شد
پیوند تو از نگلسم هرگز		تا جامه‌ی جان قبا نخواهد شد
گفتی که غلام من نشد خسرو		هم خواهد شد چرا نخواهد شد